ولادت امام حسین (ع)

ابن شهر آشوب (ره) و سید بن طاووس (ره) ذکر کرده اند امام حسین (ع) در روز سه شنبه یا پنج شنبه پنجم ماه شعبان سال چهارم از هجرت به دنیا آمد. مادرش حضرت فاطمه (س) و پدرش علی بن ابیطالب (ع) است. هنگام رحلت رسول خدا (ص) شش ساله بود. در کنار پدر بزرگوارش در سه جنگ مهم جمل، صفین و نهروان شرکت داشت.

از القاب مهم امام سوم شیعیان، ابوالشهداء و سیدالشهداء می باشد.

امام حسین (ع) 9 فرزند داشت که 6 تا پسر بودند: امام سجاد (ع)، علی اکبر، جعفر، عبدالله، محمد و علی اصغر و دخترانش: سکینه، فاطمه و زینب.

همسران امام حسین (ع): یکی شهربانو یا شاه زنان که مادر امام سجاد (ع) است، رباب دختر امرءالقیس مادر سکینه (ع)، لیلی بنت ابومرة بن عروة مادر حضرت علی اکبر و یکی دیگر از همسران حضرت که در کربلا همراه بوده و حامله بوده است و در نزدیکی حلب فرزندش را سقط کرد ولی نام او معلوم نیست.

شیخ صدوق در کمال الدین می نویسد: ابن عباس گوید: از پیامبر خدا (ص) شنیدم که می فرمود: همانا خداوند متعال فرشته ای دارد به نام “دردائیل”. به عللی خداوند او را از صف فرشتگان بیرون نمود. هنگامی که امام حسین (ع) در عصر پنج شنبه به دنیا آمد، خداوند به فرشته مالک خازن آتش وحی فرمود: آتش را به خاطر کرامت مولودی که برای محمد (ص) متولد شده بر دوزخیان خاموش کن! و به فرشته رضوان خازن بهشت وحی فرمود: بهشت را به خاطر قدوم کریمانه مولودی که برای محمد (ص) متولد شده زینت نموده و معطر کن. همچنین خداوند به حوریان وحی فرمود: به خاطر مولودی که در دنیا برای محمد (ص) متولد شده خود را آراسته و به دیدار یکدیگر نایل گردند. همچنین خداوند به جبرئیل وحی فرمود: “ای جبرئیل! به پیامبر بگو: من او را “حسین” نامیدم. به او تهنیت گفته و او را تسلیت داده و بگو: ای محمد! اشرار امت تو که بر بدترین اسبان سوارند این فرزندت را می کشند، وای بر قاتل او! وای بر کسانی که اسبها را می رانند! وای بر کسانی که راهنمای آنها می شوند! من از قاتل حسین (ع) بیزارم، او نیز از من بیزار و دور است، چرا که روز قیامت جرم قاتل حسین (ع) از همه بزرگتر است.”

در این میان که جبرئیل پیام الهی را به زمین فرود می آورد به فرشته دردائیل برخورد. دردائیل گفت: امشب در آسمان چه خبر است؟ آیا برای اهل دنیا قیامتی بر پا شده است؟ جبرئیل گفت: نه ولیکن نوزادی در دنیا برای حضرت محمد (ص) متولد شده که خداوند مرا فرستاده تا به او تبریک گویم. آن فرشته گفت: سوگند به خداوند وقتی خدمت حضرت محمد (ص) رسیدی سلام مرا به حضرتش برسان و بگو: سوگند به حق این نوزاد از خدا بخواه تا از من راضی شده و بال و مقام مرا که در میان فرشتگان داشتم به من بازگرداند!

جبرئیل پیام الهی را به پیامبر خدا (ص) رسانید و سپس پیامبر (ص) به حضرت فاطمه (س) تبریک و تسلیت گفت: فاطمه (س) گریست و فرمود: کاش من او را نزاییده بودم، خداوند قاتلش را وارد دوزخ نماید! پیامبر (ص) فرمود: دخترم فاطمه! من نیز بر این امر گواهی می دهم. ولی حسینم کشته نخواهد شد تا این که امامی از او به وجود آید که از او پیشوایان هدایتگر به وجود خواهند آمد. آنگاه جبرئیل قضیه دردائیل را برای پیامبر (ص) گفت. پیامبر (ص) نیز قنداق امام حسین (ع) را به سوی آسمان بلند کرد و برای آن فرشته دعا کرد. خداوند نیز آن فرشته را آمرزید. آن فرشته در بهشت چنین معروف شد که “این آزاد شده حسین بن علی فرزند فاطمه است”.

فضایل امام حسین (ع)

امام باقر (ع) و امام صادق (ع) فرمودند: خداوند چند چیز را در ازای شهادت امام حسین (ع) عنایت فرمود: این که مقام امامت را نصیب فرزندان آن بزرگوار نمود، شفای بیماری ها را در تربت مقدسش و اجابت دعا را در نزد قبر مطهر آن حضرت قرار داد. و این که روزهایی که زائران آن حضرت به زیارتش می روند و برمی گردند جزء عمر آنان محسوب نمی شود.

در کتاب جامع الاخبار آمده است: عربی بادیه نشین حضور امام حسین (ع) آمد و گفت: ای فرزند رسول خدا! دیه کاملی را ضامن شده ام و لیکن اکنون از پرداخت آن ناتوانم، با خودم گفتم: از بزرگوارترین مردم درخواست می کنم، و بزرگوارتر از خاندان رسول خدا (ص) کسی را ندیده ام. امام حسین (ع) فرمود: ” ای برادر عرب! من از تو در مورد سه موضوع سؤال می نمایم. اگر یکی از آنها را پاسخ دادی یک سوم دیه ای که گفتی می پردازم و اگر دو سؤال را پاسخ دادی دو سوم و اگر هر سه سؤال را پاسخ دادی همه آن را می پردازم. ” اعرابی گفت: ای فرزند رسول خدا! آیا شخصیتی مثل شما از من می پرسد، در حالی که شما از خاندان علم و شرف هستید؟ امام حسین (ع) فرمود: ” آری از جد بزرگوارم رسول خدا (ص) شنیدم که می فرمود: نیکی و عطا به اندازه معرفت هر شخص است. ” اعرابی گفت: از آنچه می خواهید بپرسید! اگر توانستم پاسخ می دهم وگرنه از حضرت شما می آموزم و نیرویی جز از خدا نیست.

امام حسین (ع) فرمود: ” کدام اعمال برتر است! ” اعرابی گفت: ایمان به خدا.

امام حسین (ع) فرمود: ” راه رهایی از هلاکت چیست؟ ” اعرابی گفت: اعتماد به خدا.

امام حسین (ع) فرمود: ” چه صفتی موجب زینت مرد است؟ ” اعرابی گفت: دانشی که همراه بردباری باشد.

امام حسین (ع) فرمود: “اگر این صفت را نداشته باشد چه؟ ” اعرابی گفت: ثروتی که با جوانمردی باشد.

امام حسین (ع) فرمود: ” اگر این را هم نداشته باشد. ” اعرابی گفت: فقری که تؤام با شکیبایی باشد.

امام حسین (ع) فرمود: ” اگر این هم نداشته باشد چه؟ ” اعرابی گفت: پس بر چنین شخصی صاعقه ای از آسمان فرود آید و او را بسوزاند که او سزاوار این بلاست. در این هنگام آن حضرت خندید و کیسه پولی که هزار دینار طلا در آن بود به وی عطا نمود و انگشتر خویش را نیز که نگین آن دویست درهم ارزش داشت به او بخشید.

پیامبر خدا (ص) می فرماید: به خداوند متعال ضامن شدم و بر من لازم است این که زائر فرزندم حسین (ع) را در روز قیامت زیارت کنم و از دست او گرفته و از سختیها و شداید آن روز، نجاتش داده و وارد بهشتش نمایم.

امام صادق (ع) از ابو عمار منشد خواست که شعری در مرثیه امام حسین (ع) بخواند. چون فارغ شد حضرت فرمود: هر که شعری در مرثیه حضرت حسین (ع) بخواند و 50 نفر بگریاند بهشت او را واجب گردد. و هر که سی نفر را بگریاند بهشت او را واجب گردد… و هر که یک نفر را بگریاند بهشت او را واجب گردد. و هر که مرثیه بخواند و خود بگرید بهشت او را واجب گردد. و هر که او را گریه نیاید پس تباکی کند بهشت او را واجب گردد.

به سند معتبر از ریان بن شبیب روایت کرده که گفت در روز اول محرم به خدمت امام رضا (ع) رفتم، فرمود: ای پسر شبیب آیا روزه ای؟ گفتم: نه، فرمود که این روزی است که حق تعالی دعای حضرت زکریا در طلب فرزند را مستجاب فرمود. پس هر که این روز را روزه دارد دعای او مستجاب گردد چنان که دعای زکریا مستجاب گردید.

شیخ جعفر بن قولویه از سلمان روایت کرده است که گفت: نماند در آسمان ها ملکی که به خدمت حضرت رسول (ص) نیامد و مصیبت فرزندش حسین (ع) را تعزیت نگفت و همه خبر دادند آن حضرت را به ثوابی که حق تعالی به شهادت او کرامت فرموده است حضرت فرمود: خداوندا مخذول گردان هر که او را یاری نکند و بکش هر که او را بکشد و ذبح کن هر که او را ذبح کند و ایشان را به مطلب خود نرسان. روای گوید دعای آن حضرت در حق ایشان مستجاب شد و یزید بعد از کشتن آن جناب تمتعی از دنیا نبرد، شب مست خوابید، صبح او را مرده یافتند مانند قیر سیاه شده بود. کسانی که متابعت یزید کردند و در قتل آن حضرت یا میان آن لشکر داخل بودند همگی به دیوانگی یا خوره یا پیسی و… مبتلا شدند و این مرض ها در میان اولاد ایشان نیز به میراث بماند.

از امام صادق (ع) روایت شده است که امام حسین (ع) روزی بر امام حسن (ع) وارد شد و تا چشمش به برادرش افتاد گریست. امام حسن (ع) فرمود: ای ابا عبدالله چه چیزی تو را به گریه در آورده است؟ گفت: گریه من به جهت بلایی است که به تو می رسد. امام حسن (ع) فرمود: آن چه به من می رسد سمی است که به من می دهند ولکن روزی چون روز تو نیست که سی هزار نفر به سوی تو می آیند همه مدعی آن هستند که از امت جد تو می باشند، آنها منتحل دین اسلامند و اجتماع بر قتل و ریختن خون و انتهاک حرمت و سبی نساء و ذراری و غارت مال و متاع تو می کنند و در این هنگام لعنت بر بنی امیه فرود می آید و آسمان خون می بارد و هر چیز بر تو می گرید حتی وحوش در بیابان ها و ماهی ها در دریاها.

سمیه مظفری

برگرفته از کتاب “قطره ای از دریای فضائل اهل بیت” تالیف علامه سید احمد مستنبط و کتاب “منتهی الامال” تالیف شیخ عباس قمی و آیت الله رضا استادی

مطالب مرتبط:

• سیره حسنی (ع)
• سیره صادقی (ع)
• سخنان پيامبر بزرگ اسلام
• الگوی انسان کامل از دید حضرت علی (ع)