مطالعات جدید نشان می دهد که کیفیت روابط والدین با نوزاد در ایجاد اضطراب اجتماعی در نوجوانی نقش دارد. کودکانی که رابطه ی امنی با والدین خود ندارند معمولا با مشکلات اضطراب به خصوص اضطراب اجتماعی رشد می کنند.

اختلال اضطراب اجتماعی یکی از مشکلات روانی شایع در میان کودکان و نوجوانان است که از سن 13 تا 18 سالگی رخ می دهد.

محققان از 165 کودک 4 ماهه برای تحقیقات خود استفاده کردند . در 14 ماه کودکان و والدین آن ها در آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفتند در این مطالعه کودکان به دو دسته تقسیم شدند.

کودکانی که رابطه ی امنی با والدینشان داشتند بعد از جدایی از آن ها اگر احساس ناراحتی و غم می کردند با دیدن والدینشان آرام می شدند.

اما کودکانی که رابطه ی امنی نداشتند با یکی از والدین خود بعد از جدایی روبرو می شدند: رفتار آن ها در مقابل والدینشان بی اعتنایی یا پرهیز از تماس با والدین بود. این کودکان با دیدن والدین آرام نمی شدند.

بازداری رفتاری و مقاومت اجتماعی کودکان در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت و در طول دوران 24 ،48 ماهگی کودکان با موقعیت های جدید و افراد جدید روبرو می شدند. در این مدت والدین نیز پرسشنامه ای را در مورد رفتار کودکان خود در برابر موقعیت های جدید و افراد جدید پر کردند. محققان، کودکان را بر اساس نتایج آزمایشگاهی و پرسشنامه های والدین طبقه بندی کردند. این آزمایش هنگامی که کودکان به 14 سالگی رسیدند به پایان رسید.

کودکانی که هنگام رفتن به مهمانی ها و سایر مکان ها احساس اضطراب و تشویش داشتند و هنگام صحبت کردن، خواندن متن یا بازی کردن در مقابل دیگران احساس اضطراب داشتند نسبت به کودکانی که این احساس را کمتر تجربه کرده بودند نمره ی اضطراب اجتماعی بالاتری گرفتند. این مطالعه نشان داد کودکانی که رابطه ی امنی با والدین خود نداشتند سطح بالایی از اختلالات اضطراب به خصوص اضطراب اجتماعی را در دوران نوجوانی تجربه می کنند. علاوه بر این، رابطه ی عادت های کودکی و اضطراب اجتماعی در دوران نوجوانی، بین کودکانی که با خشونت با آن ها رفتار می شده بیشتر و قوی تر بود.

ترجمه: زهرا کامران ور

مطالب مرتبط:

• پنج نشانه که می گوید نوجوان شما در خطر است!
• خجالت چیست؟ علل بروز و درمان آن چه می باشد؟
• ارتباط افسردگی و آلزایمر
• چگونه نوجوان را به مطالعه علاقه مند کنیم
• درمان افسردگی به روش موثر و بدون عوارض حضور ذهن