اگر فقط من خیلی دور نبودم.

اگر فقط استعدادهای من کشف می شد.

اگر فقط من می توانستم کمی استراحت کنم.

اگر فقط من می توانستم قرض و بدهی ام را بدهم.

اگر فقط من شکست نداشتم.

اگر فقط من می دانستم چگونه.

اگر فقط همه با من مخالف نبودند.

اگر فقط من این همه دلواپسی نداشتم.

اگر فقط من می توانستم با فرد مناسبی ازدواج کنم.

اگر مردم آنقدر احمق نبودند.

اگر فقط خانواده من خیلی ولخرج نبودند.

اگر فقط من به خودم مطمئن بودم.

اگر فقط خوشبختی خلاف و ضد من نبود.

اگر فقط من در زیر ستاره ی اشتباهی متولد نشده بودم.

اگر فقط این جمله که “هر چه که هست همان خواهد شد” درست نبود.

اگر فقط من مجبور نبودم سخت کار کنم.

اگر فقط من پولم را از دست نداده بودم.

اگر فقط من در محله دیگری زندگی می کردم.

اگر فقط من آن گذشته را نداشتم.

اگر فقط من برای خودم کار می کردم.

اگر فقط دیگران به من گوش می کردند.

و این عذرو بهانه بزرگ تر از همه است: اگر فقط من کسی را داشتم که تشویقم می کرد تا خودم را آن طور که واقعا هستم ببینم. می توانستم ضعفم را بشناسم و آن را اصلاح کنم. بنابراین شانس این را داشتم که از اشتباهاتم بهره بگیرم و از تجربیات دیگران چیزی بیاموزم.

من می دانم ضعفی دارم یا می دانم اگر زمان بیشتری برای بررسی ضعف هایم می گذاشتم و کمتر برای تراشیدن عذر و بهانه هایی که ضعف هایم را بپوشاند وقت می گذاشتم، الان آنجایی بودم که باید باشم.

عذرو بهانه تراشیدن برای توجیه شکست عادتی است که قدمتی به درازای طول عمر بشر دارد و برای موفقیت، مهلک و زیان بار است! چرا مردم به عذر و بهانه تراشیدن خو گرفته اند؟ جواب واضح است. آنها از عذر و بهانه هایشان حمایت می کنند چرا که خودشان آنها را ساخته اند.

عذر و بهانه مانند کودکی است که از تصورات فرد زاییده شده است و طبیعت انسان این است که از کودک زاییده مغزش حمایت می کند.

ساختن بهانه یک عادت عمقی و ریشه ای است. ترک عادت بسیار دشوار است. بخصوص هنگامی که برای کاری که انجام می دهیم توجیهی داشته باشیم.

پلاتو زمانی که گفت: “اولین و بهترین پیروز مغلوب کردن نفس است.مغلوب کردن همه چیز از جمله نفرت انگیزترین و شرم آورترین خصوصیات خود.”

فیلسوف دیگری هم همین نظر را دارد و می گوید: “من بسیار شگفت زده شدم هنگامی که متوجه شدم قبیح ترین چیزی که در دیگران دیدم در حقیقت بازتابی از فطرت خودم بود.”

آلبرت هوبات می گوید: “همیشه برای من جای شگفتی است که چرا مردم تعمدا وقت زیادی را صرف می کنند تا با تراشیدن عذر و بهانه برای ضعف هایشان خودشان را فریب دهند. چنانچه از این زمان برای اصلاح ضعف هایشان استفاده کنند دیگر نیازی به عذر و بهانه آوردن نخواهد بود.

برگرفته از کتاب بیندیشید و ثروتمند شوید. نویسنده: ناپلئون هیل، مترجم: بهاره مراد قلی.

تنظیم:میترانامجو

<< صفحه قبل