راهنمای مصرف داروی متیل پردنیزولون استات

متیل پردنیزولون استات (40 میلی گرم در میلی لیتر)

اشکال دارویی: آمپول

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمایید.

راهنمای مصرف داروی متیل پردنیزولون استات

موارد مصرف

بیماریهای روماتیسمی، بورسیت، سینوویت غیر عفونی، اپی کوندیلیت، بیماریهای بافت کلاژن، بیماریهای پوستی مانند سندرم استیونس-جانسون، طاسی سکه ای، کلوئید، لیچن پلانوس، دیسکوئید لوپوس و گرانولوما آنولار، حالات آلژیک مانند آسم، رینیت آلرژیک، حساسیت به دارو، ادم آنژیونوروتیک، بیماریهای گوارشی مانند کولیت اولسروز، بیماری کرون، بیماریهای تنفسی مانند سل فولمینانت یا منتشره به همراه درمانهای ضد سل، آسپیراسیون محتویات معده، مننژیت سلی.

هشدارها و راهنمایی ها

این دارو نباید به صورت اینتراتکال یا داخل وریدی تزریق گردد. توصیه می شود بدلیل ناسازگاری فیزیکی، با داروهای دیگر مخلوط نگردد. تزریق داخل مفصلی نباید با فواصل زمانی کمتر از سه هفته تکرار شود و به مفاصلی که سابقه عفونت دارند نباید تزریق گردد.

تزریق به تاندون آشیل نیز نباید صورت گیرد. از آنجائیکه کورتیکواستروییدها کاتابولیسم پروتئین ها را افزایش می دهند، ممکن است در درمان های طولانی مدت نیاز به دریافت پروتئین افزایش یابد. در تزریق عضلانی، این دارو باید به طور عمیق در عضله سرینی تزریق شود. دارو نباید به طور ناگهانی قطع گردد.

مقدار و نحوه مصرف

بزرگسالان: مقدار 4 تا 80 میلی گرم داخل مفصل، ضایعه یا بافت نرم تزریق می گردد. در صورت نیاز در فواصل 1 تا 5 هفته تکرار می گردد. تزریق عضلانی به مقدار 40 تا 120 میلی گرم تک دوز، بسته به پاسخ بیمار تکرار می گردد.

کودکان: دوزاژ در مورد کودکان و نوزادان کاهش می یابد اما تنظیم دوز باید بیشتر بر اساس پاسخ بیمار صورت گیرد بر اساس سن بیمار و سایز ضایعه

موارد منع مصرف و احتیاط

عفونتهای قارچی سیستمیک، حساسیت مفرط به دارو، تزریق عضلانی در پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک، استفاده از واکسن ویروسی زنده مثل واکسن آبله مرغان در بیمارانی که این دارو را بعنوان مضعف سیستم ایمنی مصرف می کنند.

در موارد ذیل با احتیاط مصرف شود

سل نهفته، هرپس چشمی، ادم مغزی ناشی از مالاریا، زخم گوارشی، سندرم کوشینگ، سایکوز حاد، دپرسیون، آناستاموز روده، بیماریهای قلبی، نارسایی احتقانی قلب، نارسایی کلیوی، دیابت، میاستنی گراو، گلوکوم، نارسایی کبدی.

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته گردد. اگرچه تمام عوارض ذکر شده در یک فرد دیده نمی شود ولی در صورت بروز هر عارضه ای حتما با پزشک خود مشورت کنید.

با شیوع کمتر یا نادر: دیابت، واکنش های حساسیتی عمومی، واکنش های حساسیتی موضعی، سوزش، توهم، پارانویا

با شیوع بیشتر در درمان طولانی مدت: آکنه یا سایر مشکلات پوستی، نکروز، آب مروارید، سندرم هیپوکالمیک، پوکی استخوان، پانکراتیت، اسکار در محل تزریق، کبودی غیرعادی، هیرسوتیسم.

تداخلات دارویی

آمینوگلوتتماید، وارفارین، نئوستیگمین، آسپرین، باربیتوراتها، فنی توئین، کاربامازپین، پانکرونیوم، اریترومایسین، کتوکونازول، دیلتیازم، ریفامپین،استازولامید، تیازیدها، ضد دیابتهای سولفونیل اوره یا انسولین، گلیکوزیدهای قلبی.

مصرف در بارداری و شیردهی

گروه C. اگرچه مطالعات روی انسان انجام نشده است اما بر اساس شواهد مصرف مقادیر فارماکولوژیک کورتیکواستروئیدها ممکن است خطر بی کفایتی جفت، کم بودن وزن جنین و تولد نوزاد مرده را افزایش دهد. با این وجود اثرات تراتوژنیک در انسان ثابت نشده است.

مصرف مقادیر کمتر از 40 میلی گرم در روز در مادران شیرده به نظر نمی سد اثرات سیستمیک در نوزاد ایجاد کند چون این دارو به مقدار کمی در شیر مادر ترشح می شود. منافع و مضار دارو باید در دوران بارداری و شیردهی توسط پزشک بررسی گردند.