هشدارهای بارداری و شیردهی در مصرف داروی آزاتیوپرین یا آزارام

در این مقاله داروی آزاتیوپرین یا آزارام معرفی می شود و این که برای چه بیماری هایی به کار می رود، سپس هشدارهای مصرف آزاتیوپرین در بارداری و شیردهی بررسی می شود.

داروی آزاتیوپرین یا آزارام چیست و برای چه بیماری هایی کاربرد دارد؟

آزاتیوپرین یا ازارام یک داروی تضعیف کننده اتو ایمن است که باعث می شود گلبول های سفید بدن ضعیف شده و با توجه به اختلال در سیستم ایمنی بدن که گلبول های سفید عضوی از بدن را عنصر بیگانه شناخته، به او حمله نکند.

بیماری هایی که برای درمان آزاتیوپرین (آزارام) تجویز می شوند عبارتند از:

آلوپسی (ریزش و کم شدن مو)،

پسوریازیس (بیماری پوستی مزمن خود ایمنی)،

لوپوس ارتیماتوز سیستمیک (بیماری خود ایمنی مزمن که می تواند ارگان های متعددی به خصوص پوست، مفاصل، خون، کلیه ها و سیستم عصبی مرکزی را در بدن درگیر کند)،

پلی میوزیت (ضعف و ازدست دادن حجم عضلات)،

التهاب مزمن روده،

به عنوان داروي كمكي براي جلوگيري از رد پيوند كليه، كبد و لوزالمعده برای دفع سیستم ایمنی بدن به اندام های پیوندی،

گلومرولونفريت (التهاب رگ‌های خونی کوچک در کلیه‌ ها)،

پمفيگوس (عارضه خود ایمنی پوستی و ارثی)،

آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)،

واسکولیت (التهاب رگ‌های خونی)

بعضی بیماری های دیگر روماتیسمی،

برای درمان بعضی از سرطان ها تجویز می شود.

هشدارهای مصرف آزاتیوپرین در بارداری

تاثیر داروی آزاتیوپرین بر بارداری در مطالعات حیوانی بررسی شده است و هنوز هیچ داده کنترل شده ای در بارداری بشر وجود ندارد.

ناهنجاری های هنگام تولد، از جمله پُر انگشتی، پلاژیوسفالی یا سر صافی، بیماری مادرزادی قلب، هیپوسپادیاس (نقصی مادرزادی در پیشابراه)، و اعتدال دو طرفه پاچنبری وجود داشته است. لوكوپني (کاهش تعداد گلبول های سفید در خون) و / يا ترومبوسيتوپني (اختلال در پلاکت های خون) در تعدادي از نوزاداني كه مادران آنها آزاتيوپرين در تمام دوران بارداري خود مصرف كرده اند گزارش شده است. گزارش هایی از تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد (به ویژه در ترکیب با کورتیکواستروئیدها) و سقط خود به خودی وجود دارد؛ برخی از داده ها حاکی از افزایش خطر عقب ماندگی رشد داخل رحمی و نارس بودن زودرس است. ناهنجاری های کروموزومی نیز گزارش شده است.

گزارش شده است که آزاتیوپرین باعث اختلال موقتی در روند اسپرماتوژنز در موش ها می شود. اسپرماتوژنز روندی است که طی آن اسپرماتوگونیا به اسپرماتوزوآی بالغ (اسپرم) تبدیل می‌شود. انجام صحیح این روند برای باروری مردان بسیار ضروری است.

قبل از استفاده از آزاتیوپرین در بیمارانی که در سن باروری هستند باید فواید و خطر را با دقت سنجید. در صورت استفاده از آزاتیوپرین در دوران بارداری یا در صورت باردار شدن بیمار هنگام مصرف این دارو، باید از بیمار در مورد خطر احتمالی جنین مطلع شود. کنترل بیشتر از نظر خون شناسی باید در دوران بارداری انجام شود.

در رده بندی دارویی، مصرف داروی آزارام در بارداری در گروه D قرار می گیرد. گروه D: در این گروه از داروها، مطالعات و نتایج حاصل از آن بیانگر وجود خطر برای جنین انسان است. زمانی که استفاده از دارو برای زنان باردار اجتناب ‌ناپذیر است و خطرات احتمالی پذیرفته شده ‌است، پزشک دارو را تجویز می‌کند چون او به خاطر صلاح دید مزایای بیشتر نسبت به خطرات آن برای زن باردار تجویز می کند.

در زنان و مردانی که داروی آزارام مصرف می کنند باید روش های مناسب پیشگیری از بارداری را در حین مصرف و حداقل 3 ماه پس از قطع درمان در پیش گیرند.

هشدارهای مصرف آزاتیوپرین در شیردهی

داروی آزاتیوپرین در شیر مادر وارد می شود.

مطالعات انجام شده در خانم هایی که آزاتیوپرین را با دوزهای حداکثر 200 میلی گرم در روز برای سرکوب سیستم ایمنی در بیماری التهابی روده، لوپوس اریتماتوز سیستمیک یا پیوند دریافت می کنند، یا سطح پایین یا غیر قابل کشف متابولیت های فعال آن را در شیر و سرم شیرخواران مشاهده کرده اند. مواردی از نوتروپنی خفیف، بدون علامت گزارش شده است. با این حال، داده های طولانی مدت برای سرطان در دسترس نیست. خانم هایی که فعالیت آنزیم در آن ها کاهش یافته و این آنزیم متابولیت های آزاتیوپرین را سم زدایی می کند ممکن است سطح بالایی از دارو را در شیردهی به جنین منتقل کنند.

نوتروپنی، یک نارسایی ایمنی ناشی از نقص نوتروفیل است. تعداد نوتروفیل کمتر از ۱۵۰۰ در میلی متر مکعب غیر طبیعی است، که در نتیجه کاهش تولید نوتروفیل یا افزایش تخریب این سلول‌ ها حادث می‌شود. وجود نوتروفیل ‌ها در پیشگیری و محدودیت عفونت ‌های باکتریایی ضروری است.

اگر تصمیم پزشک به استفاده از آزاتیوپرین در حین شیردهی گرفته شده است، شاید توصیه شود که در این نوزادان شیرخوار، میزان عناصر خونی کنترل شده و آزمایش عملکرد کبد به طور انحصاری انجام شود.

باید به مدت 4 تا 6 ساعت پس از دوز مصرفی دارو، از شیردهی به نوزاد خودداری شود تا مقدار دریافت دارو از طریق شیر به نوزاد تا حد ممکن کاهش یابد.

ترجمه: سمیه مظفری