شاید در نگاه اول یک تکه کاغذ مانند کاغذهای دیگر به نظر بیاید با این حال، با بررسی بیشتر مشخص می‌شود کاغذ از مجموعه‌ای از ذرات چوب ریز و درهم تنیده تشکیل شده و دکتر سیامک شاهان‌دشتی، دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی شریف و احسانی تورینی، دانش‌آموخته دانشگاه فردوسی مشهد، نشان داده‌اند می‌توان از هر یک از این خوشه‌ها به عنوان بافت‌های ویژه اثر انگشت منحصر به‌فرد جهت تشخیص ارزان جعل‌ بودن اقلام کاغذی شخصی مانند اسکناس‌ها، پاسپورت یا مدارک قانونی استفاده کرد.

به گفته این محققان و همکارانشان در دانشگاه نیوکاسل انگلستان، کاربران می‌توانند کاغذ را در مقابل یک منبع نوری منظم قرار دهند (تا نور به طور نسبی از پشت به کاغذ بتابد)، آنها سپس می‌توانند از یک دوربین دیجیتالی معمولی برای گرفتن عکس نزدیکی از یکی از بخش‌های کاغذ استفاده کنند.

یک کد QR روی کاغذ حک شده و کاربران می‌توانند با گوشی هوشمندشان آن را بخوانند. این کد حاوی اطلاعاتی در مورد الگوی غیرقابل تکثیر ذرات چوب است. با استفاده از یک برنامه‌ رایانه‌ای، افراد می‌توانند بررسی کنند که آیا الگوی گرفته‌شده با دوربین‌شان با الگوی توصیف‌ شده در کد مطابقت دارد یا خیر.

به گفته محققان، گرچه کدQR به همراه مابقی محتویات کاغذ به سادگی قابل کپی است، الگوهای ذرات چوب نسخه کپی‌ شده با الگوهای ذرات چوب کاغذ اصلی مطابقت نخواهد داشت. این شیوه بارها توسط تورینی و شاهان‌دشتی آزمایش شده و صحت دقت آن 100 درصد گزارش شده است. این روش حتی زمانی که کاغذ مچاله‌شده یا خیس یا ناخواناست، نیز قابل استناد است.