پودل ها سگ هایی زیبا، مغرور و باهوش هستند، اگرچه به نظر می رسد زندگی امروزی پودل ها در فراغت و خوشگذرانی خلاصه شده ولی اشتباه نکنید: پودل ها سگ هایی قابل اعتماد برای انجام کارهای دشوار و واقعی هستند. زمانی که به یک پودل آراسته شده در رینگ نمایش نگاه می کنید ممکن است تصور این امر برایتان سخت باشد.

این نژاد در اصل سگ‌ مخصوص‌ يافتن‌ شكار از آب بود کاری که نیازمند پریدن به داخل آب و کشیدن مرغ‌ آبزي‌ از آب برای شکارچی بود. در واقع نام انگلیسی پودل از لغت آلمانی “pudel” یا “pudelin” که به معنی صدای ریزش آب (چلپ‌ چلوپ‌ کردن) گرفته شده است و در فرانسه پودل ها “Caniche” نامیده می شوند نامی که از “chien canard” مشتق شده به معنی سگ مرغابی.

 تاریخچه نژاد سگ پودل

پودل یکی از قدیمی ترین نژادهای پرورش داده شده مخصوص شکار مرغ آبزی است. بیشتر تاریخ نویسان قبول دارند که پودل از آلمان سرچشمه گرفته است اما به نژاد ممتاز کنونی خود در فرانسه گسترش یافت.

بسیاری معتقدند که این نژاد نتیجه پیوند بین سگ های آبی اروپایی شامل سگ های آبی اسپانیایی، پرتغالی، فرانسوی، آلمانی، مجارستانی و سگ های آبی روسی هستند. دیگر مورخان فکر می کنند که یکی از نیاکان پودل ها، Barbet آفریقای شمالی است که به شبه جزیره ایبری وارد شده است. پس از آن این نژاد به فرانسه رسید جاییکه برای قابلیت های شکارش به کار گرفته شد.

همچنین اعتقادات عموم بر این است که پودل ها از سگ های گله‌ آسیایی زاده شده اند و سپس با قبیله های گوت‌ها و اوستروگوت‌های آلمانی سفر کرده اند و سرانجام یک سگ آبی آلمانی شده است. تئوری دیگر این است که پودل ها از استپ های آسیایی آورده شده اند آن هم از طریق پیروز شدن بربرهای آفریقای شمالی و نهایتا گونه اش در پرتغال در قرن هشتم میلادی به وسیله موروها یافت شد.

شجره نامه این سگ نشان دهنده این است که نژادی خیلی قدیمی است. تصاویر پودل-مانند سگهای مصنوعی زینت داده شده مصر و رومی و تاریخ غارها از قرون اولیه قبل از میلاد نشان دهنده قدیمی بودن این نژاد است. نقاشی ها و مجسمه ها، سگهایی را نشان می دهند که به نظر می رسد بسیار شبیه پودل های مدرن امروزی هستند.

اگرچه برخی می گویند پودل های مینیاتوری و عروسکی زمان کوتاهی بعد از پودل های استاندارد به وجود آمده اند، بسیاری اعتقاد دارند آنها تا سال 1400 میلادی وجود نداشتند و بعدها نژادشان شروع به تولید گونه های کوچکتر پودل ها کرد- ابتدا مینیاتوری سپس عروسکی- برای لذت قشر بورژوازی پاریسی (دسته‌ی بالاتر یا مرفه و سرمایه‌دار). نژادهای مینیاتوری و عروسکی از طریق تولید مثل پودل های کوچک با همدیگر به وجود آمدند، نه از طریق تولید مثل پودل ها با نژادهای کوچک تر.

فرانسوی ها از پودل استاندارد بزرگتر برای شکار اردک و سایز متوسط مینیاتوری برای بو کشیدن قارچ های خوراکی در بین جنگل استفاده می کردند. از طرف دیگر کار اصلی پودل های عروسکی کوچک این بود که به عنوان همنشین برای طبقه اعیان و طبقه بازرگانان ثروتمند به کار گرفته می شدند. مالکان ثروتمندان دوره رنسانس اغلب پودل های عروسکی را در آستین پیراهنشان حمل می کردند، به همین دلیل باعث شد “سگ های آستین” لقب بگیرند.

کنل کلاب در انگلستان اولین پودل ها را در سال 1874 از طریق اولین انجمن بریتانیایی برای علاقمندان پودل که دو سال بعد وارد عرصه نمایش شدند ثبت کرد. زمانی که وارد ایالات متحده شدند ناشناخته بودند اما American Kennel Club اولین پودل را در سال 1886 ثبت کرد. انجمن پودل آمریکا در سال 1896 تاسیس شد اما پس از آن در مدت کوتاهی منحل شد. علاقمندان پودل در سال 1931 دوباره آن را تاسیس کردند.

کنل کلاب: سازمانی در بریتانیا است که به منظور حمایت از سگ‌ها در موارد ارتقاء بهداشت، رفاه، حفاظت، ثبت و کنترل نژادی، آموزش صاحبان، تربیت و تغذیه آنان فعال است. این سازمان در ۱۸۷۳میلادی بنیان نهاده شد.

پودل ها در ایالات متحده تا بعد از جنگ جهانی دوم نسبتا کمیاب بودند. با این حال تا اواسط 1950 میلادی پودل ها معروف ترین نژاد در کشور شدند، موقعیتی که این نژاد را برای بیش از 20 سال به  عنوان نژادی معروف برگزید.

سایز

نژاد پودل در سه اندازه وجود دارد: عروسکی، مینیاتوری و استاندارد. این ها نژادهای متفاوتی نیستند و فقط در اندازه با هم تفاوت دارد.

پودل های عروسکی در حالت ایستاده 25.5 سانتی متر قد و وزنی بین 2.7 تا 4 کیلوگرم دارند.

پودل مینیاتوری در حالت ایستاده بین 27 تا 38 سانتی متر قد و وزنی بین 6.5 تا 7.5 کیلوگرم دارند.

پودل استاندارد در حالت ایستاده 38 سانتی متر قد و بیشتر (معمولا 55 سانتی متر) و جنس مذکر وزنی بین 20 تا 31 کیلوگرم و جنس مونث بین 20 تا 27 کیلوگرم وزن دارند.

شخصیت

باهوش، دوست داشتنی، با وفا و سرکش، چهار عبارتی هستند که علاقمندان پودل به طور عادی برای توصیف شخصیت این نژاد استفاده می کنند.

با وجود ظاهر بی نظیرش، پودل دوست دارد بازی کند و همیشه برای هر نوع بازی آماده است. او به مردم علاقه دارد و مشتاق سرگرم کردنشان است. یک پودل خوب، پودلی است که رفتارها را خوب آموزش دیده باشد و حالت آرامی دارد مخصوصا اگر به طور مرتب ورزش کند تا انرژی اش تخلیه شود. بعضی مالکان و پرورش دهندگان تصور میکنند که پودل های عروسکی و مینیاتوری کمی بیشتر از نوع استاندار آن حساس هستند ولی دیگر پرورش دهنگان و مالکان با این نظریه موافق نیستند.

پودل محافظ خود و خانواده اش است و اگر غریبه ای به منزلتان نزدیک شود با عو عو کردن به شما اخطار خواهد داد. اگرچه با خانواده اش مهربان است ولی برای صمیمی شدن با یک تازه وارد ممکن است کمی به زمان نیاز داشته باشد.

از ویژگی های برجسته پودل هوشش است. اغلب گفته شده است که هوشی همانند هوش انسان دارد و با زیرکی شگفت انگیزش صاحباش را متحیر می کنند. البته، زندگی با سگ های هوشمند می تواند دشوار باشد. آنها عادت های خوب و بد را سریع یاد می گیرند و همه چیز را به یاد می آورند.

سلامت

پودل ها عموما سالم هستند، اما مانند همه نژادها مستعد شرایط سلامت خاص هستند. همه ی آنها به این بیماری ها دچار نمی شوند اما آگاهی از آنها ضرری ندارد.

بیماری آدیسون

این بیماری به عنوان hypoadrenocorticism هم شناخته می شود. این شرایط به شدت خطرناک، معلول تولید ناقص هورمون آدرنال به وسیله غدد فوق کلیوی است. بیشتر سگ هایی که بیماری آدیسون دارند استفراغ می کنند، اشتهای کمی دارند و بیحال هستند. از آنجائیکه این نشانه ها مبهم هستند امکان دارد با شرایط دیگر اشتباه گرفته شوند، تشخیص این بیماری تا زمانکه به مراحل پیشرفته وارد نشده باشد آسان است. علائم شدید زمانی اتفاق می افتد که تحت تاثیر فشار روانی است یا زمانی که سطح پتاسیم به اندازه کافی بالا رود تا در عملکرد قلب مداخله کند که منجر به شوک شدید و مرگ می شود. اگر به وجود بیماری آدیسون مشکوک بودید دامپزشک ممکن است مجموعه آزمایشاتی انجام دهد تا این تشخیص را تایید کند.

انبساط معده- ولولوس

ولولوس در عرف، نفخ کردن نامیده میشود این شرایط تهدید کننده زندگی است که معمولا پودل را تحت تاثیر قرار می دهد مخصوصا اگر آن ها با یک وعده غذایی بزرگ تغذیه شوند، سریع می خورند، عادت به خوردن آب زیاد بعد از غذا دارند و یا ورزش شدید بعد از غذا خوردن.

نفخ زمانی که معده با گاز و هوا متورم شده باشد همراه با پیچ خوردن اتفاق می افتد. در این حالت سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ برای از بین بردن هوای بیش از حد در معده خود نیست و مانع بازگشت طبیعی خون به قلب است. فشار خون افت می کند و سگ به حالت شوک می رود. بدون فوریت های پزشکی، سگ میمیرد. اگر سگتان شکم باد کرده ای دارد، بزاق بیش از اندازه دهان و سعی به استفراغ کردن دارد به وجود نفخ مشکوک شوید. سگ ممکن است بی قرار، افسرده، بیحال و ضعیف با ضربان قلب سریع باشد. مهم است که سگ خود را در اسرع وقت نزد دامپزشک  ببرید.

صَرع

یکی از علل تصادفی صرع در همه گونه های پودل صرع ناشناخته است. آن اغلب موروثی است و می تواند منجر به حمله های خفیف یا شدید شود. حمله های شدید ممکن است از طریق رفتارهای غیرمعمول مانند دویدن های دیوانه وار طوری که شکاری را دنبال می کند، گیجی یا ضربه زدن تشخیص داده شود. تماشای صرع موجب وحشت می شود. مهم است تا به خاطر داشته باشید که صرع می تواند منجر به چیزهای دیگر  از حمله های ناگهانی، مانند اختلالات سوخت و ساز، بیماری های واگیر که روی مغز تاثیر می گذارد، تومور، قرار گرفتن در معرض سم، آسیب های سر شدید و … شود. بنابراین اگر پودل شما صرع دارد مهم است که او را هرچه سریعتر برای معاينه‌ عمومي‌ نزد دامپزشک ببرید.

از جمله بیماری های دیگری که پودل ممکن است مبتلا شود بیماری کوشینگ، Hip Dysplasia، کم‌کاری تیروئید، بیماری لگ کالو پرتس (مفصل ران) و … است.

مراقبت

پودل ها در هر نوع محیطی چه آپارتمانی و چه ملکی تا وقتی که ورزشش مرتب و به اندازه کافی با انسان ها همنشینی داشته باشد خوب عمل میکند. آنها ترجیح می دهند با خانواده داخل منزل زندگی کنند مخصوصا پودلهای کوچک و میینیاتوری.

این نژاد باهوش سریع یاد می گیرد اما صاحبش باید خیلی مراقب باشد: زیرا ممکن است همانطور که آموزش های خوبی به او می دهد به صورت اتفاقی عادت های بد را نیز یاد بگیرد بنابراین اگر قصد تهیه سگ  جدیدی دارید یک کلاس رامی (حرف شنوی) با یک مربی ماهر برایش در نظر بگیرید. این کلاس ها برای پودل های عروسکی و مینیاتوری بسیار مناسب است. صاحب بسیاری از سگ ها از تربیت آن صرف نظر می کنند و با سگ به طور نامناسبی رفتار می کنند.

غذا

غذای روزانه توصیه شده: برای نوع استاندارد 1.5 تا 3 فنجان، نژاد مینیاتوری 3/4 تا 1 فنجان، پودل عروسکی 1/4 تا 1/2 فنجان غذای باکیفیت خشک در یک روز به دو وعده غذایی تقسیم می شود.

نکته: مقدار غذایی که یک سگ بالغ می خورد بستگی به اندازه، سن، ساختار و متابولیسم و سطح فعالیت او دارد. سگ ها نیز همانند انسان منحصر به فرد هستند و همه آن ها به یک مقدار غذای مشخصی نیاز ندارند. نیازی به گفتن ندارد یک سگ فعال نیاز به غذای بیشتری دارد.

پوشش و تمیز کردن

پودل نژادی است که ریزش موی زیادی ندارد و یک انتخاب خوب برای افرادی است که آلرژی دارند. بسیاری از افرادی که آلرژی دارند می توانند پودل نگهداری کنند چون تاثیری روی آلرژی آن ها ندارد.

پوشش پودل در رنگهای متنوعی وجود دارد شامل: نیلی، مشکی، سفید، خاكستري‌، نقره ای، قهوه ای، قهوه ای- شیری، نارنجی مایل به زرد و کرم. موهایش مجعد، سفت و متراکم است و این بافت بی نظیر را می توان به بهترین نحو بچینید، بیارایید و یا بتراشید و حتی به خیلی از اشکالی که به ذهنتان می رسد شکل دهید.

پودل ها سگ هایی هستند که نیاز به مراقبت زیادی دارند. این سگ باید به طور مرتب تمیز شود هر سه تا شش هفته گاهی اوقات بیشتر تا پوشش در شرایط خوبی نگهداری شود. اگر از یک پودل نگهداری می کنید مراقبت از پوشش و هزینه آراستن آن را نیز در نظر بگیرید.

نترسید. روش های زیاد و آسانی برای مراقبت از پوشش پودل وجود دارد در واقع بیشتر صاحبان برای راحتی کار پوشش را می تراشند. مراقبت بی زحمت و آسان به معنی مراقبت نکردن نیست. حتی زمانی که پوشش سگ کوتاه باشد، برای تمیز نگهداشتن موهایش، کوتاه و بازکردن گره ها نیاز به حمام و برس کشیدن و گاهی اوقات، هر سه تا شش هفته به آراستن و چیدن موها نیاز دارد.

بیشتر مالکان برای این منظور هزینه هایی را به پرورش دهندگان حرفه ای پرداخت می کنند اما اگر خودتان وقت دارید می توانید آراستن پودل را یاد بگیرید. برای اینکار به موچین های برقی و تیغه ها، یک قیچی باکیفیت، برس، شانه، ناخنگیر و یک کتاب یا ویدیوی آموزشی که آموزش بدهد چطور اینکار را انجام دهید نیاز دارید، که این موارد را می توانید از فروشگاههای مربوطه تهیه کنید.

حتی اگر از یک حرفه ای بخواهید اینکار را انجام دهد باز هم پودل نیاز به بورس کشیدن روزانه دارد زیرا پودل مانند دیگر گونه ها ریزش مو ندارد و موهای ریخته شده در پوشش جمع می شود، مگر اینکه آن را روزانه برس بکشید چون موها به سرعت درهم گیر می کند.

چشم بیشتر پودل ها اشک زیادی ترشح می کند که باعث می شود موهای زیر چشمش آلوده شود. کوتاه کردن موهای زیر چشم سگ اشک ها را آشکارتر می کند. برای کاهش آلودگی هر روز با استفاده از الکل مخصوص حیوانات اهلی یا با پارچه نمدار با آب گرم چشم و صورت پودل را تمیز کنید.

به یاد داشته باشید هر هفته گوش های پودل را برای وجود هر گونه آلودگی، قرمزی یا بوی بد که می تواند نشانه ای از عفونت باشد بررسی کنید سپس با یک پارچه نخی نمدار با ملایمت یا با یک پاک کننده با PH متعدل برای جلوگیری از مشکلات، آن را تمیز کنید. نژادهای با گوش های افتاده بیشتر مستعد عفونت هستند زیرا مجرای گوش تاریک و مرطوب می ماند. همچنین مو در مجرای گوش پودل رشد می کند. گاهی اوقات این موها نیاز به چیده شدن دارند.

دندان های پودل را حداقل دو یا سه بار در هفته برای از بین بردن رسوبات و میکروبهایی که به قسمت های داخلی دندان نفوذ کرده اند مسواک بزنید. اگر ناخن های پودل به طور طبیعی ساییده نشده اند ناخن هایش را ماهی یک یا دو بار کوتاه کنید.

اگر صدای کشیده شدن آن را روی کف اتاق می شنوید یعنی ناخن ها خیلی بلند شده و نیاز به کوتاهی دارند. ناخن های کوتاه و مرتب، پاهای پودل را در وضعیت خوبی قرار می دهد و زمانی که پودل با اشتیاق برای سلام کردن به سمت شما می پرد از خراشیدن بدنتان جلوگیری می کند.

پودل خود را از زمانی که یک توله کوچک است با عادات شستشو مانند مسواک زدن و لیف کشیدن عادت دهید. با پنجه هایش به طور مرتب سر و کار داشته باشید (سگ ها در مورد پاهایشان حساس هستند) همچنین داخل دهانش را نگاه کنید. با دادن جایزه و تعریف از پودل عادات تمیزی را برایش یک تجربه مثبت بسازید. با اینکار شما زمینه را برای معاینات مختلف و دیگر موارد (لمس با دست، سر و کار داشتن با بدن سگ) زمانی که بالغ شود پایه ریزی خواهید کرد.

هنگام تمیز کردن حیوان به زخم، جوش و نشانه های ابتلا مانند سرخی یا التهاب روی پوست، درون بینی، دهان و چشم ها توجه کنید. چشم ها باید پاک و بدون قرمزی و تراوشات باشند. چکاپ هفتگی و منظم می تواند به تشخیص زودهنگام مشکلات یاور شما باشد.

کودکان و دیگر حیوانات خانگی

پودل همنشینی عالی برای کودکان است هرچند کودکان کم سن نمی داند چطور با سگ سروکار داشته باشند و امکان دارد به طور تصادفی به پودل های عروسکی که کوچکترین و حساس ترین نژاد هستند آسیب برسانند.

همیشه به کودکان بیاموزید که چگونه به سگ ها نزدیک شده و آن ها را لمس کنند و همواره مراقبت واکنش های سگ و کودکتان باشید تا از گاز گرفته شدن کودک و کشیده شدن گوش و دم سگ جلوگیری شود. به کودکانتان بیاموزید هیچ گاه در هنگام خواب یا غذا خوردن به سگ نزدیک نشوند و هیچ گاه غذای او را بر ندارند. هیچ گاه سگ را با کودکتان تنها نگذارید.

پودلی که با سگ ها و دیگر حیوانات خانگی رشد می کند و یا دارای فرصت زیادی برای تعامل با آن ها در کلاس های گروهی یا پارک ها و … است از شرکت در این گروهها لذت خواهد برد. اگر پودل تنها حیوان خانگی شما است برای پذیرش یک تازه وارد ممکن است به زمان و آموزش خاصی نیاز داشته باشد.

ترجمه: زهرا صـانعی