ای آفتاب آينه دار جمال تو

مشک سياه مجمره گردان خال تو

صحن سرای ديده بشستم ولی چه سود

کاين گوشه نيست درخور خيل خيال تو

در اوج ناز و نعمتی ای پادشاه حسن

يا رب مباد تا به قيامت زوال تو

مطبوعتر ز نقش تو صورت نبست باز

طغرانويس ابروی مشکين مثال تو

در چين زلفش ای دل مسکين چگونه‌ای

کشفته گفت باد صبا شرح حال تو

برخاست بوی گل ز در آشتی درآی

ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو

تا آسمان ز حلقه به گوشان ما شود

کو عشوه‌ای ز ابروی همچون هلال تو

تا پيش بخت بازروم تهنيت کنان

کو مژده‌ای ز مقدم عيد وصال تو

اين نقطه سياه که آمد مدار نور

عکسيست در حديقه بينش ز خال تو

در پيش شاه عرض کدامين جفا کنم

شرح نيازمندی خود يا ملال تو

حافظ در اين کمند سر سرکشان بسيست

سودای کج مپز که نباشد مجال تو