خرم آن روز کز اين منزل ويران بروم

راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جايی نبرد راه غريب

من به بوی سر آن زلف پريشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سليمان بروم

چون صبا با تن بيمار و دل بی‌طاقت

به هواداری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم بايد رفت

با دل زخم کش و ديده گريان بروم

نذر کردم گر از اين غم به درآيم روزی

تا در ميکده شادان و غزل خوان بروم

به هواداری او ذره صفت رقص کنان

تا لب چشمه خورشيد درخشان بروم

تازيان را غم احوال گران باران نيست

پارسايان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بيابان نبرم ره بيرون

همره کوکبه آصف دوران بروم