من چقدر مجازم کودکم را به بازی های آموزشی تشویق کنم؟

دشوار است دقیقا بگوییم چقدر درست است و چقدر زیاد است. با این وجود، کارشناسان توصیه می کنند؛ والدین با اعمال محدودیت های زمانی برای استفاده از صفحه نمایش و دراختیار قرار دادن سایر رسانه های آموزشی، در قالب ها و اَشکالی غیر الکترونیکی مثل کتاب ها، روزنامه ها و بازی های تخته ای، می توانند کمک کنند فرزندانشان سایر انواع  رسانه های آموزشی را نیز تجربه کنند.

گرچه انتخاب بسیاری از والدین، بازی های آموزشی است اما هنوز شواهدی مبتنی بر وجود مزایای آموزشی در بازی های رایانه ای یا سایر فعالیتهای اینترنتی برای کودکان زیر دو سال، وجود ندارد.

استفاده از رسانه های دیجیتال به معنی رشدی همه جانبه نیست. همه بچه ها نیازمند و خواستار آنند که تعاملات اجتماعی داشته باشند و حتی بهترین و یک دست ترین کارتهای گرافیکی با سرعت بالا هم، تنها می تواند چهره ای رنگ پریده و تقلیدی از یک همبازی واقعی ارائه کنند!

اگر همچنان مشتاقید قالب های اینترنتی را انتخاب کنید، پس لااقل بازی ها و فعالیتهایی را برگزینید که مهارتهای کلی و اولیه یادگیری را پرورش می دهند. این می تواند شامل مهارت های گوش دادن، درک مطلب، علت و معلول، متضاد و شناخت رنگها و شکل ها باشد. کودک نوپای شما به شدت علاقه مند است ضمن شکل گیری و ساخته شدن مهارت هایش، یک قصه خوب، یک آواز یا بازی را بیاموزد.

به موارد ذیل توجه کنید:

-در تجربه وی از صفحه نمایش مشارکت داشته و ساختار زبانی وی را در فعالیت های تعاملی ارتباطات دوسویه و متقابل تقویت کنید. سوال بپرسید و در مورد بازی و چیزهایی که تماشا می کنید با هم صحبت کنید. حمایت شما، به فرزندتان کمک می کند درک بهتری از محتوای ارائه شده داشته باشد و یادگیری خود را توسعه دهد.

– به فرزندتان کمک کنید بین آنچه که بر روی صفحه نمایش می بیند و دنیای واقعی ارتباط برقرار کند. بعد از اینکه شبیه سازی اشیائی که او در بازی رایانه ای دیده مانند: بلوک ها یا یک توپ، با او بازی کنید.

– اشیایی که وی در بازی های رایانه ای دیده است مثلا: حیوانات و گلها را در زندگی واقعی به او نشان دهید و برایش مشخص کنید.

– راه هایی برای توسعه یادگیری کودکتان از طریق بازی های رایانه ای ابداع کنید. به عنوان مثال، اگر در یک بازی روی حیوانات تمرکز شده است پس از اتمام بازی، یک قصه ساختگی از حیواناتی که او در همان بازی دیده، جور کنید. ضمنا شما می توانید بدین منظور، از صفحات حیوانات رنگی قابل چاپ هم استفاده کنید! رنگ هایی را که فرزندتان در برنامه های رایانه ای یاد گرفته، هنگامی که البسه رنگی خانواده خود را برای شستشو در ماشین لباسشوئی تفکیک می کنید، به او نشان بدهید.

– زمانی که از لپ تاپ، برنامه های کاربردی رایانه ای و صفحه نمایش های لمسی برای کودک تان استفاده می کنید، بیشتر از توجه به جنبه های فناورانه، بر روی بازی و داستانی که مطرح است تمرکز کنید. از وی بخواهید تصاویر روی صفحه نمایش را نشان دهد. هر دو با هم از این که مرحله بعد بازی قرار است چه اتفاقی بیافتد، هیجان زده شوید!

به نظر می آید کوچولوی نوپای من به بازی های رایانه ای معتاد شده، من باید چه کار کنم؟

به کودک تان کمک کنید درک کند بازی های رایانه ای فقط یکی از فعالیت های ممکن او در زندگی است و راه های دیگری هم وجود دارد.

لازم است شما برخی حد و مرزها و قوانین را اعمال کنید. به عنوان مثال، اگر می خواهید فرزندتان صرفا 20 دقیقه بازی کند، این محدوده زمانی را به وی گوشزد کنید و یک تایمر یا زنگ هشدار برایش تنظیم کنید. وقتی زمان سنج خاموش شد، بازی هم باید تمام شود، بی هیچ سوالی.

اگر ناراحت شد و گله کرد، به آرامی محدودیت زمانی را یادآوری کرده و فعالیت های جایگزینی مثل یک بازی تخته ای، خواندن یک کتاب با همدیگر یا انجام یک کار هنری یا کاردستی را به او پیشنهاد دهید. این کارها باید بتواند به سهولت وی را از بازی رایانه ای منصرف کند. اگر به گزینه های بیشتری برای سرگرم کردن وی نیاز دارید، می توانید بازی های خارق العاده دیگری را که مخصوص کودکان نوپاست، امتحان کنید.

به یاد داشته باشید، وقت گذرانی با بازی های رایانه ای و تلویزیون یعنی کودک شما راه نمی رود، نمی دود، بالا نمی پرد و محیط اطرافش را کشف و بررسی نمی کند.

بنابراین با اعمال محدودیت زمانی برای استفاده از صفحه نمایش، کودک می تواند سرگرم سایر فعالیتهای جسمی و فیزیکی شود که موجب رشد و توسعه همه جانبه او می گردند.

اگر او حاضر به توقف بازی نباشد، برای دستگاه یک ابزار متوقف کننده تعبیه کنید. بازی را از برق بکشید و تا هر زمان که فکر می کنید مناسب است، آنرا دور از دسترس و در جای دیگری بگذارید. رایانه یا دستگاه بازی ویدویوئی (کنسول) را در اتاق کودک نگذارید که بتواند بدون نظارت و سَرخود، بازی کند.

ضمنا این خیلی مهم است که والدین، الگوهای خوبی باشند.حواس تان باشد که خودتان چقدر وقت صرف بازی های رایانه ای یا گوشی های هوشمند تان می کنید.

برای کودک نوپای من چه میزانی از خشونت، زیاد محسوب میشود؟

محدودیت زمانی خاصی برای خشونت وجود ندارد. نکته مهم، اجتناب از آن تا حد ممکن است. انتخاب محتوای مثبت و متناسب با سن کودک، موضوعِ کلیدی است.

ممنوعیت تلویزیون یا فیلم ها شاید ممکن نباشد و ضمنا احتمالا برای اعضای بزرگترِ خانواده عملی نیست. با این همه، محدود کردن زمان مشاهده صفحه نمایش و نظارت بر آنچه که کودکتان تماشا می کند، مهم و ضروری است.

کاری که شما می توانید در این شرایط بکنید، چیست؟

– محدودیت هایی را تنظیم کنید. میزان استفاده فرزندتان از تلویزیون را به جز یک الی دو ساعت در روز، محدود کنید. این محدودیت شامل نمایش های تلویزیونی، فیلم ها و بازی های ویدیوئی تلویزیونی یا رایانه ای می باشد. به جای استفاده از تلویزیون به عنوان پرستار بچه، تلاش کنید فعالیت ها و سرگرمی های دیگری برای فرزند خود جور کنید.

– از چیزی که فرزندتان می بیند، مطلع باشید و سعی کنید شما هم آن برنامه ها را با فرزندتان تماشا کنید. به فرزندتان کمک کنید برنامه ها و بازی های رایانه ای را که خشونت کمتری دارند را انتخاب کند. در موقعیت هایی که فکر می کنید او ممکن است بتواند با برخی داده ها کار کند، به شایستگی نظر خود را اعلام کنید. در ضمن بپرسید مثلا یک دوست Bheem چگونه به سمتش یورش می برد که این اصلا چیز خوبی نیست، مگر نه؟ Bheem: نام یک سری بازی های معروف اینترنتی است که شخصیت کارتونی هندی به همین نام در کنار دوستانش صحنه پردازی می کند.

هیچ یک از سوالاتی که ممکن است داشته باشد را نادیده نگیرید و از آنها سطحی عبور نکنید. بر این اساس در زمان تماشای تلویزیون ممکن است گفتگوها و پرسش و پاسخ های بیشتری در آن مطرح شود.

– در اتاق کودکتان، تلویزیون نگذارید. شما نمی دانید کودکتان چه برنامه هایی را تماشا می کند یا چقدر از وقتش را پای تلویزیون می گذراند.

-چنانچه در حال تماشای برنامه یا فیلم خشنی در تلویزیون هستید، اجازه ندهید کودکتان هم آنرا با شما تماشا کند.

– این روزها، تراشه هایی در برخی فروشگاه های الکترونیکی و اینترنتی در دسترس است. این تراشه ها به شما اجازه می دهد برنامه هایی را که دارای صحنه های خشونت بار، محتوای جنسی یا سایر جزئیات نامناسب برای کودکتان هستند، شناسائی و متوقف کنید. شما می توانید این تراشه را داخل تلویزیون یا لپ تاپ تان بگذارید. همچنین می توانید از ابزار نظارت والدین هم روی دستگاه استفاده و برخی کانال ها یا برنامه هایی که نمی خواهید در دسترس کودکتان باشد را قفل کنید.

این ایده خوبی است که نهایت توجه خود را صرف مشاهده رفتارها و بازی های منتخب کودک نوپای خود نمایید. این امر شما را یاری می کند متوجه شوید؛ آیا عملکرد تقلیدی او صرفا انعکاسی از تماشای یک  نمایش تلویزیونی است یا اینکه به طور مشخص خودش را با یکی از شخصیت های نمایش، همانند سازی می کند؟
ترجمه: فیروزه بابائی

<< صفحه قبل