مکان هایی عجیب و غریب تر از هر آن چه تصور کنید روی زمین وجود دارد؛ مکان هایی که نفس کشیدن را دشوار ساخته و مو بر بدنتان راست می کنند. ما به سراغ خانه ها و قلعه های تاریک و راز آلود می رویم. از سالن ها و تونل ها به امید یافتن چیزی ماوراء الطبیعه گذر می کنیم. هرچند که گاهی آرزو می کنیم ای کاش این کار را نکرده بودیم. گاهی کنجکاوی ما در آغاز حس بهتری به ما می دهد اما پس از چندی از خود می پرسیم چه کسی حاضر است با این مقوله ی سراسر وحشت آشنا شود.

فریادهایی که شب می شنویم، صدای پاهایی که از سالن می آید، سایه هایی که می گذرند، مه هایی که شکل هایی آشنا به خود می گیرند. نفس می کشیم و خدا خدا کنان به آرامی به راه مان ادامه می دهیم. فریاد می زنیم، نفرین می کنیم و پا به فرار می گذاریم. برخی چیزهایی که با آن برخورد می کنیم رازآلود هستند، برخی دیگر خشن و وحشتناک. اما چرا با این همه بر کاوش این مکان ها پا فشاری می کنیم؟ کنجکاوی صرف، ما را تا بدین جا پیش می برد و پس از آن به نیرویی انگیزاننده نیاز داریم تا به ژرفای روح مان نفوذ کند و ما را قدرتمند سازد. آیا حاضرید شبی را به تنهایی در چنین مکان هایی سپری کنید؟

خانه ی ریدل

مرگ همواره پیرامون خانه ی ریدل بوده است، خانه ای به سبک ویکتوریان که در سال 1905در خیابان آکاسیا 327 در قسمت غربی پالم بیچ ساخته شد و ابتدا محل سکونت سرایداران گورستان وود لاون در کنار همان خیابان، بوده و بعدها به عنوان ملک خصوصی به کار رفته است. سرگذشت این خانه مملو از تراژدی بوده است.

یک قرن پیش، دفن عزیزان به همراه جواهراتشان در این مکان عادی بود. دزدی از قبر بعدها پیش آمد و برای همین سرایداران باید حواسشان کاملا جمع می بود.

تاریخچه ی سیاه و افسانه های این خانه

نخستین افسانه ای که از این خانه ی به ظاهر عادی گفته شده به مرد درشت هیکلی به نام «باک» بر می گردد که زمانی در گورستان کار می کرده است. آن چنان که از شنیده ها بر می آید او پس از بالا گرفتن یک مشاجره ی لفظی در شهر کشته شده و بعدها روحش را در زمین های اطراف خانه و همین طور ورودی خانه که معمولا کارگران آن جا غذا می خورند، دیده اند.

در دهه ی 20، کارل ریدل اولین شهردار و مسوول کارهای عمومی شهر شد و این خانه را به عنوان مسکن خود برگزید. ریدل علاوه بر وظایفش می بایست هوای گورستان را هم می داشت.

طی اقامت او و خانواده اش، یکی از خدمه به نام جوزف که از مشکلات مالی به ستوه آمده بود خود را در اتاق زیر شیروانی حلق آویز کرد. این خودکشی بر سیاهی های این خانه افزود، آن چنان که کارل ریدل در خاطراتش می گوید در راه پله ها صدای بهم خوردن زنجیر و همهمه می آمده است.

خانه ریدل در سال های اخیر

پس از کارل خانه به نوه ی او جان ریدل سپرده شد و بعدها به روستای یستریر منتقل شد تا به نمایش عموم گذاشته شود.

مشاهدات غیر عادی گزارش شده

حین بازسازی خانه ریدل، وجه شبح مانند تاریک آن بار دیگر پدیدار شد. نجار ها صبح ها که سر کار می آمدند می دیدند که ابزارشان از پنجره زیر شیروانی به بیرون پرتاب می شود. پنجره طبقه ی سوم نیز به شکل اسرار آمیزی شکسته شده بود. یک بار، عملیات بازسازی به مدت 6 ماه متوقف شد چرا که کارگران با توجه به تجربیات وحشت آورشان دیگر نمی توانستند به کار ادامه دهند.

چندی پس از بازسازی، در زمان بازدید یکی از تورهای خصوصی خانه در روستای یستریر، فردی که در پذیرش بوده دو مهمان را در لباس هایی متعلق به اوایل قرن بیستم مشاهده کرده و به نظرش هنرپیشه آمده اند. اما بعدها عکسی قدیمی از خانه ریدل پیدا شد و با تعجب دریافتند که تصویر همان دو مهمان یاد شده می باشد.

خانه ریدل یکی از فعال ترین خانه های تسخیر شده ی جنوب فلوریدا است. یکی از بازدیدکنندگان یک تور خصوصی، با تکه چوبی فرورفته بر پیشانی اش کشته شده است و گویی آن تکه چوب از ناکجا آمده است. یکی از خدمه هنگام تمیز کردن ساختمان مورد حمله واقع شده و دیگر از ورود به خانه سر باز می زند. دیگر مشاهدات از آویزان بودن یک نیم تنه بر پنجره ی زیر شیروانی خبر می دادند که البته این مورد بعدها رد شد.

مکان ها تا مدت ها پس از رفتن ساکنین شان، داستان ها دارند. حتی زمانی که تغییر مکان می دهند، گویی برخی هویت ها به ساختار آن ها پیوند خورده اند، بنا به دلایلی که تا ابد یک ریدل باقی می ماند.

ترجمه: میلاد خراسانیان

مطالب مرتبط:

• سریعترین خودروی جهان نتوانست رکورد رسمی ثبت کند
• پر بازدید ترین جاذبه های گردشگری دنیا 4
• پربازدید ترین جاذبه های گردشگری دنیا 3
• پر بازدید ترین جاذبه های گردشگری دنیا 2
• پر بازدید ترین جاذبه های گردشگری دنیا
• وسایل نقلیه منحصر به فرد و وحشی