پنتیوم: 20 سال و اندی

خط تولید پردازنده های سری core، مطمئنا اولین نمایشگاه عرضه مهارت های شرکت اینتل نیست. این شرکت تولید انبوه پنتیوم را از دوران قدیم حدود سال 1993 شروع کرد که از نرخ کلاک ناچیزی که از سرعت 60MHz شروع می شد. در پردازنده های پنتیوم تا سال 2005 هسته دومی دیده نشد و وقتی که پردازنده پنتیوم با برند ” D/Extreme Edition (EE)”، دو هسته را به خدمت گرفت، CPU توان اجرای برنامه های کاربردی مولتی تریدینگ را پیدا کرد.

تکنولوژی چند رشته ای یا مولتی تریدینگ یعنی فرض کنید که برنامه در یک رشته پیش فرض اجرا می شود می توانید تعدادی رشته دیگر ایجاد کنید که به موازات رشته اصلی اجرا شوند. در نتیجه این پردازش های موازی سرعت اجرای برنامه را چند برابر می کنند.

یک سال بعد، اولین نسل پردازنده Intel Core معرفی می شود و سرانجام مسیر را برایIntel Core  و Core 2 CPU ها و نهایتا خیز به سمت صف پردازنده های Core i3/i5/i7 کنونی، هموار می کند.

در طول این مسیر، اینتل انواع متنوعی از تراشه های کلاس پنتیوم، از جمله MMX (1996-1999)، پنتیوم پرو (1995-1998)، پنتیوم  (1997-1999) II ، پنتیوم III  (1999-2003)، پنتیوم 4 (2000-2008)  و پنتیوم M  (2005-2008)  را معرفی کرد.

شایان ذکر است که، بیستمین نسخه سالیانه پنتیوم در سال 2014 برای بزرگداشت پردازنده های کامپیوترهای شخصی منتشر شد، کامپیوترهایی که همچنان به حفظ موقعیت استراتژک خود در انتهای خط تولید پردازنده های اینتل ادامه می دهند.

 پردازنده های قدیمی اینتل: سلرون، اتم و اگزون

با در نظر گرفتن همه این صحبت ها درباره پردازنده پنتیوم و پردازنده های خانواده core اینتل (core i3/i5/i6)، چشم پوشی از سه عضو دیگر پردازنده های اینتل یعنی Celeron وAtom  و  Xeon تقریبا آسان است. دو مورد از آن ها برای دستگاه های ارزان قیمت هدف گیری می شوند، درحالی که سومین مورد می تواند در برخی از ایستگاه های کاری و پیرامون سرورها یافت شود.

عضو قدیمی تر این گروه، پردازنده نسبتا کم قدرت سلرون است که اولین بار در سال 1998 عرضه شد یعنی یک دهه قبل از اینکه  cpu در رایانه های شخصی مقرون به صرفه در عصر ” netbook”های نگون بخت قدرت بگیرد. با سرعت کلاک 266MHz که درحال حاضر به سرعت 3.6GHz ارتقا یافته است، این پردازنده های تک هسته ای و دو هسته ای هنوز به طور حیرت آوری یک عضو از خط تولید اینتل است.

نت بوک ها لپ تاپ هایی سبک وزن، مقرون به صرفه با بهروری انرژی و به خصوص برای ارتباطات بی سیم و دسترسی به اینترنت مناسب هستند از این رو نت بوک دستگاهی است که دارای عملکرد بالا در محاسبات مبتنی بر وب است که به جای نوت بوک ها که سایز بزرگتری دارند با تمرکز روی الویت مرور وب و پست الکترونیکی (ایمیل) طراحی شده اند. نت بوک ها به شدت به اینترنت تکیه دارند و برای دسترسی از راه دور به یک برنامه مبتنی بر وب در نظر گرفته شده اند و به طور فزاینده ای محاسبات کاربران بر روی سرورها قرار دارد و سرویس گیرنده ها که کاربران می باشند نیاز به کامپیوتر با قدرت کمتری دارند.پس اگر فقط یک کاربر اینترنت هستید و به محاسبات سنگین نیاز ندارید بهتر است یک نت بوک Netobook تهیه کنید و از آن استفاده کنید.

با تمرکز بیشتر بر صرفه جویی در مصرف انرژی نسبت به قدرت خام پردازنده، صف پردازنده همه کاره اتم اینتل در سال های اخیر در درون لپ تاپ های مقرون به صرفه خانگی یافت شده است. همچنین در جعبه های network-attached شبکه متصل ذخیره سازی(NAS). این پردازنده اولین بار در سال 2008 با سرعت کلاک ناچیز 800MHz معرفی شد. در حال حاضر، خط تولید پردازنده اتم با سرعتی که تا  میزان 2.13GHz افزایش می یابد، به انواع گوناگونی از دستگاه های تلفن همراه و رباتیک و تجهیزات بهداشت و درمان، قدرت می بخشد.

بالاخره پردازنده Xeon، بزرگ خاندان صف پردازنده های اینتل را کنار زد. پردازنده Xeon، درابتدا در سال 1998 با سرعت کلاکی در محدوده 400MHz راه اندازی شد. پردازنده   Xeonایستگاه های کاری بسیارعالی و پیشرفته ای همچون مک بوک پرو را امکان پذیر ساخته و اخیرا سرعت آن به بیشترین میزان خود یعنی 4.4GHz رسیده است و در مشخصه های 12 و 15 هسته ای، موجود است.

مک بوک پرو: نوت بوک 13 اینچی محصول شرکت  اپل که از پردازنده  Intel Core i5 با سرعت 2.3 گیگا هرتز بهره می برد و دارای سیستم عامل میکینتاش است.

تا حالا ممکن است از این که چه سر و صداهایی روی هسته های متعدد بوده شگفت زده شده باشید. همانطور که از نام آن ها پیداست، dual-core به معنای داشتن دو هسته، quad-core  به معنای چهار هسته،  hexa-core به معنای  6 هسته و octa-core 8 هسته را می رساند. درحالی که جدیدترین پردازنده های 12 و 15 هسته ای حداکثر قدرت موجود را فراهم می کنند.

به طور کلی، هر چه پردازنده شما هسته های بیشتری داشته باشد، قادر به ارائه عملکرد بهتری خواهد بود. گرچه به همان اندازه، نرم افزار یا حتی انواع دستگاه های ذخیره سازی داخلی نیز می توانند تاثیر زیادی داشته باشند. ذخیره سازی فلش حالت جامد سریعتر از دیسک های سخت سنتی یا همان هارد است.

در نهایت، تعداد هسته های پردازنده، به این پرسش بستگی دارد که شما نیاز به انجام چه کاری با سیستم هستید. مرور گاه به گاه صفحات وب، کارهای بهره وری اساسی، همگی بر روی پردازنده Core i3 یا حتی پردازنده های قدیمی تر Core 2 Duo  انجام پذیرند. در حالیکه پردازنده Core i5 باید به عنوان حداقل مطلق برای کارهای هنری مانند فتوشاپ یا نرم افزار مدل سازی سه بعدی، در نظر گرفته شود.

علاقه مندان به بازی هاردکور بیشترین بهره را از پردازنده های با کیفیت Core i7   می برند، اگر چه از کارهای محاسباتی مانند رمزگذاری یا ویرایش ویدئو و یا ایجاد موسیقی هم قطعا بهره مند خواهند شد.

<< صفحه قبل صفحه بعد >>