ژرمن شپرد که در بریتانیا و بخشی از اروپا به نام آلساتیان شناخته می شود، جز 10 نژاد مشهور آمریکا و شاید یکی از شناخته شده ترین آن ها در دنیا باشد.

از ژرمن شپرد در کارهای گوناگونی همچون هدایت نابیناها، تعقیب مجرمان، ردیابی مواد، خدمات نظامی و رمه گردانی استفاده می شود. او قهرمان ملی نیز می تواند باشد: زمانی در ویرانه های برج های تجارت جهانی پس از حملات 11 سپتامبر، ژرمن شپرد ها تیم جستجو و نجات بودند و کمک بسیاری به خدمه جستجو و خانواده ها رساندند.

ژرمن شپرد برخی از بهترین ویژگی های یک سگ خوب را داراست اما برای هر کسی مناسب نیست. سگی بسیار پر انرژی است که جست و خیز و پویایی بسیاری را می طلبد. در غیر اینصورت کسل و افسرده شده و این حالت را با واق واق کردن مدام و جویدن و گاز گرفتن بروز می دهد که ناخوشایند خواهد بود.

این نژاد ماهیتی شکّاک دارد که آن را برای نگهبانی مناسب می سازد. البته اگر آن را از تولگی در موقعیت های مختلف و روبرو با آدم ها قرار دهید می آموزد که خود را با شرایط و مردم سازگار کند.

موافقان نژاد آمریکایی ژرمن شپرد معتقدند که آن ها آرام تر از نوع آلمانی هستند اما منتقدان بر این باورند که ژرمن شپرد های آمریکایی پس از مدتی، استعدادشان را برای انجام کارهایی که نوع آلمانی انجام می دهد، از دست می دهند و مستعد مشکلات رفتاری همچون اضطراب جدا افتادگی نیز هستند.

از سوی دیگر اما ، مربیان آلمانی پیش از پروراندن آنها تست های بسیاری انجام می دهند تا حیوان را از لحاظ معیارهای فیزیکی و ذهنی شناخته شده ی نژاد ژرمن شپرد بسنجند. ژرمن شپردهای آلمانی شخصیت انرژیک تر و با انگیزه تری دارند.

تاریخچه

ژرمن شپرد نژادی نسبتا نو است که قدمت آن به 1899 بر می گردد و وجودش را مدیون کاپیتان ماکس فن استفانیتز می باشد؛ کاپیتان سواره نظام آلمان که هدفش پرورش نژادی بی نظیر برای رمه گردانی بود.

قرن ها پیش از او، کشاورزان در آلمان و دیگر نقاط اروپا برای هدایت و محافظت از رمه های خود از سگ ها استفاده می کردند. سال 1898، استفانیتز که از زندگی نظامی فارغ شده بود و به سراغ علاقه اش (پرورش سگ برای خلق نژاد برتری از سگ رمه گردان آلمانی) رفته بود، تکنیک های پرورش سگ های رمه گردان بریتیش را خواند، سرتاسر آلمان را پیمود، در شوهای سگ حضور پیدا کرد و انواع سگ های رمه گردان ژرمن را مشاهده کرد. او سگ های رمه گردان بسیار خوبی را دید که ورزشکار، یا باهوش و یا توانا بودند اما آن چه ندیده بود سگی بود که همه ی این ویژگی ها را یکجا داشته باشد.

تا این که، یک روز در سال 1899، در یکی از شو هایی که حضور پیدا کرده بود، سگی گرگ مانند توجهش را جلب کرد. او آن سگ را خرید و نامش را هکتور لینکسرین گذاشت. بعدها نامش را به هوراند وی گرافت تغییر داد. فیزیک تنومند و هوش آن سگ، استفانیتز را کاملا مسحور خود ساخته بود آن چنان که انجمنی را برای تولید نژادی از هوراند راه انداخت.

گرچه استفانیتز در آغاز قصدش پرورش سگی رمه گردان بود اما می دانست که آلمان رو به صنعتی تر شدن است و نیاز به چنین سگ هایی از بین خواهد رفت. از همین رو، مصمم بود که نژاد مورد نظرش باید یک سگ کاری باشد و در آینده در کارهای پلیسی و نظامی خدمت کند.

با روابطی که با نظامیان داشت توانست دولت آلمان را متقاعد به استفاده از این نژاد گرداند. طی جنگ جهانی اول، ژرمن شپرد ها به عنوان، سگ صلیب سرخ، پیام رسان، نجات دهنده، گارد، حامل تجهیزات و کشیک خدمت کردند.

سربازان آمریکایی برخی از ژرمن شپردها را طی جنگ به همراه خود به آمریکا بردند. یکی از آنها که تنها 5 روزه بود، توسط سرجوخه ی آمریکایی آموزش دید و به سگی مشهور در هالیوود تبدیل شد؛ رین تین تین که در 26 فیلم بازی کرد و باعث هرچه شناخته شده تر شدن این نژاد در آمریکا شد.

استفانیتز کاملا درگیر رشد و تحول این نژاد بود و اوایل 1922 بود که مواردی همچون بد مزاجی و پوسیدگی دندان را در ژرمن شپردها مشاهده کرد. سپس سیستم کنترل دقیقی ترتیب داد تا هر یک سگ از این نژاد، پیش از تولید مثل، تست های هوش، مزاج، ورزشکاری و سلامت را بگذراند.

پس از جنگ جهانی دوم، دو نژاد آمریکایی و آلمانی به طرز چشمگیری از هم دور شدند. دپارتمان های پلیس و نظامی آمریکا شروع به وارد کردن ژرمن شپرد آلمانی کردند چراکه نوع آمریکایی تست های عملکردی موفقی نداشت و مشکلات ژنتیکی داشت.

در دهه های اخیر، برخی مربیان آمریکایی تاکید خود را بر توانایی های نژاد گذارده اند تا ظاهر و سگ های کاری را از آلمان وارد می کنند تا در برنامه ی تولید مثل شان، آنها را نیز داشته باشند. امروزه می توان ژرمن شپردهای آمریکایی را یافت که طول عمر متناسب با یک سگ کاری داشته باشند.

سایز

ژرمن شپرد مذکر 24 تا 26 اینچ و مونث آن 22 تا 24 اینچ قد دارند و وزن آنها بین 75 تا 95 پوند است.

شخصیت

ژرمن شپردها کناره گیر هستند اما همیشه تهاجمی نیستند. سریع دوست نمی شوند اما پس از دوست شدن کاملا وفادار هستند. با خانواده خود خوب و ملایم هستند اما در هنگام تهدید، قوی و محافظ بوده و همین خصوصیت آن ها را مناسب نگهبانی ساخته است.

این نژاد از انجام هر کاری بر می آید. می توان او را برای انجام هر چیزی که فکر کنید آموزش داد؛ از متوجه ساختن یک ناشنوا به زنگ در گرفته تا بو کشی و ردیابی یک قربانی زیر بهمن.

سلامت

ژرمن شپرد ها عموما سلامت هستند اما مانند دیگر نژادها مستعد بیماری های خاصی نیز هستند. همه ی ژرمن شپرد ها به تمام این بیماری ها مبتلا نمی شوند، اما آگاهی از آن ها بهتر از ندانستن شان خواهد بود. از جمله آن ها می توان به بی قوارگی باسن و زانو، انبساط روده، degenerative Myelopathy، کم کاری غدد پانکراتیک که منجر به مشکلات هضم می شود و آلرژی ها (تماسی تا غذایی) اشاره کرد.

مراقبت

سگی پر انرژی که نیاز به جست و خیز بسیار دارد و اگر این امکان دراز مدت برایش فراهم نباشد، کسل شده و آن را با واق واق کردن و جویدن نشان می دهد. ژرمن شپرد نیاز به تمرینات همزمان فیزیکی و ذهنی دارد.

ژرمن شپرد نیز مانند بسیاری از نژاد های دیگر رمه گردان، واق واق کن است اما واق واق ضرورتا یک مشکل نیست و می تواند نشانگر کسلی او باشد.

ژرمن شپرد جویدن را دوست دارد و فک قدرتمند آن می تواند همه چیز را نابود کند. اگر شی نادرستی را گاز بگیرد، ممکن است دندان هایش آسیب دیده یا چیزی را قورت دهد که بیمار یا خفه اش کند. سگ خود و وسایلتان را با در اختیار گذاردن استخوان و اسباب بازی های جویدنی مناسب برایش حفظ کنید تا در زمان نبودتان سرگرم باشد.

غذا دادن

مقدار پیشنهادی روزانه: 3 تا 4 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در روز در 2 وعده.

پوشش، رنگ و تمیز کردن

ژرمن شپرد معمولا در آب و هوای سخت رمه گردانی می کند و پوشش دولایه با طول متوسط او برای این کار کاملا مناسب است و از او در برابر باران و برف محافظت کرده و او را به کثیفی و ناهمواری ها مقاوم می سازد.

پوشش ژرمن شپردها همچون رنگشان تنوع زیادی دارد؛ برخی موهای بلندی دارند. گرچه ژرمن شپرد ایده آل پوششی دولایه با طول متوسط دارد. پوشش خارجی پر از موهای راست بوده که کاملا چسبیده به بدن قرار دارند و بعضا موج دار و سفت هستند.

رنگ پوشش ژرمن شپردها هم تنوع بسیار دارد؛ سیاه، سیاه و کرم، سیاه و سرخ، سیاه و نقره ای، سیاه و برنزه، آبی، خاکستری، جگری، مشکی و سپید.

برای تمیز کردن ژرمن شپرد، دو سه بار برس کشیدن در هفته و استفاده از جارو واکیوم پیشنهاد می شود. حمام بردن زیاد آن باعث می شود لایه های چربی محافظش از بین رفته و به سلامتی اش صدمه بزند، پس تنها زمانی او را بشویید که واقعا نیاز باشد. ناخن هایش را ماهی یک بار بگیرید و گوش هایش را هفته ای یکبار چک کنید تا کثیف، قرمز یا بدبو نشده باشند. جویدن برای آن ها مفید بوده و دندان هایشان را تمیز نگه می دارد. برای ژرمن شپرد اسباب بازی های جویدنی مناسب تهیه کنید و دندان هایش را با یک مسواک نرم و خمیر دندان مخصوص سگ ها مسواک کنید.

بچه ها و دیگر حیوانات خانگی

ژرمن شپرد اگر به خوبی آموزش دیده باشد و از تولگی در کنار کودکان بوده باشد، همراه خوبی برای آن ها خواهد بود. در واقع، ژرمن شپرد هم پرستار بچه و هم یک پلیس است، گاهی ملایم و گاهی مانند یک محافظ.

ژرمن شپرد اگر از تولگی آموزش دیده باشد و در کنار دیگر حیوانات بوده باشد با دیگر سگ ها و حیوانات خانگی نیز زندگی مسالمت آمیزی خواهد داشت.

ترجمه: میلاد خراسانیان

مطالب مرتبط:

• درباره سگ ها بیشتر بدانیم – تربیت سگ
• آموزش دفاع شخصی
• پرواز مانند یک پرنده، شناور مانند یک حشره!
• آلودگی هوا
• آی کیوی (IQ) نابغه ریاضیات و فیزیک انیشتن 161 بود!