فناوری هوش مصنوعی خوب است یا بد؟

همه ما تا به حال داستانهای هولناک زیادی را در مورد زندگی با وجود دستگاههای پیشرفته مجهز به هوش مصنوعی(AI)، شنیده ایم. تمام برنامه های تلویزیونی و علمی-تخیلی با چنین فرضی ساخته می شوند. آیا تنها آینده ممکن در حوزه فناوری همین امر خواهد بود؟

گروهی از متفکران علمی و صنعتی با نگاهی به سال 2030 به پیش بینی تاثیر هوش مصنوعی در یکی از شهرهای معمولی آمریکای شمالی پرداخته اند. هدف آنها بطور ویژه مکانهایی با سیستم حمل و نقل، بهداشت و درمان و آموزش متنوع بوده است.

هدف بعدی این گروه چگونگی توسعه مطمئن، عادلانه و سودمند این فناوری به سرعت در حال ظهور است.

این مقاله با عنوان “هوش مصنوعی و زندگی در سال 2030” اولین نتیجه تحقیق و بررسی صد ساله در حیطه هوش مصنوعی است(AI100). پیتر استون، یکی از متخصصین کامپیوتر در دانشگاه تگزاس آستین و رئیس گروه 17 نفره از کارشناسان بین المللی می گوید: “ما معتقدیم برنامه های تخصصی هوش مصنوعی تا سال 2030 بسیار کاربردی و رایج شده، اقتصاد ما را رونق داده و کیفیت زندگی را بهتر خواهند کرد”.

با اینحال این فناوری دارای چالش های زیادی نیز هست که بر درآمد، شغل و مسائل دیگری اثر می گذارد که در حال حاضر باید به آنها بپردازیم تا در آینده همه ما از مزایای هوش مصنوعی بهره ببریم.

گزارش جدیدی وجود دارد که ریشه آن به مطالعات سال 2009 برمی گردد و تا سال 2014 ادامه داشته است. گروه با سابقه ای از دانشمندان، انجمنی را پیرامون AI100 تشکیل دادند و کار آنها با راه اندازی گزارشات دوره ای بر جنبه های مختلف هوش مصنوعی در قرن بعد شروع شد.

راس التمن، استاد مهندسی زیست و مدیر دانشکده AI100 استنفورد معتقد است “این فرایند همچون مسابقه ی دو ماراتون است، هدف سریع دویدن نیست، بلکه شروع خوبی است که امروز به آن رسیدیم”.

دانشگاه استنفورد میزبان این فرایند است. این کار باعث می شود هوش مصنوعی سهمی از گفتگوهای عمومی را از آن خود کند.

کمیته AI100 اولین بار در سال 2015 با سرپرستی متخصص کامپیوتر دانشگاه هاروارد، باربارا گروژ گرد هم آمدند. آنها بدنبال تشکیل گروهی از دانشمندان، با سوابق فردی و حرفه های مختلف و به منظور ارزیابی فنی، اقتصادی و سیاسی برنامه های هوش مصنوعی در زمینه های اجتماعی مربوطه گرد هم جمع آمدند.

گروژ می گوید” فناوری های هوش مصنوعی می تواند قابل اعتماد و بسیار کاربردی باشد”.

گویا و شفاف بودن در مورد چالشهای طراحی و توسعه، موجب کسب اعتماد شده و از ترس نابجا و تردید جلوگیری می کند.

این گزارش هشت حوزه از فعالیتهای انسانی را که فناوری های هوش مصنوعی بر زندگی شهری تاثیر می گذارد، بررسی کرده اند چرا که این فناوری تا سال 2030 بسیار فراگیر خواهد شد.

این گزارش 28 هزار کلمه ای شامل یک واژه نامه است برای افراد غیر متخصصی که آنرا می خوانند تا متوجه شوند چطور برنامه هایی از قبیل ویژن کامپیوتری نمونه بافتهای سرطانی را نشان داده یا اینکه چطور پردازش زبان، سیستم های کامپیوتری را قادر می سازد تا نه تنها به درک معنای لغوی کلمات برسند، بلکه مفاهیم و مقصود واژگان را نیز دریابند.

این گزارش به هشت قسمت تقسیم شده که بر کاربردهای هوش مصنوعی تمرکز دارند. پنج بخش برنامه هایی را بررسی می کند از قبیل حمل و نقل که خودروهای بدون راننده یکی از زمزمه های آن است. سه بخش دیگر مربوط به اثرات تکنولوژیکی هوش مصنوعی هستند همچون بخش استخدامی و محل کار که احتمال تغییرات سریع در شغل و درآمد را بررسی می کند.

محققین با اشاره به نیاز به گفتگوی جمعی در گزارش می نویسند “زمان آن رسیده که تبادلات اجتماعی چگونگی به اشتراک گذاشتن محصولات اقتصادی بر پایه هوش مصنوعی را بررسی کنند”.

درحال حاضر در ایالات متحده حداقل 16 سازمان مجزا، بخش های اقتصادی با پایه هوش مصنوعی را اداره می کنند. سوالاتی که مطرح می شود این است که: چه کسی مسئول تصادفات خودروهای بدون راننده یا خرابی دستگاههای پزشکی است؟ چطور می توان مانع از تبعیض نژادی یا تقلب مالی در برنامه های هوش مصنوعی شد؟

هشت بخش ذکر شده عبارتند از:

حمل و نقل: خودروهای خودگردان، کامیون ها و احتمالا وسایل حمل و نقل هوایی با سبک امروزی خود متفاوت خواهند بود و الگوهای متفاوت و جدیدی را از زندگی و تفریح در شهرها نشان خواهند داد.

ربات های خانگی/خدماتی: هچون جاروبرقی های روباتیکی که هم اکنون در برخی خانه ها وجود دارد، ربات های متخصص به تمیز کردن و ایجاد امنیت در خانه یا محل کار خواهند پرداخت و مجهز به کنترل و سنسور خواهند بود.

بهداشت و درمان: دستگاه هایی که سلامت فردی را نشان می دهند و ربات هایی که در جراحی کمک می کنند نمونه هایی هستند که اگر هوش مصنوعی بتواند اعتماد پزشکان، پرستاران، بیماران و قانون گزاران را جلب کند، به زندگی ما وارد خواهند شد.

آموزش: سیستم های آموزشی تعاملی در حال حاضر به افراد در یادگیری زبان، ریاضیات و مهارت های دیگر کمک می کنند. اگر بشر فناوری هایی همچون پلتفرم های پردازش زبان را توسعه دهد، احتمالات بالاتری نیز در تقویت سیستم آموزش وجود دارد.

سرگرمی: ارتباط ابزارهای خلاقانه، رسانه های اجتماعی و هوش مصنوعی منجر به ایجاد روش های جدیدی در گرداوری، سازماندهی و انتشار رسانه به روش های جالب، خلاق و فردی خواهد شد.

جوامع کم منبع: سرمایه گذاری در فناوری های رو به رشدی همچون مدل های پیش بینی کننده برای جلوگیری از مسمومیت با سرب و یا بهبود توزیع مواد غذایی می تواند به محرومان یاری برساند.

امنیت عمومی: دوربین ها، هواپیماهای بدون سرنشین و نرم افزارهایی که به تحلیل جرم و جنایات می پردازند باید به منظور کاهش خطاهای انسانی و افزایش امنیت بدون از دست دادن آزادی یا کرامت بشری از هوش مصنوعی بهره بگیرند.

استخدام و محیط کار: مشاغل باید از همین حالا به مردم کمک کنند تا با اقتصادی که متحمل تغییرات سریع است، وفق بگیرند چرا که مشاغل زیادی از بین رفته و مشاغل جدید جای آن ها را می گیرند.

استون می گوید “تابحال، هرچیزی که بعنوان هوش مصنوعی شناخته می شود، از کتاب ها و فیلم های علمی تخیلی نشات می گیرد”.

این مقاله بر مبنای پایه های واقع گرایانه، چگونگی تاثیر هوش مصنوعی را بر جامعه می سنجد. گروژ می گوید امیدوار است گزارش AI100 آغاز گفتگویی به طول یک قرن باشد پیرامون روش هایی که فناوری های پیشرفته و مجهز به هوش مصنوعی زندگی و جوامع را بهبود بخشند.

ترجمه: پروا روزبه جوان