کدام را انتخاب می کنید؟ آیا می خواهید تمام عمر با ترس زندگی کنید؟ یا اینکه دوست دارید با امید به روزهای بهتر اوقات خوشی داشته باشید و آینده خود را بسازید؟

فکر نمی کنم کسی بخواهد زندگی در ترس و تشویش را انتخاب کند. ولی حقیقت این است که بسیاری از ما به صورت ناخودآگاه چنین می کنیم. از هم اکنون بخاطر فرزندی که نداریم نگران هستیم. بخاطر بیماری که ممکن است در نود سالگی به آن مبتلا شویم خود را آزار میدهیم! اگر افکار منفی به ذهن ما هجوم می آورند نباید خود را سرزنش کنیم. آنها وجود دارند در ناخودآگاه به ما گوشزد می کنند تا مسولانه تر رفتار کنیم، بیشتر تلاش کنیم.

فرزندانمان را بهتر تربیت کنیم و وقت بیشتری برای آنها بگذاریم، برای سلامتی خود ارزش قایل شویم، به پدر و مادر خود تا در کنارمان هستند نیکی کنیم!

آنها در حقیقت افکار منفی نیستند. بلکه همانند زنگ ساعت که می خواهد شما را از خواب صبح بیدار کند یک هشدار یا بهتر بگویم یک یادآوری هستند. اما واکنش ما به این هشدارهاست که آنها را به افکار منفی و ترس از آینده تبدیل می کنند.

بعضی ها از من می پرسند چرا من نمی توانم مثبت نگر باشم! آیا می شود این قدر دلهره و استرس نداشته باشم!؟ ممکن است روزی فرا برسد که شروع کارهای جدید مرا نترساند!؟

پاسخ آن ساده است: نگه داشتن بار در دست آنرا سنگینتر میکند. وقتی که برای مسئله ای نگران هستید و برای آن کاری نمی کنید در حقیقت در حال بزرگ کردن مشکل هستید! تمام مدت آن مشکل را با خود حمل می کنید در عمل با تنبلی و عقب انداختن کار یک مشکل کوچک می تواند به دردی دائمی و مزمن تبدیل شود به خصوص اگر تعداد این مشکلات بیشتر شود.

به خاطر دارم که اولین آپارتمانی که خریدم یکی از تجربیات بد من بود. اول زندگی با پس انداز و وام و قرض آپارتمانی خریده بودم که مشکلات آن یکی پس از دیگری مشخص می شد. نشتی سقف، دستشویی و مشکلاتی که هر کدام به تنهایی خیلی بزرگ نبودند و برای هر آپارتمانی ممکن بود پیش آیند و فروشنده هم مشکل را برطرف نمیکرد. در همین اوضاع و احوال فروشنده خانه که کارمند شهرداری بود با سفارش و پارتی بازی ترتیبی داده بود که پیاده رو را نو نوار کنند من هم خوشحال شدم ولی شب که به خانه برگشتم دیدم جلوی درب پارکینگ ما را کنده اند و جدول کاری کرده اند درب پارکینگ همسایه موزاییک کاری شده و رمپ هم گذاشته بودند هر چه پیگیری کردیم گفتند باید خودتان درست کنید و من هم به نتیجه نرسیدم پرس و جو کردم از دوست و آشنا گفتند باید خودت درست کنی در نهایت من هم که کوتاه آمده بودم تصمیم گرفتم خودم آن کار را انجام دهم اما هیچ تجربه ای در بنایی و این کارها نداشتم بنابراین این کار به نظرم بسیار سخت می آمد. 

باید بنا گیر می آوردم؟ مصالح از چه کسی میگرفتم؟ یخبندان بود برای سیمان کاری چه میکردم؟ کوچه را کنده بودند و هیچ وسیله ای داخل کوچه نمی توانست رفت و آمد کند همه این پرسش ها با هم جمع شدند تا روز بعد فکری برای آن بکنم! بدتر اینکه دیگر پولی در حسابم نداشتم و تا آخر برج بیست روزی مانده بود در آن شهر غریب بودم و بنایی را هم نمی شناختم. آن یک روز تبدیل به یک هفته شد و هر روز که وارد منزل می شدم با این صحنه ناخوشایند روبرو می شدم از همسایه ام بیشتر بدم می آمد. 

ولی یک روز صبح که از خواب بیدار شدم فکر کردم باید این وضع را سر و سامان بدهم. وقتی رسیدم به محل کارم هر کسی را میدیدم از او درباره بنایی می پرسیدم و اینکه بنا سراغ دارد با نه؟ تا اینکه یکی از همکاران گفت فلانی پدرش مصالح فروش است چرا از اون نمی پرسی؟ دوست خودم بود به او زنگ زدم و باورتان نمی شود تا فردا ظهر کار تمام شد حتی بنا هم نیاوردیم و یکی از همکاران که بنایی بلد بود با هزینه کمی کار را انجام داد و من به او کمک کردم مصالح را هم نسیه گرفتم. نتیجه آنقدر زیبا از کار در آمد که لذت عجیبی بعد از پایان کار داشتم. 

من یک هفته را در استرس، ناراحتی و اما و اگر گذراندم ولی هیچ اقدامی نکرده بودم. در شهر غریب بودم اما یادم نبود که دوستان و همکاران خوبی دارم! یک هفته ی تمام ماشینم را بیرون پارک می کردم و نگران بودم ماشینم را بدزدند ولی همکارم در نزدیکی من منزلی داشت که حیاط بزرگی داشت ولی کاری نکرده بودم چون این هشدارهای طبیعی را در درونم احساس می کردم اما افکار منفی اجازه نمی داد برای حل مشکل، کاری انجام دهم و احتمال اتفاقات بدی که هیچ وقت نیفتاد تمام وقت مرا آزرده کرده بود! 

حقیقت این است که تا زمانی که کاری را شروع نکرده اید ذهن شما مدام در حال بزرگ کردن و یادآوری مشکلات است ولی وقتی که برای حل مشکل دست به کار می شوید ذهن راه خود را میابد. چون این روش کار ذهن است عمل کردن!

برای مثبت بودن باید اقدام کنید تا قوی ترین عضله بدنتان به کار بیفتد! عضله ای که قادر است بزرگترین آرزوهای شما را برآورده کند. عضله ذهن و باور آنقدر قدرتمند است که با پرورش افکار منفی می تواند شما را در شرایط وحشتناکی قرار دهد یا اینکه با پرورش باورهای مثبت و تلاش می تواند کوه ها را جابجا کند!

باور مثبت فقط با حرف زدن ساخته نمی شود بلکه با اقدام و پشتکار ما ساخته می شود. باید به ذهن خود فرصت بدهید برایش میدان رشد فراهم کنید ذهن شما نیاز به چالش دارد تا رشد کند مشکلات زندگی این چالش ها هستند ولی در نهایت این شما هستید که انتخاب می کنید تا از این چالش ها برای قویتر شدن استفاده کنید و شاد زندگی کنید یا اینکه با رنج دادن خود و اطرافیان مشکلات را روی دوش خود از این سو به آن سو بکشید و مدام منفی بافی کنید.

دیگر اینکه ما از قدرت و توانایی خداوند بزرگ غافل هستیم. فکر می کنیم بزرگترین مشکلات متعلق به ماست و موفق ها خوش شانس هستند. اما حقیقت این است که پروردگار بزرگ همه چیز را در کنترل خود دارد. او بیش از هر کسی مراقب ماست و بیش از هر کسی به ما لطف کرده و ما را مجهز  کرده است. فقط کافیست اراده کنیم و دست بکار شویم. به قول معروف از شما حرکت از خدا برکت.

بد بینی به شما می گوید این درد یعنی در حال پیر شدن هستی و این مریضی تا آخر عمر با تو خواهد بود و ایمان به خدا می گوید که درد و رنج موقتی است و شفا خواهی یافت. بد بینی و ترس می گوید هر لحظه ممکن است بیکار شوی و ایمان می گوید خدا روزی رسان است. گر ز حکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در دیگری، بد بینی و احساسات منفی به شما می گویند تمام عمر با بدبختی و نکبت زندگی کردی و قرار نیست معجزه ای رخ بده ولی ایمان به شما می گوید تلاش کن روزهای خوب در راه است تو پاداش تلاش هایت را دریافت خواهی کرد.

حقیقت این است که اگر به این افکار منفی اجازه دهید مرتب با ذهن شما بازی کنند آنها تبدیل به باور خواهند شد همان باور قدرتمندی که ذهن شما را به بزرگترین دشمن شما تبدیل خواهد کرد و تمام عمر خود را از ترس های مختلف مانند ترس از فقر، مرگ، بیماری و… خواهید گذراند. اما در سمت دیگر باور و ایمان به توانایی های خود و خداوند متعال است که شادی و موفقیت را در بر خواهد داشت.

حال این زندگی شماست حق انتخاب با شماست می خواهید ترس و نگرانی را انتخاب کنید یا لذت تلاش کردن با عشق را تجربه کنید؟ کدام را انتخاب می کنید؟

علی یزدی مقدم