شعر نو “با ستاره ها”

با تو یعنی بهتر از قبل زیستن

در نگاهت خیره و بگریستن

همدم دلتنگی های من شدن

از گل نیلوفر مردابم پر شدن

با تو شب ها از ستاره حرف زدن

نرم و آهسته در سکوتم سرزدن

با نسیم داغ عشق تو افروختن

رقص دیدار سحر شب سوختن

با تو آرزوهای قشنگ را خواستن

لحظه های زشت و ننگ را کاستن

دل در آغوش شب خفتن

عقل و هوش در راه تو باختن

شعر نو “وزن تنهایی”

دلسپرده در میان شب خفته

خیس از رویا شده بود

او یک دریچه به اندازه ی خوشه تنهایی

در جیب هزار پاره اش داشت

که از آن، وسعت زیبایی ها را تماشا می کرد

و یک دلهره در میان خاک گلدان مدفون کرده بود

که از عطر گلش زندگی برهنه اش را معنا می کرد

او سراغ نسیم را از گل باران می گرفت

دلسپرده شعر بدون وزن را در کاسه سفالی وزن می کرد

او آینه روزگارش را مات شکنندگی میدید

سمیرا زمانی (پاییز)