بیو گرافی کاترین زتا جونز

پیش درآمد

کاترین زتا جونز، بازیگر ولزی زاده ی 25 سپتامبر 1969 در سوانسی است.

او در سال 1998 با بازی در فیلم «نقاب زورو» ستاره شد و پس از آن، یکی پس از دیگری در فیلم های هالیوودی بازی کرد؛ مانند «تله گذاری» 1999 با شان کانری، فیلم تحسین شده ی «ترافیک» در کنار مایکل داگلاس.

بعدها در سال 2002 جایزه ی اسکار بهترین بازیگر مکمل زن را برای بازی در فیلم «شیکاگو» به دست آورد. سال 2010، برای اجرا در آلبوم «کمی موزیک شبانه» برادوی جایزه تونی را به دست آورد.

دوران کودکی

کاترین زتا جونز بازیگر ولزی زاده ی 25 سپتامبر 1969 در سوانسی است. در شهر کوچک ماملز بزرگ شد. رقاصی را از 4 سالگی آموخت. در 15 سالگی مدرسه را ترک کرد تا به تور د پژاما گیم بپیوندد. در 17 سالگی به غرب لندن رفت تا در فیلم «خیابان چهل و دوم» ایفای نقش کند.

زتا جونز با رفتن به تلویزیون و بازی در سریال Darling buds of May که بین سال های 91 تا 93 پخش می شد در بریتانیا به شهرت رسید. پس از آن نقش های کلاس بالا به عهده گرفت؛ مانند کارکتر اصلی زندگی نامه تاریخی کاترین بزرگ.

کاترین زتا جونز

ستاره شدن و عاشقی

زتا جونز، سال 1998 در فیلم آمریکایی «نقاب زورو» نقش مقابل آنتونیو باندراس و آنتونی هاپکینز را ایفا کرد؛ نقشی که گل کرد و زتا جونز را ستاره ی سینما ساخت. پس از آن نقش های اصلی بیشتری به او رسید چراکه نقش های جزیی به استایل خاص و جذاب او نمی آمد. سال 99، نقش معشوقه ی شان کانری در فیلم «تله گذاری» را بازی کرد.

او در خارج صحنه هم زندگی موفقی داشت. سال 1998، در فستیوال دوویل، مایکل داگلاس را ملاقات کرد که بر پایه برخی گزارش ها پس از همان ملاقات بود که با وجود اختلاف سنی 25 سالی با هم ازدواج کردند و سال 2000 اولین فرزندشان یعنی دیلن به دنیا آمد.

سال 2002 در فیلم «شیکاگو» در کنار رنه زل وگر، کویین لطیفه و ریچارد گر بازی کرد. او برای ایفای نقش ولما کلی در این فیلم جایزه اسکار بهترین بازیگر مکمل زن را دریافت کرد.

در سال های بعد، او در انتخاب نقش هایش دقیق تر شد و بیشتر وقتش را دور از هالیوود، در کنار خانواده در برمودا سپری می کرد؛ هرچند چند نقش درجه یک را نیز پذیرفت.

سال 2004، زتا جونز در کنار تام هنکس در فیلم «ترمینال» اسپیلبرگ و در کنار جورج کلونی در کمدی جنایی Ocean’s Twelve ظاهر شد.

کارها و چالش های اخیر

کاترین زتا جونز، در سال 2009 اولین کار برادوی خود را در آلبوم استفن سوندهیم یعنی «کمی موزیک شبانه» در کنار آنجلا لانزبری ایفا کرد که برای آن جایزه ی تونی را از آن خود کرد. سال بعد، کار را کنار گذاشت تا همسرش را در شرایط سختی که به آن دچار شده بود یاری کند؛ او بر سرطان حلق غلبه کرده بود اما این بحران تمام خانواده را درگیر کرده بود.

سال 2011، او دچار اختلال دو قطبی نوع دو شده بود که نوعی افسردگی حاد است. همان سال در مصاحبه ای به مجله ی این استایل گفت «نمی خواهم مشکلات شخصی ام را جار بزنم اما دوست دارم کسان دیگری که از این بیماری نیز رنج می برند بدانند که قابل کنترل است». در آوریل 2013، او بار دیگر برای معاینه به مرکز درمانی رفت و در آگوست مشخص شد که او و شوهرش دوران سختی را پشت سر گذاشته اند. از همین رو، تصمیم گرفتند مدتی از هم دور باشند تا رابطه ی خود را مورد ارزیابی و بازبینی قرار دهند. البته بنا به برخی گزارش ها زتا جونز بار دیگر به آپارتمانشان در نیویورک برگشته و بار دیگر در کنار هم هستند.