الهی، کتابدار و کتابخوان و کتابدان بسیارند؛ خنک آن که خود کتاب است و کتاب آر!

الهی، اگر بهشت شیرین است، بهشت آفرین شیرین تر است.

الهی، از خواندن نماز شرم دارم و از نخواندن آن شرم بیشتر.

الهی، در شگفتم از کسی که غصه خودش را نمی خورد و غصه روزی اش را می خورد.

الهی، یک عمر امروز را به فردا بردم؛ توفیقم ده که حال فردا را به امروز آورم!

الهی، توبه از گناه آسان است؛ توفیق ده که از عبادتمان توبه کنیم!

الهی، تاکنون به نادانی از تو می ترسیدم، و اینک به دانایی از خودم می ترسم.

الهی، دنی تر از دنیا ندیدم، که همواره همنشین دونان است.

الهی، من از گدایان سمج، درس گدایی آموختم.

الهی، اگر جز این در، در دیگر هست نشان بده!

الهی، تا به حال می گفتم گذشته ها گذشت. اکنون می بینم که گذشته هایم نگذشت، بلکه همه در من جمع است. آه، آه، از یوم جمع!

الهی، همین قدر فهمیده ام که خداست و دارد خدایی می کند.

الهی، تو پاک آفریده ای، ما آلوده کرده ایم.

الهی، شکرت که به بلای شهرت مبتلا نشده ام.

الهی، آن که از مرگ می ترسد از خودش می ترسد.

الهی، موج از دریا خیزد و با وی آمیزد و در وی گریزد و از وی ناگزیر است، انا لله و انا الیه راجعون.

الهی، وقتی بیدار شدم که هنگام خوابیدن است.

سمیه مظفری

برگزیده ای از کتاب الهی نامه نوشته آیة الله حسن زاده آملی

مطالب مرتبط:

• گشایش روزی
• ابعاد عبادت
• آيا بايد دنيا را سرزنش كرد؟
• مومن و علمي كه به يادگار مي گذارد