در فوریه 1978 خانم جوان نابینایی گفت: من همیشه با مردمی روبرو می شوم که من را دعا می کنند، به من احساس استقلال می دهند، من را شجاع و باجرات می خوانند، و این احساس قدرت به خاطر در دست گرفتن عصای سفید است.”
فدراسیون ملی نابینایان در ششمین روز ماه جولای 1963 همایشی را برگزار کرد و ملاقات کوتاهی با روسای پنجاه ایالت انجام داد تا توانست 15 اکتبر هر سال را به عنوان روز عصای سفید در آن ایالات نامگذاری کند. در ششم اکتبر 1964 تصمیم مشترکی گرفته شد، HR 753 قانون نامگذاری این روز توسط رئیس جمهور آمریکا امضا شد.
در ایران نیز 24 مهرماه مصادف با روز عصای سفید است. این روز مخصوص افراد نابینایی نامگذاری شده است که مادرزادی یا به علت حوادثی، نابینا شده اند.
در اولین بیانیه عصای سفید رئیس جمهوری، لیندون بی. جانسون سی و ششمین رئیس جمهور آمریکا در اهمیت آن گفت: عصای سفید در جامعه ما نشانه ای از توانایی افراد نابیناست که در میان ما رفت و آمد می کنند. استفاده از آن، در خیابان ها و بزرگراه های ما، احترام و توجه ویژه به نابینایان را افزایش می دهد. مردم و ماشین سواران را با معنای عصای سفید بیشتر آگاه کنید تا توجه ویژه ای را برای نابینایان به کار گیرند. من لیندون بی. جانسون رئیس جمهور آمریکا بدین وسیله 15 اکتبر 1964 را به عنوان روز عصای سفید اعلام می کنم.
با این تصمیم استقلال، شایستگی و اعتماد به نفس نابینایان افزایش یافت.
زمانی بود که دیدن یک فرد نابینا در خیابان، کار کردن یک نابینا در اداره، یا دیدن او در حال کار در یک کارخانه، عجیب و غیر معمول بود. شاید هنوز هم غیر عادی باشد. افراد نابینا توانایی رفتن، حرکت، بودن و رقابت با دیگران در جامعه را دارند. با افزایش استفاده از عصای سفید، استقلال بیشتری خواهند داشت. از کودکی با توصیه بزرگسالان در ذهن همه ی ما نقش بسته که نابینایان، افراد تیزهوشی اند و مطمئنا می توانند مانند بقیه افراد در جامعه باشند و زندگی کنند.
عصای سفید این امکان را به شخص نابینا می دهد که رانندگان و افراد پیاده، راحت تر آنها را بشناسند و حقوق آنها را رعایت کنند. به این دلیل، تاکید و اهمیت روز عصای سفید این مطلب را گوشزد می کند که علاوه بر امنیت این گروه، استقلال و تساوی این قشر از جامعه نیز در نظر گرفته شود. ما معتقدیم که مهم است این روز تاریخی را جشن بگیریم و عصای سفید را به عنوان ابزاری بشناسیم که به افراد نابینا اجازه رفت و آمد در بین دیگر افراد جامعه می دهد.
برای یک نابینا، عصای سفید نشانه استقلال اوست. آنها از حواس پنجگانه خود مثل شنیدن و لمس کردن برای کشف و درک جهان اطراف خود استفاده می کنند. عصای سفید این امکان را می دهد که هنگام راه رفتن، محیط اطراف را لمس کنند. موانع، پلکان، حایل و زنجیر، محل ویژه حرکت اتومبیل و اتوبوسها، جوی، چاله، شکافها و مکانهای نامطمئن را شناسایی و از رفتن به آنها خودداری کنند.
با این عصا حقیقتا، دستها و بازوهای آنها بلندتر می شود و می توانند سریعتر و با اطمینان بیشتر حرکت کنند. عصای سفید به نابینا قدرت حرکت، امنیت و آزادی می دهد.
فدراسیون ملی نابینایان معتقد است هیچ نابینایی نباید بدون عصا باشد، چرا که در هر سال تقریبا پنج هزار عصای سفید رایگان داده می شود. همچنین عده ای اعزام می شوند تا استفاده مطمئن از عصای سفید را به افراد نابینا آموزش دهند.
عصای سفید چه پیامی برای شخص بینا دارد؟
زمانی که افراد نابینا از عصای سفید استفاده می کنند آسوده خاطر باشید که می توانند امن و مستقل محیط را شناسایی و هدایت شوند. نیازی نیست که دیگر افراد جامعه فریاد هشدار بزنند یا بخواهند دست نابینا را بگیرند چون عصا نمی گذارد به چیزی برخورد و اصابت کنند. به یاد داشته باشید که عصا تنها یک گزینه برای افزودن حس لامسه آنهاست. نابینایان معمولا منحرف و گم نمی شوند حتی اگر به نظر برسد که راه برای دیگران است چرا که با عصای خود راهها را کشف می کنند. آنها دوست دارند که به آنها سلام دهید.
نابینایان اگر نیاز به کمک و هدایت داشتند با ادب سوال می کنند که آیا می توانید کمکم کنید و در صورتی که شخص موافق نبود با ادب و نزاکت از او جدا می شوند. البته اگر اتومبیل سوار یا دوچرخه سواری، شخص نابینا را در راه عبور از عرض خیابان دید بایستی طبق قانون توقف کند تا او عبور کند و حقوق او را در این باب رعایت نماید.
به امید اینکه رفاه، امنیت و آسودگی خاطر بیشتری برای نابینایان فراهم شود تا بتوانند همانند یک شهروند عادی به زندگی اجتماعی خود بپردازند.
ترجمه: سمیه مظفری
نظر شما چیست؟