نام کامل: باتو مالای سری موروگا پرومال کوویل

مکان: منطقه ی گوم بام ایالت سلانگور، مالزی (13 کیلومتری کوالالامپور)

استایل معماری: دراویدی

خدای اصلی: موروگان

سال ساخت: 1891

سازنده: کی تامبوسامی پیلای

تپه ای آهکی با چندین غار و معابد ساخته شده در آن ها در منطقه ی گومباک واقع در 13 کیلومتری شمال کوالالامپور که به نام باتو کیوز یا غارهای باتو شناخته می شود. این نام برگرفته از سونگای باتو (رود باتو) است که از کنار تپه می گذرد (البته روستایی با همین نام نیز در نزدیکی آن وجود دارد). این غار یکی از مشهور ترین معابد هندو واقع در خارج هند است و یادمانی از موروگان (خدای هندوها) است؛ مرکز توجه فستیوالی هندو به نام تایپوسام در مالزی.

تاریخچه

گفته می شود سنگ آهک شکل دهنده ی غار باتو حدود 400 میلیون سال قدمت دارد. چندی از ورودی های غار در گذشته پناهگاه های هندی های تموآن بوده است (قبیله ای از اورانگ آسلی).

در سال 1860، ساکنین چینی برای حاصلخیز شدن زمین های سبزیجات خود، حفاری گوانو را آغاز کردند. هرچند که آن ها پس از ثبت تپه های آهکی توسط نویسندگان خارجی مانند دالی، سایرز و ویلیام هورنادای، طبیعت شناس آمریکایی، شناخته شدند.

تامبوسامی پیلای، بازرگان هندی بود که باتو کیوز را تبدیل به مکانی برای پرستش کرد. او از ورودی بادبانی شکل غار اصلی، الهام گرفته بود و می خواست معبدی را به موروگان اختصاص دهد. سال 1890، پیلای که بنیانگذار معبد سری ماهاماریامان در کوالالامپور نیز بوده، سری تندیس های کوروگان را در جایی که امروزه به نام غار معبد می شناسیم، قرار داد. از سال 1892، فستیوال تایپوسام هر سال در ماه تامیل تایلندی (اواخر ژانویه، اوایل فوریه) در آن جا برگزار می شود.

پلکان چوبی که به غار معبد منتهی می شود در سال 1920 ساخته شده و از همین رو با قدمگاه های بتنی جایگزین شده اند. میان معابد تشکیل دهنده ی این مجموعه، غار معبد (Temple Cave) شناخته شده ترین و بزرگ ترین آن هاست؛ نامگذاری آن نیز از آن جهت بوده که در زیر سقف بسیار بلندش، چندین زیارتگاه هندو قرار گرفته است.

مکان مذهبی

خارج از باتو کیوز نزدیک کوالالامپور، بلندترین تندیس موروگان، خدای هندو قرار گرفته که بلندای آن 7/42 متر است. ساخت این تندیس، حدودا 24 میلیون روپیه هزینه، 1550 متر مکعب بتن، 250 تن میله ی استیل و 300 لیتر رنگ طلایی که از تایلند آورده شده بود را در برداشته است.

باتو کیوز که 100 متر از سطح زمین فاصله دارد از سه غار اصلی و چندین غار کوچک تر تشکیل شده است. بزرگ ترین آن ها همان طور که گفته شد غار معبد یا غار اَرگ است که ویژگی ها و تزئینات زیارتگاه های هندی در آن بکار رفته است. برای رسیدن به آن، بازدید کنندگان باید 272 پله را در سطحی شیب دار بپیمایند.

در قسمت های پایین تپه، دو معبد دیگر به عنوان گالری هنری و موزه نیز وجود دارد که هر دو پر از تندیس ها و نگاره های هندو هستند. این مجموعه، پس از باز سازی و نو سازی در سال 2008 به عنوان ویلای غار بازگشایی شد. بیشتر زیارتگاه های مجموعه، مرتبط با داستان پیروزی لرد موروگان بر اهریمنی به نام سوراپادام هستند (تور صوتی این داستان برای بازدیدکنندگان وجود دارد).

غار رامایانا در انتهای سمت چپ دیواره ی حاشیه ی تپه قرار گرفته است. در سر راه این معبد، تندیس 15 متری هانومان و معبد لرد هانومان و مریدان لرد راما قرار دارند. جشن مخصوص معبد در نوامبر 2001 برگزار شده است.

نگاره های داستان راما به ترتیب تاریخی در دیواره ی های نامنظم غار رامایانا تصویرگری شده اند.

طبیعت، جانداران و گیاهان

غارهای بسیار دیگری نیز در منطقه وجود دارند که گستره ی وسیعی از جانداران همچون عنکبوت لیفیستیدای، خفاش های میوه و یونیکتریس را در خود دارند. از بوزینه دم کوتاه نیز می توان نام برد. این نوع میمون ها گرچه سرگرمی توریست ها برای غذا دادن هستند اما گاهی پیش می آید که آنها را گاز بگیرند چرا که به قلمروشان بسیار حساس هستند.

پایین تر از غار معبد، غار سیاه قرار گرفته، با ساخت های صخره ای و جاندارانی که در هیچ کجای دیگر وجود ندارند. شبکه ای 2 کیلومتری از مغاک های نسبتا دست نخورده؛ استالاکتیت ها و استالاگمیت ها که ساخت هایی ظریف از پرده های غار، روان سنگ ها، مروارید های غار و گوش ماهی های دو کپه ای را شکل می دهند.

برای حفظ ویژگی های بوم شناختی غار، دسترسی و ورود به آن محدود شده است و جامعه طبیعت مالزی تورهای منظم علمی و ماجرایی را برای آن سازمان دهی می کند.

فستیوال ها و فعالیت های دیگر

باتو کیوز در 10 سال گذشته مرکز توسعه ی صخره نوردی مالزی نیز شده است و حدود 160 مسیر صخره نوردی در آن تهیه شده است و بیشتر آن ها به راحتی قابل دسترسی هستند چراکه نقطه آغازشان در سطح زمین است.

فستیوال تایپوسام معروف ترین حرکت دسته جمعی است که در باتو کیوز انجام می پذیرد؛ گروه ها طی این مراسم نمادهایی را با خود حمل می کنند که در پس زمینه ی تندیس طلایی لرد موروگان دیده می شوند. مریدان پس از غسل در رود باتو به سمت پلکان منتهی به معبد می روند.

«کاوادی» نام محفظه هایی چوبی است که بروی شانه حمل شده و مریدان از آن برای حمل شیر برای لرد موروگان استفاده می کنند. کاوادی معمولا آراسته به گل های زیبا و پر طاووس می باشد که از هند وارد شده اند.

این فستیوال سال 2007، بیش از 5/1 میلیون زائر را به خود جذب کرده بود که یکی از بزرگ ترین گردهمایی های تاریخ آن به شمار می آید.

توسعه

ساخت و ساز ها در اطراف محوطه ی غارها از 1970 آغاز شده و در دهه ی گذشته، پیرامون آن از روستایی کوچک تبدیل به شهرک های صنعتی و مسکن و بازارهای نو شده است. از جولای 2010 نیز توسعه ی ریل کی تی ام کوموتر از سنتول تا باتو آغاز شده است. ساخت یک سیستم ماشین کابلی نیز در ژانویه سال 2011 برای فستیوال سال 2012 وعده داده شد که تا آن زمان به بهره برداری نرسید.

ترجمه: میلاد خراسانیان

مطالب مرتبط: