نام: محمد

لقب: باقر

کنیه: ابوجعفر

ولادت: دوشنبه سوم صفر یا اول ماه رجب سال 57 هجری

شهادت: دوشنبه هفتم ذیحجه سال 114 هجری

مدت عمر: 57 سال

مدت امامت: 37 سال

محل ولادت: مدینه منوره

محل دفن: قبرستان بقیع مدینه منوره

همسران: ام فروه بنت قاسم بن محمد بن ابی بکر و ام حکیم و چند کنیز

فرزندان: 7 فرزند، جعفر بن محمد علیه السلام، عبدالله، ابراهیم، عبیدالله، علی، زینب، ام سلمه.

امام باقر (ع) در کربلا نیز حضور داشت و چهار ساله بود.

مادرش را ام عبدالله می گفتند، او زنی والا مقام بود. امام باقر را ابن الخیرتین می نامند چون پدرش فرزند امام حسین (ع) و مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) بود.

او را باقر نامیدند چون شکافنده علوم اولین و آخرین بود و سینه اش دریای پهناور و چشمه جوشنده علوم بود.

علمای بزرگی نزد آن حضرت تعلیم یافتند، محمد بن مسلم می گوید: سی هزار حدیث از آن حضرت سوال کردم.

منقول است که حضرت کثیرالذکر بود و در موقع غذا خوردن، راه رفتن و حرف زدن با مردم مرتب ذکر می گفت.

بسیار سخاوتمند بود.

در روز جمعه یک دینار صدقه می داد و می فرمود: تصدق در روز جمعه ده برابر محسوب می شود.

امام باقر (ع) مزارع، املاک و رعایای بسیاری داشت اما خود نیز در مزارع کار می کرد.

به اهل بیت خود پیوسته تاکید می کرد که قران بخوانند و به آن ها که خواندن قران را نمی دانستند، دستور ذکر گفتن می داد.

ابراهیم بن ولید بن عبدالملک بن مروان به دستور هشام بن عبدالملک، امام محمد باقر علیه السلام را مسموم کرد و آن حضرت در سال 114 هجری، روز دوشنبه هفتم ذیحجه در سن 57 سالگی از دنیا رحلت فرمودند.

سمیه مظفری

برگرفته از کتاب آشنایی با زندگی چهارده معصوم (ع) نوشته سید مهدی شمس الدین

مطالب مرتبط:

• سخناني از امام محمد باقر (ع)
• اعمال ماه ذی الحجه
• فضیلت ماه رجب و برخی اعمال آن
• گشایش روزی
• علي (ع ) و طلب باران