حضرت موسی علیه السلام شخصی را دید که از شدت تهیدستی، برهنه روی ریگ بیابان خوابیده است، چون نزدیک وی شد، عرض کرد: ای موسی! دعا کن تا خداوند متعال معاش اندکی به من بدهد که از بی تابی، جانم به لبم رسیده است.

موسی علیه السلام برای او دعا کرد و از آنجا برای مناجات به کوه طور رفت.

پس از چند روز، موسی علیه السلام از همان مسیر باز می گشت که دید همان فقیر را دستگیر کرده اند و جمعیتی بسیار در گردش اجتماع نموده اند، پرسید چه حادثه ای رخ داده است؟

حاضران گفتند این مرد شراب خورده و عربده و جنگجویی نموده و شخصی را کشته است، اکنون او را دستگیر کرده اند تا به عنوان قصاص اعدام کنند، لطیفه گوها، مناسب این حال گفته اند:

خداوند در قرآن می فرماید:

«و لو بسط الله لعباده لبعوا فی الارض»

و اگر خداوند رزق را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می کنند.

موسی علیه السلام به حکم الهی اقرار کرد و از جسارت خود استغفار و توبه نمود.

پدر عسل فراوان دارد، ولی عسل برای پسرش که گرم مزاج است سازگار نیست.

مطالب مرتبط:

• آشنایی مختصر با سعدی
• عاقبت، گرگ زاده گرگ شود _ حکایتی از حکیم سعدی
• برتر بودن مرگ ظالم بر زندگی او (از گلستان سعدی)
• خوابيدن بهتر از عبادت و سخن چيني