دلم رميده لولی‌وشيست شورانگيز

دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آميز

فدای پيرهن چاک ماه رويان باد

هزار جامه تقوا و خرقه پرهيز

خيال خال تو با خود به خاک خواهم برد

که تا ز خال تو خاکم شود عبيرآميز

فرشته عشق نداند که چيست ای ساقی

بخواه جام و گلابی به خاک آدم ريز

پياله بر کفنم بند تا سحرگه حشر

به می ز دل ببرم هول روز رستاخيز

فقير و خسته به درگاهت آمدم رحمی

که جز ولای توام نيست هيچ دست آويز

بيا که هاتف ميخانه دوش با من گفت

که در مقام رضا باش و از قضا مگريز

ميان عاشق و معشوق هيچ حال نيست

تو خود حجاب خودی حافظ از ميان برخيز