فرآيندعكاسي ديجيتال عبارت است از ثبت اثر نور به وسيله دوربين عكاسي تا تصوير مورد نظر حاصل شود. حال اين عكس بايد به گونه اي در دوربين نگهداري شود تا بتوان در آينده از آن استفاده كرد. اين عمل به وسيله سنسورهاي تصويري دوربين، كامپيوتر پروسس تصوير و رم انجام مي گيرد.

در دوربين هاي آنالوگ قديمي يك فيلم شيميايي وجود داشت كه در هنگام عكاسي نسبت به انرژي نور واكنش نشان مي داد تا تصوير نهايي را با ظاهر كردن فيلم به دست آورد ولي در دوربين هاي ديجيتال امروزي اين گونه نيست.

در دوربين هاي ديجيتال نورها بر روي يك تكه فيلم جمع آوري نمي شوند، بلكه آن چه از لنز مي گذرد به سنسورهاي حساس به نور برخورد مي كند اين سنسورها انرژي نور را به انرژي الكتريكي تبديل مي كنند.

سنسور تصوير

 سنسور تصوير در حقيقت يك چيپ الكترونيكي است كه بر روي يك برد در داخل دوربين نصب شده است. سطح اين چيپ از ميليون ها چشم كوچك پوشانده شده است، هر كدام از آن ها مقدار معيني نور را ثبت مي كنند و يك پيكسل را مي سازند. به كمك علم نوين الكترونيك اطلاعات مربوط به اين ميليون ها نقطه به يك تصوير ديجيتال تبديل مي شود.

اطلاعات حاصل از هر باز و بست لنز در پروسسور تصوير پردازش مي شوند. اين همان جايي است كه تصاوير به فايل هاي ديجيتال تبديل مي شوند و در نهايت اين فايل ها در حافظه دوربين ذخيره مي شوند.

اكنون تصاوير شما ديجيتال هستند يعني مي توانيد آن ها را بارها و بارها كپي كنيد از جايي به جاي ديگر و از حافظه به كامپيوتر انتقال دهيد بدون اين كه كيفيت خود را از دست بدهد.

شکل بالا داخل يك دوربين نيكون cool pin را نشان مي دهد، كه سنسور كوچك تصوير بر روي برد نصب شده است و لنز در مقابل آن قرار دارد.

براي ذخيره فايل ها از كارت حافظه استفاده مي شود امروزه كارت هاي xD Picture (مختص دوربین‌های قدیمی فوجی فیلم و الیمپوس)، SD (پشتیبانی تا ظرفیت ۲ تا 4 گیگا بایت)، کارت‌های حافظه‌ی SDXC (پشتیبانی تا ظرفیت ۲ ترابایت) و CF (کاربرد در دوربین‌های DSLR فوق حرفه‌ای) به بازار آمده اند كه كوچك ترين كارت ها هستند و انرژي باتري را كمتر هدر مي دهند و براي دوربين هاي كوچك بسيار مناسب هستند. بيرون كشيدن و جا زدن اين كارت ها كمي ازكارت هاي قديمي مشكل تر است. بنابراين انتقال فايل با كابل USB به مراتب ساده تر است.

علی یزدی مقدم