نوسان هسته دیوار

این تکنیک در ساختمانهای بلند مدرن به منظور افزایش مقاومت در برابر زلزله با هزینه کم استفاده می شود. در این سیستم یک تقویت کننده هسته بتونی فعالیت می کند از طریق مرکز ساختار و لبه های آن آسانسور را احاطه کرده است و این ساختار بصورت متحد با هم و با عایق پایه هستند و برای جداسازی پایه از تکیه گاههای کششی که از لایه های متناوب فولاد و یا لاستیک طبیعی و یا نئوپرن است استفاده می شود و این مسئله باعث ایجاد یک بالشتکی با سختی افقی در سمت پایین و سفتی عمودی می شود. ترکیبی از هسته دیوار و جدائی پایگاه موثر می باشد و ارزان و نسبتا ساده است.

پوشش نامرئی لرزه ای

این تکنیک دیگری است که مرزی علمی تخیلی دارد. ارتعاشات ناشی از زلزله را که در امواج حرکت می کند و مخرب ترین نوع زلزله می باشند، اصطلاحا رالی سطح امواج گفته می شود، که زمین به صورت عمودی حرکت میکند و باعث بالا و پایین شدن حرکت زمین و بسیار مخرب است. برخی از دانشمندان با این ایده برای ساختمان (یا کل مناطق شهری) با پوشش نامرئی لرزه ای موافق هستند که چنین امواج لرزه ای را انتقال داده و قطع خواهد کرد. دانشمندان پیشنهاد می دهند که میتوانند 100 حلقه پلاستیکی متحدالمرکز زیر ساختمان دفن کنند و زمانی که امواج زلزله به آن در هر نقطه ای ضربه بزند، آنها در زنجیره ای از حلقه ها به دام می افتند و مجبور می شوند به اطراف ساختمان بروند قبل از اینکه آنها در طرف دیگر ساختمان پدیدار شوند.

 آلیاژ هوشمند

بر خلاف فولاد و بتون، مواد به طور گسترده ای تقریبا در همه پروژه های ساخت و ساز تجاری استفاده می شود که می تواند تغییر با شکل پلاستیک تجربه شود، آلیاژ هوشمند می تواند انواع زلزله های سنگین را تحمل کند و به شکل اولیه خود باز گردد. بسیاری از مهندسان در حال آزمایش این نوع به اصطلاح مواد هوشمند هستند. یکی از این آلیاژها نیکل تیتانیوم و یا نیتینول است، کشش آن 10 تا 30 درصد بیشتر از کشش فولاد است. در  مطالعات سال 2012، محققان عملکرد لرزه های ستون های پلی که با  فولاد و بتون ساخته شده بود را با ستونهائی که از نیتینول و بتون ساخته شده بود مقایسه کردند. آلیاژ هوشمند در تمام سطوح عملکرد بهتری نسبت به مواد سنتی (فولاد و بتون) داشتند.

لوله های مقوائی

مهندسین در سراسر جهان تلاش می کنند که راههای مقاومتر و ارزانتری در برابر زلزله پیدا کنند برای کشورهایی که نمی توانند تکنیک های ساخت و ساز مشکل و پیچیده را بکار برند. آنها مصمم هستند که  طراحی با مواد موجود در سطح محلی را انجام دهند و یا اینکه براحتی از مواد قابل وصول استفاده کنند. در کشور پرو، محققان سازه های خشتی سنتی بسیار قوی برای تقویت دیوارها با شبکه های پلاستیکی ساخته اند. در هندوستان، مهندسان با موفقیت چوب درخت بامبورا برای تقویت بتون استفاده می کنند و در اندونزی، برخی از خانه برای ایجاد تکیه گاه از درخت های قدیمی که با شن و ماسه و یا سنگ پر شده اند استفاده می کنند.

مقوا مواد دیگری است که می تواند به عنوان مصالح ساختمانی محکم و با دوام استفاده شود. به عنوان مثال، معمار ژاپنی شیگرو بان یک کلیسای جامع در نیوزیلند طراحی کرد که با استفاده از 98 لوله ی مقوایی غول پیکر ساخته شده و با پلی اورتان و تیرهای چوبی تقویت شده بود. ساختار مقوا و چوب بسیار سبک و انعطاف پذیر است در نتیجه عملکرد آن در هنگام زلزله به مراتب بهتر از بتون است. از طرف دیگر حتی اگر ساختمان فرو ریزد، احتمال صدمه دیدن مردم در داخل ساختمان کمتر است.

ترجمه: شینا سهیلی

<< صفحه قبل