کنفرانس: شرق

تاسیس: 26 ژانویه 1966

ورزشگاه: یونایتد سنتر

شهر: شیکاگو، ایلینویز

مالک: جری رینزدورف

رییس: جان پکسون

مدیر: گار فورمن

سرمربی: تام تیبودو

قهرمانی: 6 بار در سال های 91، 92، 93، 96، 97 و 98

قهرمانی کنفرانس: 6 بار در همان سال ها

شماره های ماندگار: 4، 10، 23 و 33

شیکاگو بولز یکی از تیم های بسکتبال حرفه ای آمریکاست که در شهر شیکاگو ایالت ایلینویز قرار دارد و در بخش مرکزی کنفرانس شرق لیگ NBA بازی می کند.

باشگاه در سال 1966 راه اندازی شده است. بازی های خانگی آن در یونایتد سنتر انجام می شود که به Madhouse on Madison نیز شهرت دارد. بهترین دوران تیم دهه 90 بود، زمانی که برترین قدرت NBA بودند و بین سال های 91 تا 98، 6 قهرمانی در دو three-peat به دست آوردند (three-peat به سه قهرمانی پشت سر هم گفته می شود).

تمام این قهرمانی ها در زمان مشاهیر باشگاه یعنی مایکل جردن، اسکاتی پیپن و مربی آنها فیل جکسون به دست آمد. شیکاگو بولز تنها غول NBA است که قهرمانی های پشت سر هم داشته است. آن ها در فصل 95-96، 70 برد به دست آوردند که از این لحاظ تنها تیم NBA به شمار می آیند. بیشتر کارشناسان و تحلیل گران، شیکاگو بولز 96 را یکی از برترین تیم های تاریخ NBA می دانند.

مایکل جردن و دریک رز هر دو زمانی که در بولز بازی می کردند به عنوان با ارزش ترین بازیکن NBA شناخته شده و مجموعا 6 بار این عنوان را به دست آوردند.

رقبای اصلی بولز تیم های میلواکی باکس، نیویورک نیکز و اخیرا ایندیانا پیسرز و میامی هیت بودند. اما رقیب اصلی شان در دهه 80 و 90 بولز پیستونز بود.

راه اندازی تیم

شیکاگو بولز پس از پکرز زفیرز (امروزه با نام واشنگتون ویزاردز) و استاگز (1946-50) سومین فرانشیز شیکاگو در NBA است. دیک کلین موسس بولز تنها مالک آنست که بسکتبال حرفه ای بازی می کرده است (برای شیکاگو آمریکن گیرز) در سال های نخست، او رییس و مدیر باشگاه بود.

تیم کار خود را از فصل 1966-67 در NBA آغاز کرد و بهترین رکورد یک تیم تازه وارد را به نام خود ثبت کرد. مربی وقت جانی رد کر و بازیکنان کلیدی وقت، گای راجرز و باب بوزر بودند و تیم به بازی های پلی آف راه یافت؛ بهترین نتیجه ای که تیمی در فصل اول حضورش گرفته است.

نخستین موفقیت ها

بولز در دو فصل اول و پیش از رفتن به استادیوم شیکاگو، بیشتر بازی های خانگی خود را در آمفی تئاتر بین المللی برگزار می کرد. پس از گذشت 4 فصل، توجه طرفداران به تیم کم شد به طوری که در یک بازی در فصل 67-68 تنها 891 نفر برای تماشا بازی رفته بودند و برخی بازی ها در کانزاس برگزار می شد.

سال 69، کلین از مدیریت تیم کناره گرفت و پت ویلیامز را به تیم فراخواند؛ مدیر تجاری فیلادلفیا که به ارتقای تیم در فصل گذشته کمک شایانی کرده بود. ویلیامز دستی به سر و روی تیم کشید، چت واکر را از تیم پیشین خود به جای جیم واشنگتن آورد و سال 71 نرم فان لایر را نیز به تیم آورد، برای ارتقا تیم سرمایه گذاری کرد؛ کارهایی همچون خلق بنی د بول (نماد عروسکی تیم).

بولز با ویلیامز و مربیگری دیک موتا چهار بار پیاپی به پلی آف راه یافت و حضور تماشاگران به بیش از 10 هزار نفر رسیده بود. سال 1972، بولز 57 پیروزی و 25 شکست در کارنامه خود ثبت کرد. طی دهه 70، بازیکنان کلیدی تیم، جری اسلون، باب لاو، چت واکر، نرم فان لایر و کلیفورد ری و تام بوئروینکل بودند. سال 1975، تیم به فینال کنفرانس راه یافت اما به گلددن استیت واریورز باخت.

پس از 4 فصل با 50 برد، ویلیامز به فیلادلفیا بازگشت و موتا نیز تیم را ترک کرد. بولز روند افت را طی می کرد و در فصل 75-76 تنها 24 پیروزی به دست آورد. موتا اخراج شد و اِد بجر جایگزین او شد.

صفحه بعد >>