راهنمای مصرف داروی رانووِر (رانیتیدین)

قرص روکشدار 150 میلی گرم

رانیتیدین دارویی است که کاربرد اصلی آن در درمان زخم معده و گاستریت است. این دارو در درمان کوتاه مدت زخم‌ های فعال دوازدهه یا زخم های فعال و خوش‌ خیم معده، (در مقادیر کم برای پیشگیری از عود زخم دوازدهه مصرف می‌شود)، حالات مرضی ترشح بیش از حد اسید معده مانند نشانگان زولینگر-الیسون، برگشت محتویات معده به مری نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

راهنمای مصرف رانووِر یا رانیتیدین

این دارو برای درمان بیماری فعلی شما تجویز شده است لذا از مصرف آن در موارد مشابه یا توصیه به دیگران خودداری نمایید.

راهنمایی های عمومی

قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک خود مشورت نمایید:

وجود هر نوع حساسیت به دارو و داروهای گوارشی مشابه و مواد دیگر از قبیل غذاها و رنگ ها.
مصرف داروهایی از قبیل گلی پیزاید، کلی بنکلامید، متوپرولول، میدازولام، نیفدیپین، فنی توئین، تئوفیلین، وارفارین و پروکائین آمید.
سابقه سیروز کبدی، کلیوی، فنیل کتونوری و بیماران دریافت کننده داروهای ایمونو ساپرسیو.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی

مصرف این دارو در دوران بارداری با تشخیص پزشک متخصص مجاز است. مصرف این دارو در مادران شیرده توصیه نمی شود مگر به تشخیص پزشک متخصص.

احتیاطات

طول درمان با دارو را کاملا رعایت نمایید.

دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.

از مصرف داروی تاریخ گذشته خودداری نمایید.

در صورت بروز مشکلات کبدی و یرقان مصرف دارو را قطع کنید و به پزشک معالج مراجعه نمایید.

از درمان طولانی مدت (8 هفته به بالا) بدون نظر پزشک متخصص خودداری نمایید.

در صورت مصرف داروهای زیر فاصله زمانی مصرف را به ترتیب زیر تنظیم نمایید:

در صورت مصرف سوکرالفیت، رانیتیدین 2 ساعت بعد از آن مصرف شود.
در صورت مصرف آنتی اسیدها، رانیتیدین نیم تا 1 ساعت بعد از آن مصرف شود.
در صورت مصرف داروهای ضد قارچ، رانیتیدین 2 ساعت بعد از آن مصرف شود.

مقدار و نحوه مصرف دارو

مقدار مصرف هر دارو را پزشک تعیین می کند اما مقدار مصرف معمول این دارو به قرار زیر است:

بزرگسالان:

زخم دوازدهه:

درمان: 150 میلی گرم دو بار در روز یا 300 میلی گرم در هنگام خواب.

پیشگیری: 150 میلی گرم هنگام خواب.

زخم معده (خوش خیم، فعال):

درمان: 150 میلی گرم دو بار در روز.

سوء هاضمه، سوزش سر معده و معده ترش:

درمان: 150 میلی گرم با یک لیوان آب. در هنگام شروع عوارض ممکن است دوز دارو در 24 ساعت تکرار شود.

پیشگیری: 150 میلی گرم با یک لیوان آب، نیم ساعت یا یک ساعت قبل از مصرف غذا یا مایعاتی که باعث بروز عوارض می شوند.

ترشحات بیش از حد معده (مانند سندرم زولینجر الیسون، ماستوسیتوز معدی، آدنومای اندوکربن مولتیپل):

150 میلی گرم دو بار در روز، قابل تنظیم تا حد نیاز، دوزهای تا 6 گرم در روز در موارد شدید بکار می رود.

ریفلاکس معده به مری:

150 میلی گرم دو بار در روز

توجه: دوز خوراکی توصیه شده برای ازوفاژیت فرسایشی، 150 میلی گرم چهار بار در روز می باشد.

توجه: برای بیماران با نارسائی عملکرد کلیوی (کلیرانس کلیوی کمتر از 50 میلی لیتر در دقیقه)، 150 میلی گرم هر 24 ساعت یکبار که مقدار مصرف تا هر 12 ساعت قابل افزایش می باشد.

کاهش دوزاژ ممکن است در افراد با نارسائی عملکرد کبدی مورد نیاز باشد.

اطفال

زخم دوازدهه یا معده: 4-2 میلی گرم بر کیلوگرم، 2 بار در روز تا حداکثر دوز 300 میلی گرم روزانه است.

رفلاکس معده با مری: 5-2/5 میلی گرم بر کیلوگرم، 2 بار در روز.

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز شود. اگر چه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود. در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

عوارضی که در صورت بروز نیاز به مراقبت پزشکی دارند:

دردهای شکمی، آلوپسی، یبوست، بیخوابی، تهوع، استفراغ، تاری دید.