ولادت امام علی نقی (ع)

آن حضرت در نیمه ذیحجه سال 212 ه.ق در حوالی مدینه در منطقه ای که آن را “صریا” می نامند، به دنیا آمد.

مادرش سمانه مغربیه و پدر بزرگوارش امام جواد (ع) می باشد. اسم شریف آن جناب علی و کنیه اش ابوالحسن الثالث بود. مشهورترین القاب آن حضرت، نقی و هادی است.

امام هادی (ع) هشت ساله بود که پدر بزرگوارش شهید گشت و ایشان به امامت رسید. بریحه عباسی (امام جماعت حرمین) به متوکل عباسی نامه ای نوشت که علی بن محمد را از مدینه خارج کن چرا که اکثر این ناحیه را مطیع و منقاد خود گردانیده است. والی مدینه نیز همین درخواست را از متوکل داشت. بدین سبب متوکل نامه ای به امام نوشت که خلیفه مشتاق ملاقات با شماست و اگر بر شما دشوار نباشد متوجه سامراء گردید. علامه مجلسی فرموده امام هادی (ع) نزدیک به 13 سال در مدینه بودند و 20 سال در سامراء اقامت فرمود.

اولاد آن حضرت 5 تن بودند: امام حسن عسکری (ع)، حسین، محمد، جعفر و علیه. تنها جعفر مثلش مانند فرزند حضرت نوح (ع) است و ملقب به کذاب می باشد و امامت را به ناحق ادعا کرد و مردم را گمراه نمود.

شهادت امام علی نقی (ع)

امام (ع) در ایام عمر شریف خود، مقداری از خلافت مأمون و زمان معتصم و واثق و متوکل و منتصر و مستعین و معتز را درک کرد و در ایام معتز آن حضرت را زهر دادند و شهید نمودند. بنابر قول شیخ صدوق معتمد عباسی آن حضرت را مسموم کرد. در وقت شهادت، غیر از امام حسن عسکری (ع) کسی نزد بالین آن امام غریب نبود و چون حضرت از دنیا رحلت فرمود جمیع امرا و اشراف حاضر شدند. امام علی نقی (ع) در حجره ای که محل عبادت آن حضرت بود دفن گردید.

آن حضرت در سال 254 هجری در 42 سالگی به شهادت رسیدند. مدت امامت آن جناب، سی و سه سال بود.

چند سخن از امام هادی (ع)

• هر که از خود راضی و خوشنود شد و خود را پسندید، خشم ناکان بر او بسیار شود.
• بیهودگی، خوش منشی بی خردان و صفت نادانان است.
• یاد کن آن وقتی را که در مقابل اهل خود بر زمین گذاشته شده ای، طبیبی نیست که تو را از مردن رهایی یابد و هیچ دوستی نیست که در آن حال به تو نفع برساند.
• حکمت در طبع های فاسد تأثیر نمی کند.
• مقدرات و چیزهایی که تقدیر شده، به تو چیزهایی را بنمایاند که به دل تو خطور نکرده بود.

تهیه و تنظیم: سمیه مظفری

برگزیده ای از کتاب منتهی الامال نوشته مرحوم شیخ عباس قمی