از نشانه های اولیه اختلال کم توجهی/بیش فعالی (ADHD)، توجه نکردن و رفتارهای بیش فعالانه ناگهانی می باشد. نشانه های ADHD قبل از 12 سالگی شروع می شوند و در بعضی از بچه ها این نشانه ها زودتر از سن 3 سالگی قابل توجه هستند.

نشانه های ADHD ممکن است خفیف، متوسط و یا شدید باشند و ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشند.

ADHD در پسران بیشتر از دختران اتفاق می افتد و نوع رفتارها در پسران و دختران ممکن است متفاوت باشد. برای نمونه پسران فعالیت بیش از حد و دختران مایل به کم توجهی و ساکت بودن هستند.

سه نوع ADHD وجود دارند:

•  بسیار کم توجه: علائم اصلی که تحت عنوان کم توجهی اتفاق می افتند.

•  بیش فعالی-ناگهانی: بیشترین نشانه های آن بیش فعالی و ناگهانی هستند.

• ترکیبی: رایج ترین نوع در ایالات متحده است. این مورد ترکیبی از نشانه های کم توجهی و بیش فعالی ناگهانی است.

نشانه های کودک بی توجه

کودکی که نوعی از بی توجهی را نشان می دهد ممکن است اغلب:

در توجه به جزئیات مشکل داشته باشد و یا در انجام تکالیف مدرسه اشتباهاتی داشته و بی دقت شود.

در متمرکز ماندن بر روی کارها یا بازی ها مشکل داشته باشد.

 مایل به گوش دادن نیست حتی وقتیکه مستقیما با او صحبت می کنید.

در پیروی کردن از دستورالعمل ها مشکل دارد و در اتمام کارهای خودش و یا مدرسه دچار مشکل می شود.

 در سازماندهی کارها و فعالیت ها مشکل دارد.

کارهایی را که احتیاج به تمرکز فکری و تلاش دارند مانند تکلیف مدرسه دوست ندارد و یا از انجام آنها خودداری می نماید.

وسایل مورد نیاز کارها و فعالیتهایش را گم می کند مانند اسباب بازیها، وسایل مدرسه، مدادها و..

براحتی حواسش پرت می شود.

فراموش کردن انجام بعضی از فعالیت های روزانه مثل فراموش کردن کارهای عادی روزمره

بیش فعالی و تکانشگری (یکی از حالات شخصیتی انسان):

ابتدا تکانشگری را معنا کرده و توضیح می دهیم:

تکانشگری یکی از حالات شخصیتی انسان است. نمی‌توان تکانشگری را با یک کلمه فارسی یا با یک جمله توضیح داد، بلکه برای ارایه توضیحی هرچه دقیق‌تر، باید چهار جنبه رفتار انسان را در نظر گرفت. جنبه‌هایی که هر یک از آنها مکمل سه جنبه دیگر است:

• تصمیمات عجولانه گرفتن. منظور از عجله، ناتوانی در ممانعت از واکنش غالب یا خودکار است، مخصوصاً در موقعیتهای هیجانی مثبت یا منفی، هر چند ممکن است فرد، بعداً، پشیمان شود.
• عدم دوراندیشی. ناتوانی در پیش‌بینی پیامدهای مثبت یا منفی یک عمل.
• عدم پشتکار. دشواری در تمرکز حواس روی تکالیف، و ناراحت شدن یا پرت شدن دایمی حواس، به علت افکار یا خاطرات مزاحم و ناخواسته.
• جستجوی دایمی و غیر ارادی احساسات مختلف جدید یا هیجان‌انگیز.

کودکی که یک الگو از علائم بیش فعالی و تکانشگری را نشان می دهد ممکن است اغلب:

باضربه زدن با دستها یا پاهایش بیقراری کند و یا بر روی صندلی پیچ و تاب بخورد.

برای ساکن ماندن در کلاس درس و یا سایر موقعیت ها مشکل دارد.

دائما در حال حرکت و جنب و جوش است.

گشتن و یا بالا رفتن در موقعیت هایی که مناسب نیست.

در انجام بازی و یا فعالیت بدون سر و صدا، مشکل دارد.

صحبت کردن بیش از حد

جواب دادن با ایجاد وقفه در (کلام) سوال کننده

داشتن مشکل در منتظر ماندن برای نوبت

ایجاد وقفه یا مزاحم شدن در محاورات دیگران یا بازی ها یا فعالیت هایشان

 در مورد ADHD بیشتر بدانید

 علاوه براین یک کودک مبتلا به ADHD دارد:

علائمی برای مدت حداقل 6 ماه

 دارای علائمی است که اثر منفی برروی مدرسه، زندگی خانوادگی و یا ارتباطات در بیشتر از یک موقعیت چه در خانه و چه در مدرسه دارد.

دارای رفتارهای غیر نرمالی نسبت به کودکان هم سن خود هستند که ADHD ندارند.

 رفتار طبیعی در مقابل ADHD

اکثر کودکان سالم در یک لحظه و یا مدت کوتاه، کم توجه، بیش فعال و یا تکانشگر هستند. این مطلب که کودکان پیش دبستانی توجه کمی داشته باشند و یا در متمرکز ماندن برروی یک فعالیت به مدت طولانی ناتوان باشند، طبیعی است. حتی در کودکان بزرگتر و نوجوانان دامنه توجه اغلب به سطح علاقه بستگی دارد.

پرانرژی بودن بچه های بزرگتر طبیعی است، بچه های جوانتر به طور طبیعی فعال هستند آنها اغلب به مدت طولانی پر انرژی هستند بطوریکه پدر و مادر خود را اذیت می کنند. علاوه بر این بعضی از بچه ها به طور طبیعی سطح فعالیت بالاتری نسبت به بقیه دارند. کودکان هرگز نباید جزء افرادیکه دارای ADHD هستند رده بندی شوند فقط بخاطر اینکه آنها از نظر فعال بودن با دوستان یا خواهر برادرشان در خانه فرق دارند.

صفحه بعد >>