پزشک به شما می گوید فیبروم، لیومیوم یا میوم رحمی دارید. اما فیبروم ها سرطانی نیستند. تا زمانی که فیبروم ها مشکلی برایتان ایجاد نکرده اند پیگیر فیبروم نباشید.

فیبروم ها در زنان سنین 30 تا 40 ساله بسیار شایع است. اما فیبروم ها معمولا باعث مشکل نمی شوند. بسیاری از زنان از وجود فیبروم در رحم خود بی اطلاعند.

فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحم یا تومور خوش خیم عضله صاف رحم، رشد بیش از اندازه بافت رحم در زنان است. فیبروم ها در سه محل امکان رشد دارند: شایع ترین آنها داخل عضله رحم یا اینترامورال است. برخی به صورت تودهٔ برجسته‌ای خارج رحم یا ساب سروزال است و سومین محل ایجاد فیبروم در داخل حفره رحم یا زیر مخاطی هستند این نوع از دیگر موارد، نادرتر است.

علت فیبروم رحمی چیست؟

پزشکان مطمئن نیستند که چه عاملی سبب ایجاد فیبروم می شود. اما به نظر می رسد هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون سبب رشد این فیبرومها می شوند. در طی سالهایی که قاعدگی در زن اتفاق می افتد، بدن بالاترین سطح این هورمون ها را دارد. بعد از یائسگی این هورمون ها کمتر در بدن ساخته می شوند. فیبرومها معمولا بعد از یائسگی کوچک شده و علایم آن متوقف می شود.

علایم فیبروم چیست؟

اغلب فیبروم ها یا هیچ نشانه و علامتی ندارند و یا نشانه ها خفیف است مثل قاعدگی کمی شدیدتر از حالت طبیعی. اگر فیبروم ها خونریزی کند یا به اندامهای بدن شما فشار وارد کند، علایم آن شدیدتر خواهد بود. برخی علایم فیبروم در زنان:

• قاعدگی طولانی، شدید و گرفتگی عضلات
• احساس پر بودن یا فشار در شکم
• درد خفیف در پشت
• درد در حین فعالیت جنسی
• تکرر ادرار

خونریزی سنگین در طی قاعدگی باعث کم خونی می شود. کم خونی احساس ضعف و خستگی ایجاد می کند.

گاهی فیبروم ها باردار شدن را مشکل می سازد. یا در طی بارداری سبب مشکلاتی مثل سقط یا زایمان زودرس می شود.

فیبروم رحمی چگونه تشخیص داده می شود؟

برای فهمیدن اینکه فیبروم دارید یا خیر، پزشک از شما درباره علایم آن سوال می پرسد یا معاینه لگنی انجام می دهد تا اندازه رحم شما را بررسی کند. پزشک ممکن است شما را به سونوگرافی یا هر روش دیگری که بتوان تصویری از رحم گرفت، بفرستد. این روش بزرگی فیبروم و جایی که آنها در حال رشد هستند را نشان می دهد. همین طور ممکن است شما را به آزمایش خون بفرستد تا کم خونی یا دیگر مشکلات را بررسی کند.

فیبروم چگونه درمان می شود؟

اگر فیبروم شما را اذیت نمی کند، پس نیاز نیست هیچ اقدامی انجام دهید. پزشک در فواصل منظم مراجعه، فیبروم ها بررسی می کند تا در صورت بزرگ شدن، متوجه آنها شود.

اگر علایم، درد و خونریزی شما زیاد شد، از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن استفاده کنید و در مورد قرصهای ضد بارداری نیز از پزشک سوال کنید. این کارها سبب خفیف تر شدن قاعدگی شما و احساس بهترتان خواهد شد. اگر کم خونی دارید، قرص های آهن و غذاهایی که آهن بیشتری دارند مثل گوشت، لوبیا و سبزیجات برگ سبز مصرف کنید.

پارچه ای را گرم کنید و در زیر شکم خود بگذارید تا گرم بماند. این کار سبب جریان بهتر خون می شود و درد زیر شکم را کاهش می دهد.

استراحت کنید، دراز بکشید و زیر زانوهایتان یک بالش بگذارید. این کار به کاهش درد کمک می کند.

به یک پهلو دراز بکشید و زانوهای خود را بالا تا روی سینه بیاورید. این عمل به کاهش فشار پشت کمک می کند.

از پد و نوار بهداشتی به جای تامپون استفاده کنید.

نرمش های سبک بکنید تا جریان خون بهتر شود و درد کاهش یابد.

اگر علایم فیبروم خیلی شما را اذیت کرد، به عمل جراحی نیز فکر کنید. در بیشتر موارد، فیبروم ها به آهستگی رشد می کنند بنابراین زمان کافی برای تصمیم در مورد نوع درمان خواهید داشت.

دو نوع عمل جراحی فیبروم وجود دارد. که با توجه به سنتان و بزرگی فیبر، محل قرار گرفتن آن و آیا قصد بارداری دارید، می توانید یکی از روش های جراحی را انتخاب کنید.

روش اول میومکتومی است یعنی جراحی که فیبروم ها را بر می دارند. اگر قصد بارداری دارید یا می خواهید رحم خود را نگه دارید، پزشک این روش را پیشنهاد می کند. چرا که این روش شانس بچه دار شدن را افزایش می دهد. اما همیشه کارا نیست و فیبروم ها ممکن است مجددا رشد کنند.

روش دوم هیسترکتومی است یعنی جراحی که رحم را خارج می کنند. این روش، معمولترین روش جراحی فیبروم هاست. و تنها روشی است که مطمئنید فیبروم ها برنمی گردد. در این روش علایم کاملا برطرف می شود ولی دیگر قادر به بچه دار شدن نیستید.

مسلما عمل هیسترکتومی و برداشتن رحم باعث ناراحتی زنان می شود که عضوی از بدن خود را از دست می دهند. اما برخی زنان تنها به برطرف شدن علایم فکر می کنند. اگر قصد انجام این عمل جراحی را دارید باید از تمامی جوانب این کار آگاه شوید این آگاهی در انتخاب روش مناسب کمک خواهد کرد.

راههای زیادی برای درمان فیبروم ها هست. یکی از آنها آمبولیزاسیون نام دارد که باعث کوچک شدن و چروک شدن فیبروم ها می شود. در این روش نباید قصد بارداری داشته باشید و تنها بخواهید که رحم خود را حفظ کنید. آمبولیزاسیون عمل جراحی نیست بنابراین زنان بیشتر از این روش استقبال می کنند اما فیبروم ها ممکن است مجددا رشد کند.

پیشگیری از فیبروم

روشی که بتوان از فیبرومهای رحمی پیشگیری کرد شناخته نشده است. شاید ورزش منظم به پیشگیری کمک کند. بر طبق یک مطالعه، زنانی که بیشتر ورزش می کنند کمتر دچار فیبروم رحمی می شوند.

پیشگیری از برگشت فیبروم پس از درمان

بسیار شایع است که فیبروم ها پس از درمان رشد می کند و مجددا بر می گردد. همان طور که در بالا ذکر شد تنها درمانی که از عدم برگشت فیبروم مطمئن خواهید شد، برداشتن رحم است.

ترجمه: سمیه مظفری