رنو کلیو 2017، هاچبک فرانسوی به سوی ایران حرکت کرد
اخبار زیادی مبنی بر احتمال ورود رنو کلیو (Renault Clio) به جادههای کشورمان شنیده میشود. این هاچبک دوستداشتنی مسلما به اندازه خودروهای وطنی ارزان نیست، اما میتواند جذابیتهای زیادی داشته باشد.
برای بسیاری از مردم کشورمان سابقهی حضور برند رنو در ایران، محدود به خودروی رنو 5 میشود که بین سالهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۸۶ توسط سایپا و در سالهای آخر تحت نام سپند و پیکی، توسط پارسخودرو مونتاژ و تولید میشد. از شاهکارهای مهندسی پارسخودرو با رنو ۵ در سالهای ۸۰ که بگذریم، این خودرو خصوصا در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ خورشیدی محبوبیت زیادی در ایران داشت و بعد از پیکان بیشترین حجم تولید خودروی کشور را به خود اختصاص داده بود. رنو ۵ با پیشرانهی ۱۱۰۰ سیسی معروف خود، اولین گزینهی قابل خرید برای علاقهمندان ماشینهای اسپرت در آن زمان محسوب میشد.
تاریخچهی رنو در ایران فراتر از رنو ۵ است و در واقع کل تاریخ خودروی کشورمان را در بر میگیرد. اولین وسیله نقلیه شخصی و موتوری کشورمان توسط مظفرالدین شاه از بلژیک خریداری شد که خودروی رنو مدل 1900 با لاستیکهای توپر بود. جالب است بدانید که شرکت رنوی فرانسه این حضور تاریخی خود در ایران و آسیا را محترم شمرده و یکی از دلایل نامگذاری مدل قاجار (Kadjar) را همین موضوع اعلام کرده است.
هرچند از مدل موفق رنو ۵ در دنیا بیش از ۵.۵ میلیون دستگاه در حدود سه دهه تولید شد و یکی از موفقترین محصولات تاریخ این برند لقب گرفت، جایگزین آن رنو کلیو در سالهای اولیهی تولید در ۱۹۹۰، با افت و خیزهای فراوانی مواجه بود که درنهایت با معرفی نسل چهارم در سال ۲۰۱۲، فروشی بسیار خوب در بازارهای جهانی تجربه کرد.
کلیو فعلا فقط در فرانسه و ترکیه تولید و مونتاژ میشود که در ۲۶ سال اخیر در مدلهای مختلف بیش از ۱۳ میلیون دستگاه فروش داشته است و احتمال حضور مدل ۲۰۱۷ آن در خط تولید ایرانخودرو نیز وجود دارد.
مشخصات فنی
هرچند کلیو یک خودروی سطح متوسط و میانهرده محسوب میشود، اما در اروپا با ۷ پیشرانه با قدرتهای مختلف قابل سفارش خواهد بود که قرار است در آینده نزدیک ۴ گزینهی کمحجم و اقتصادی دیگر نیز توسط رنو برای آن معرفی شود.
در حال حاضر از نظر حجمی، ۴ نوع پیشرانه برای کلیو موجود است که یکی دیزل و باقی بنزینی هستند.
جالبترین گزینه برای علاقهمندان پیشرانههای کممصرف فرانسوی، نسخهی ۰.۹ لیتری بنزینی به قدرت ۹۰ اسب بخار است که سه سیلندر بوده و به توربوشارژ مجهز شده است. در مقایسه با L۹۰ وطنی که با موتور ۱.۶ لیتری در حدود ۱۰۵ اسب بخار قدرت دارد، این پیشرانه ۸۹۸ سیسی جذابیتهای خاص خود را دارد، چراکه ظرف ۱۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت میرسد و نهایت سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت به همراه دارد. این نسخه از کلیو که دارای گشتاور ۱۳۵ نیوتنمتر است، در رانندگی شهری کمتر از ۵ لیتر در صد کیلومتر بنزین مصرف میکند، در حالیکه در سرعت ثابت جاده مصرف سوخت بسیار خوب ۳.۵ لیتر در صد کیلومتر ارائه خواهد کرد.
شاید تصور کنید پیشرانه ۰.۹ لیتری، ارزانترین گزینه در میان انوع کلیو است، اما در واقع چنین نیست و اقتصادیترین نسخه از این خودرو با موتور ۱.۲ لیتری تنفس طبیعی ساخته میشود واکسپرشن (Expression) نام دارد. این پیشرانه 4 سیلندر و ۷۵ اسب بخار است که گشتاور ۱۰۷ نیوتنمتر به همراه دارد. شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برای این مدل ۱۴.۵ ثانیه و نهایت سرعت آن ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت اعلام شده است که برای استفادهی روزمره مناسب به نظر میرسد. مصرف سوخت ارزانترین کلیو، در شهر ۵.۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که در سفرهای جادهای تا ۳.۹ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر کاهش خواهد یافت.
رنو، همیشه به فکر علاقهمندان خودروهای پرشتاب و اسپرت اقتصادی بوده و برای کلیو هم یک پیشرانه ۱.۲ لیتری توربوشارژ تدارک دیده است. این نسخه از کلیو قدرت ۱۲۰ اسب بخار و گشتاور ۲۰۵ نیوتنمتر تولید میکند که در حدود 9 ثانیه زمان برای رسیدن آن از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت کافی خواهد بود. نهایت سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برای این هاچبک ثبت شده است که آن را جالبتر از دیگر نسخههای کلیو نشان میدهد. مصرف سوخت این مدل در شهر ۵.۵ و در جاده، تنها ۳.۷ لیتر است.
هرچند برای ما در ایران، پیشرانههای دیزلی چندان جذاب نیستند و البته کیفیت سوخت وطنی هم جوابگوی حضور آنها نخواهد بود، صحبت از پیشرانههای گازوئیلی کلیو خالی از لطف نیست. در نسخهی ارزانتر، پیشرانهی ۱.۵ لیتری به لطف استفاده از توربوشارژ، ۹۰ اسب بخار قدرت و ۲۲۰ نیوتنمتر گشتاور دارد که در مدت زمان ۱۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت میرسد و نهایت سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت برای آن در دسترس است.
نوع دیگری از همین پیشرانه با توان ۱۱۰ اسب بخار و قدرت ۲۶۰ نیوتنمتر هم عرضه شده است که شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۱۱ ثانیه و نهایت سرعت ۱۹۵ کیلومتر بر ساعت به همراه دارد. میانگین مصرف سوخت برای این پیشرانههای دیزلی، ۲.۵ تا ۳ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که مسلما تنها با گازوئیل استاندارد جهانی حاصل میشود.
اخبار منتشرشده حاکی از آن هستند که رنو به دلیل نداشتن تقاضای کافی، احتمالا تولید کلیو با پیشرانههای پرقدرت ۱.۶ لیتری توربوشارژ را تا سال ۲۰۱۸ متوقف خواهد کرد؛ هرچند تا این لحظه ثبت سفارش آنها در اروپا همچنان انجام میشود و در سایت رسمی رنو چنین چیزی تأیید یا تکذیب نشده است. این نسخه از کلیو که با لقب رنواسپورت شناخته میشود، شامل دو نوع ۲۰۰ و ۲۲۰ اسب بخار است. گزینهی اول با گشتاور ۲۶۰ نیوتنمتر، ظرف ۶.۹ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت میرسد و نهایت سرعت ۲۲۵ کیلومتر درساعت به همراه دارد، در حالیکه نوع دوم، در ۶.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت میرسد.
هر دوی این خودروها با پکیج سفارشی خاصی به نام RS هم قابل سفارش هستند که علاوه بر افزایش جذابیتهای ظاهری، رسیدن به نهایت سرعتی نزدیک به ۲۵۰ کیلومتر درساعت را ممکن خواهد کرد.
به جز مدلهای اسپرت کلیو (با پیشرانه ۱.۶ لیتری بنزینی) که فقط با گیربکس خودکار تولید میشوند، تمامی نسخههای کلیو با جعبهدنده دستی و اتوماتیک قابل خرید هستند که همگی دیفرانسیل جلو و در دو نوع در هاچبک و ۵ در هاچبک ساخته میشوند. در جدول زیر مشخصات مدلهای اصلی این خودرو با قیمت پایه در حالت ۵ در، فهرست شده است که طول و عرض و ارتفاع آنها به ترتیب ۴۰۶، ۱۹۴ و ۱۴۵ سانتیمتر خواهد بود.
در نمای جانبی، رنو کلیو از خطوط پیچیده و حجمدهندهی بدنه استفاده نکرده است، اما با ایجاد یک فضای خالی در پایین در، همراه با نوار براق کروم، به نوعی جلو و عقب خودرو را به هم نزدیک کرده و حالتی واحد به کلیت بدنه داده است. در نمای عقب، وضعیت طراحی چراغها، چندان جذاب و دلربا نیست و میتوان آن را صرفا تبعیت کننده از مد روز و شبیه دیگران توصیف کرد. سالها است که رنو، از لوگوی خود در اندازهای بزرگ برای قسمت عقب استفاده میکند که اینبار نام کلیو را نیز با فونت نسبتا بزرگی با آن همراه کرده است.
این سبک و سیاق رنو، مدتها است توسط خودروسازان دنیا انجام نمیشود. در مجموع هرچند نمای روبرو و جانبی کلیو چشمنواز و کاملا اروپایی است، در نمای پشت تا حدودی ساده طراحی شده است.
از طراحی بدنه که بگذریم، نکتهی جالب امکان سفارش رنو کلیو با رنگهای جذاب و باکیفیتی است که معمولا در خودروهای اسپرت و لوکس دیدهایم. خاکستری تیتانیوم، قرمز براق، سفید صدفی( Pearlescent White)، زرد متالیک و آبی تیره رنگهای جذاب و جوانپسندی هستند که رنو برای کلیو در نظر گرفته است.
در فضای داخلی، طراحی کلیو در مقایسه با رقبای جهانی خود، حالتی عروسکی و کسلکننده دارد. فرمان خوشدست است و در قسمتبالای آن فضای خالی بیشتر در نظر گرفته شده تا در هنگام حرکت در مسیر مستقیم، دیدن اطلاعات پنل دور موتور و سرعت سادهتر شود.
داشبورد و تودری هرچند پلاستیکی و با حداقل کاربرد فلز ساخته شدهاند، اما دارای نوعی هماهنگی با هم هستند تا از سادگی فضای داخل بکاهند. به نسبت اندازهی درهای جلو، اسپیکرهای بزرگی داخل آنها قرار تعبیه شده است که خودنمایی میکند. در میان داشبورد، از نوعی طلق براق سیاه استفاده شده است که دکمههای تهویه مطبوع و نمایشگر ۷ اینچی آن ر از باقی فضا جدا میکند. شاید جذابترین نکته در داشبورد کلیو، استفاده از حلقههای فلزی باشد که دقیقا همرنگ بدنه، روی مجاری هوای گوشهی داشبورد قرار داده شده و به فضای داخلی تنوع بخشیده است.
صرفهجویی رنو، در مواد بهکاررفته در داشبورد و تودری، با صندلیهای راحت و پوشش مرغوب آن جبران شده است. مسلما کسی توقع استفاده از چرم درجهیک طبیعی برای صندلیهای یک هاچبک فرانسوی ندارد، اما کلیو با چرم مصنوعی خوبی در صندلیها تولید شده است که نواردوزی پهن آن میتواند به سفارش مشتری علاوه بر مشکی، سفید یا قرمز باشد.
آپشنها
سه نوع، سیستم ناوبری و سرگرمی برای کلیو قابل سفارش است که به ترتیب قیمت عبارتند از سیستم R&Go، مدیاناو پیشرفته (Media Nav Evolution) و رنو آر-لینک (Renault R-Link). بهطور استاندارد همهی مدلهای کلیو دارای سیستم R&Go هستند که شامل اتصال مستقیم گوشی هوشمند، پخش فیلم و موسیقی، ناوبری ماهوارهای و کسب اطلاع از مسائل فنی خودرو است.
در صورت خرید کلیو با سامانهی مدیاناو، انتخاب و پخش فیلم و موسیقی از طریق نمایشگر لمسی ۷ اینچی بهراحتی انجامپذیر خواهد بود. این سیستم دارای ناوبری و مسیریابی ساده اما کارآمدی است که اطلاعات ماهوارهای ترافیک و مقاصد از پیش تعیینشده را در اختیار سرنشینان میگذارد. علاوه بر این، مدیاناو مجهز به بلوتوث است که با هرنوع گوشی هوشمند به خوبی سازگار میشود و امکان پخش فیلم و موسیقی و انجام تماسهای تلفنی فراهم میکند. اطلاعات مهم فنی خودرو، از جمله میزان مصرف سوخت و هشدارهای لحظهای نیز از طریق همین سیستم روی نمایشگر اصلی دیده میشود.
سیستم چندرسانهای آر-لینک در واقع نوعی بسیار پیشرفتهتر از مدیاناو است، که علاوه بر فضای گرافیکی جذابتر، نمایشگر میان داشبورد را به یک گوشی (یا تبلت) هوشمند تبدیل میکند که با اپلیکیشنهای مخصوص خود، مسیریابی ماهوارهای و پخش فیلم و موسیقی را سادهتر میکند. آر-لینک مجهز به سیستم ناوبری ماهوارهای تامتام است که علاوه بر اطلاعرسانی دقیق از بهترین مسیر، ترافیک و هشدارهای مهم منطقهای و آبوهوایی را هم تأمین میکند.
این سیستم میتواند با پیامهای از پیش تعیینشدهی صوتی هماهنگ شود و با فرامین صوتی سرنشینان، کار کند. کاربران آر-لینک همچنین میتوانند از نرمافزارهای متعددی که برای آن طراحی شده است، بهره ببرند و با اتصال به اینترنت، آنها را اضافه یا بروزرسانی کنند.
نظر شما چیست؟
پرسش های خود را در بخش پرسش و پاسخ مطرح کنید