عید نوروز، ایام تعطیلات و تابستان زمانهایی هستند که مسافرت رواج بیشتری دارد در این مقاله بر آن شدیم نکاتی در مورد آداب مسافرت از منظر امام رضا (ع) بیان کنیم تا در این ایام توشه راه خود گیرید.

حضرت می فرمایند: خلیفه باید توجه کند که شخص مسافر هنگام سفر از سیری شدید و گرسنگی زیاد بپرهیزد، وقتی که معده اش پر از غذاست و یا کاملا خالی است، در گرمای شدید نباید مسافرت کند و خود را میان سیری و گرسنگی در حال تعادل نگهدارد.

 بر مسافر لازم است که از غذاهای سرد مزاج مانند عریض (گوشت تازه)، هلام (گوشت بدون چربی)، سرکه، روغن نباتی، آب غوره و سایر غذاهای سرد استفاده کند. تا در طول مسافرت زیاد تشنگی نکشد.

حرکت شدید و طولانی در گرمای شدید برای اشخاص لاغر اندام و ضعیف پسندیده نیست، بخصوص که با شکم گرسنه هم توام باشد ولی این اعمال برای بدنهای چاق مفید است.

بهترین آب، خواه برای مسافرت خواه برای خوردن در محل، آبی است که از چشمه های سمت مشرق هر محل برداشته شود و باید آبی که می نوشد زلال و سبک باشد، بهترین آبها برای نوشیدن آبی است که نخستین اشعه خورشید در فصل تابستان از بالای آن بگذرد یعنی همان چشمه های قسمت شرقی که آفتاب قبل از رسیدن به شدت گرما به آنها می تابد. و گواراترین آبها آنست که جریانش از کوههای خاکی سرازیر شود زیرا این قبیل آبها در فصل زمستان سرد و در فصل تابستان موجب لینت و نرمی معده می شوند و این آب برای مزاج های گرم بسیار مفید است.

از آبهای شور پرهیز کنید، که دارای حجم سنگین می باشد و سبب یبوست مزاج می شوند آبهای برف و یخ مطلقا فاسد و برای بدن آدمی تولید فساد می کنند اما آب باران، سبک و گوارا و مفید است، منتها با این شرط که در گودالها، زیاد نمانده باشد.

آب مردابهائی که در گذرگاه سیل قرار دارند، چون مدت طولانی در زیر اشعه خورشید می ماند و همیشه راکد است، سودی برای بدن ندارد اگر نوشیدن این آبها ادامه پیدا کند، به زهره و طحال ضرر می رساند.

کسی که نمی خواهد از درد مثانه بنالد، حتی نباید یک لحظه هم ادرارش را نگاه دارد اگر چه پشت اسبی سوار شده باشد.

گزیده ای از کتاب طب الرضا (ع) طب و درمان در اسلام، نوشته علامه مرتضی عسکری، ترجمه کاظمی خلخالی.

تهیه و تنظیم:میترا نامجو