ارسال رمز عبور از طریق هوا و امواج رادیویی مانند وای‌فای و بلوتوث باعث می‌شود تا هر کسی امکان استراق سمع آن را داشته باشد. این آسیب‌پذیری به هکرها اجازه می‌دهد به راحتی اطلاعات کاربران را سرقت کنند. از این رو پژوهشگران بجای تکیه بر وای فای یا سیگنال های بلوتوث که قابل هک می باشند، سیستمی طراحی کرده اند که برای ارسال ایمن پسورد، از بدن انسان استفاده می کند.

دانشمندان حوزه کامپیوتر و مهندسین رشته برق روشی ابداع کرده اند که در آن سیگنالی را با استفاده از بدن انسان از اسکنر اثر انگشت یا یک صفحه لمسی به دستگاه دریافت کننده می فرستد که این دستگاه با کاربر در ارتباط است. محققان معتقدند این انتقال “بدنی” روشی مطمئن در احراز هویت است چرا که نیاز به پسورد ندارد.

مهرداد حصار نویسنده مسئول مقاله و دانشجوی دکتری مهندسی برق دانشگاه واشنگتون می گوید “می شود گفت که می خواهیم دری را با استفاده از یک قفل الکترونیکی هوشمند باز کنیم. دستگیره در و حسگر اثر انگشت را روی گوشی لمس می کنیم و کد سری خود را از طریق بدن منتقل کرده و در را باز می کنیم بدون اینکه این اطلاعات شخصی را بیرون از ذهن خود نشر دهیم.

این سیستم از سیگنال هایی که از سنسورهای اثر انگشت تعبیه شده روی تلفن هوشمند و صفحه لمسی ارسال می شوند، استفاده می کند. این سیگنال ها تاکنون تنها به عنوان مشخصه اثر انگشت کاربر استفاده می شده است.

شیام گولاکوتا استاد راهنمای مقاله و استادیار مهندسی و علوم کامپیوتر دانشگاه واشنگتون در بیانیه ای گفت: “آنچه جالب است این است که همانطور که نشان دادیم، سنسورهای اثر انگشت قابلیت بکارگیری برای ارسال اطلاعات را دارا می باشندزیرا تا کنون از حسگر اثر انگشت تنها به‌عنوان ابزاری برای وارد شدن به رابط کاربری دستگاه‌ها استفاده می‌شد.”

پژوهشگران روشی را طراحی کرده اند که از سیگنال هایی که بوسیله پد لمسی و حسگرهای اثر انگشت ایجاد شده اند بعنوان خروجی استفاده می کند.

به جای اینکه داده های حساس را مثل گذشته به دستگاه های پذیرنده ارسال کنیم، این سیستم برای شما این فرصت را فراهم می کند که انتقال ایمن اطلاعات را بواسطه بدن انسان به دریاقت کننده ای ارسال کنید که در دستگاهی تعبیه شده و نیاز به احراز هویت دارد.

در چند آزمایشی که تاکنون انجام شده است این سیستم در آیفون، ترک پد لنوو و تاچ پد آدافروت (ترک پدی که قابلیت کار با کامپیوتر را دارد) پیاده سازی شده است. این آزمایش ها در 10 نفر با ویژگی های فیزیکی مختلف مانند: قد، وزن و وضعیت بدنی متفاوت موفق بوده، و در حالیکه در حرکت بوده یا حالات مختلفی داشته اند نیز اطلاعات به درستی منتقل شده اند. سرعت انتقال بدنی  50bpsدر تاچپد و 25bps در حسگر موبایل رسیده است. سرعتی که برای ارسال یک پسوورد ساده یا کد عددی کافی به نظر می رسد. بیت ریت (نرخ سرعت)، میزان داده هایی را اندازه گیری می کند که در هر ثانیه انتقال داده می شوند. هرچه سرعت بالاتر باشد نشان دهنده داده های بیشتر است (بعنوان مثال یک فایل کوچک بجای یک پسوورد ساده).

انتقال بدنی را می توان در پزشکی نیز استفاده کرد، مثلا در نمایشگر گلوکز یا پمپ انسولین که نیاز به انتشار امن اطلاعات دارند تا مشخصات بیمار را تایید کنند.

با وجود این محققان اعلام کردند در آینده‌ی نزدیک می‌توان به سرعت بالاتری برای جابه‌جایی اطلاعات دست پیدا کرد.

ترجمه: پروا روزبه جوان