ورزش پرش با طناب از ارتفاع (بانجی جامپینگ)، به عنوان “پایین آورنده آستانه ترشح بالای آدرنالین” توصیف می شود. این زمانی است که مثلا شما به عنوان یک شرکت کننده، هیچ دانش قبلی در مورد پرش با طناب از ارتفاع، توانایی پریدن و احساس ورزیدگی در هنگام پریدن را ندارید. پرش با طناب قابل مقایسه با چتربازی و حتی رانندگی فرمول یک است!

فعالیت اصلی پرش با طناب از ارتفاع، از سال 1992 شروع شده است. پرش بانجی در نروژ عمدتا به معنای پریدن از جرثقیل سیار با کمی تفاوت است و این بخاطر نگرش محدود کننده دولت در استفاده از پل های مناسب برای پرش بانجی در بزرگراهها یا راه های بین شهری می باشد.

فشارهای سیاسی بر دولت در امور اجرایی جاده، منجر به ایجاد برخی تغییرات در مراحل اولیه شده است و در ژوئن 2009 ما توانستیم محل پرش را در پل Trolljuv در Åkrafjorden ایجاد کنیم.

ما از کنترل مهار بدن در هر دو محل پل ترولجو و پل گورسا استفاده می کنیم. مهار بدن نسبت به خطاها و خطرات استفاده کننده از طناب پرش  سبب ایمنی بیشتر می شود همچنین استفاده از آن در هنگام پرش بسیار راحتتر است.

هیجان اولین پرش با پا، یک تجربه دور از تصور است. هنگامی که می پرید ما طناب را با یک حرکت روان تدریجی رها می کنیم به طوریکه تا پایین تنگه (انتهای مسیر پرش) شما احساس سقوط آزاد داشته و احساس نخواهید کرد که بدن شما با مهارکننده یا طناب بسته شده است. وقتی که طناب پرش، شما را از پشت به هوا بر می گرداند، احساس طراوت و چالاکی همراه احساس آزادی و فراغت از همه چیز، دارید.

ایمنی پرش بانجی چگونه است؟

هنگامی که پرش بانجی هنوز سابقه چندانی نداشت با شرکت بزرگ هوایی به آبشار ویکتوریا می رفتیم که بسیار فوق العاده بود. شما باید به قطعه تسمه ای که دور مچ پای شما بسته شده بود و طناب دراز کش داری اعتماد می کردید. مطمئنا ایمنی زیادی با مهار کننده وجود دارد اما آن چیزی که دور مچ پای شما بسته شده بود از لحاظ روانی، برای پرش کننده اهمیت دارد هر چند که به طور ترسناکی شل به نظر می رسد.

پل پرش بانجی آبشار ویکتوریا

طناب الاستیک اولین بار در پرش بانجی استفاده شد و هنوز هم مورد استفاده بسیاری از اپراتورهای تجاری قرار می گیرد، این طناب، طناب کشدار مخصوص بانجی است که در کارخانه تولید می شود. این طناب از بسیاری از رشته های لاتکس محصور در یک پوشش سخت خارجی تشکیل شده است. این امر باعث پرش بهتر و سریعتر می شود. برخی بانجی کاران مانند نیمکره جنوبی، از طناب های رشته رشته ای که در معرض خطر باز شدن هستند استفاده می کنند. این نوع طناب، پرش نرمتر و طولانی تری را ایجاد می کند اما وقتی به ظاهر طناب نگاه می کنید مانند یک طناب الاستیک کهنه و فرسوده به نظر می رسد ولی واقعا این گونه نیست پس نگران نباشید.

اگرچه ظرافت خاصی در استفاده از تنها یک طناب برای پرش وجود دارد، اما حوادثی که منجر به جدا شدن طناب در پرش می شد موجب شد بسیاری از اپراتورهای تجاری به استفاده از مهار کننده بدن روی بیاورند حتی اگر این مهار کننده تنها یک پشتیبان برای مچ پا باشد. تجهیزات مهارکننده بدن معمولا در کوهنوردی بجای تجهیزات چتر نجات استفاده می شود. خوشبختانه شرکت هوایی بزرگ در آبشار ویکتوریا نیز از مهار کننده های ایمن استفاده می کند.

پرش بانجی در ایران

باشگاه پرش بانجی توچال در شهریور ماه سال ۱۳۸۶ برپا شده‌ است و از ابتدای سال ۱۳۸۷ به صورت جدی‌تر به فعالیت خود ادامه می‌دهد. این باشگاه شامل یک پیست اسکیت، کافی شاپ و دکلی چهل متری می‌باشد که پرش‌ها از روی آن انجام می‌پذیرد.

 ترجمه: سلام علی پناه