بهترین زمان برای ثبت مناظر زیبای رعد و برق، به هنگام وزش توفان های فصلی می باشد بنابراین در این مقاله به زیر و بم نحوه عکاسی از این پدیده پرداخته ایم.
پدیده رعد و برق، بسیار خطرناکتر از آن چیزیست که بسیاری از افراد تصور مقابله و کشمکش با آن را دارند و عکاسی از رعد و برق فارغ از لذتی که دارد همواره با دشواری هایی همراه است پس بهتر است برای انجام یک عکاسی بی خطر و ایمن و در عین حال با کیفیت این مقاله را تا انتها بخوانید، چرا که در پایان آن قادر خواهید بود پدیده رعد و برق را همانند یک عکاس حرفه ای شکار و ثبت کنید!
اما تجهیزاتی که برای عکاسی از رعد و برق نیاز دارید، عبارتند از:
- دوربین
- سه پایه
- دستگاه کنترل از راه دور شاتر دوربین که می تواند بی سیم یا با سیم باشد و به منظور اجتناب از لرزش دست به هنگام فشردن دکمه شاتر دوربین استفاده می گردد (البته استفاده از این ابزار اختیاری است)
- روکش محافظ باران برای ممانعت از خيس شدن دوربين، چرا که پدیده رعد و برق اغلب با بارش های سنگین همراه است
ایمنی به هنگام عکسبرداری
توصیه مهم: اولین و مهم ترین چیزی که ضرورت دارد در عکاسی از رعد و برق، مدنظر قرار دهید ایمنی و مراقبت از سلامتی خودتان است. نه تنها خود رعد و برق بلکه باران های سنگین و طوفان های تگرگی هم که رعد و برق به همراه دارد، خطرناک هستند بنابراین باید محتاطانه عمل کنید. مطمئن شوید که چنین مسائل و خطراتی را می دانید و خود را برای رویارویی با آن ها آماده کرده اید.
شروع عکسبرداری
بعد از آنکه از محل وقوع طوفان و در نتیجه محل رخ دادن رعد و برق، مطلع شدید زمان انجام تنظیمات دوربین و گرفتن عکس فرا می رسد. نکته ای که بسیاری از افراد در عکاسی آن را در نظر نمی گیرند این است که کار را صرفا در عکس برداری از رعد و برق خلاصه کرده و کادربندی تصویر را نادیده می گیرند. پس از دانستن محل وقوع طوفان و قبل از وقوع صاعقه، باید کادر تصویر را بر روی محل احتمالی رعد و برق تنظیم کنید گرچه محل دقیق این پدیده قابل تعیین نیست اما عمدتا چندین بار در یک جا تکرار می شود بنابراین می توانید محل تقریبی آن را حدس بزنید.(علاوه بر این، برای تعیین فاصله زماني رخ دادن دو رعد و برق باید به این اصل توجه کنید که این پدیده با دوره تناوب تقريبا ثابتي اتفاق مي افتد. در نتیجه می توانید از زمان رخداد یکی دو صاعقه به زمان رخداد صاعقه بعدی پی ببرید).
توصیه می شود که در طول وقوع رعد و برق، به هیچ عنوان در یک فضای باز مخصوصا در مجاورت سه پایه فلزی نایستید و مکانی که دارای سقف باشد را برای کارتان انتخاب کنید. اینجاست که نیاز به وجود دستگاه کنترل از راه دور دکمه شاتر دوربین به شدت احساس می گردد. البته اگر چنین دستگاهی نداشتید، می توانید از تایمر خود دوربین استفاده کنید. یعنی زمانی که دهانه دوربین را به سمت آسمان قرار دادید، تنظیم کنید که دوربین فریم های پیوسته ای را عکس برداری کند.(با اینکار می توان از لرزش دوربین به هنگام فشردن دکمه شاتر آن جلوگیری کرد). حال محل استقرار دوربین و سه پایه را ترک نموده و در مکان امنی منتظر وقوع صاعقه بمانید.
رایج ترین اشتباهی که بیشتر افراد مرتکب می شوند این است که به هنگام عکاسی رعد و برق، به جای اینکه به خود سوژه یعنی رعد و برق نور بتابانند صحنه عکاسی را در معرض نور قرار می دهند. عکاسی از رعد و برق وجه اشتراک زیادی با فلاش عکاسی دارد، چرا که در عکاسی از رعد و برق مخصوصا به هنگام شب، بدون اینکه از منابع نور دیگری استفاده شود، بیشتر نور موجود در تصویر از خود صاعقه بدست می آید.
در این مرحله باید زمان نوردهی و اندازه دیافراگم و ISO دوربین را تعیین کنید. زمان نوردهی (exposure) را بر روی 20 تا 30 ثانیه تنظیم کنید. exposureدر عکاسی به میزان نوری گفته می شود که هنگام عکسبرداری به لنز دوربین تابیده می‌شود .این عمل بیشتر برای عکاسی در صحنه های تاریک کاربرد دارد مثلا عکاسی از رعد و برق در شب. بهتر است دیافراگم را بر رویf/7، زمان نوردهی را بر روی 30 ثانیه و ISO دوربین را بر روی 100 قرار دهید. البته اگر سوژه مورد نظرتان اندکی دورتر است برای ورود نور بیشتر به درون لنز می توانید با حفظ مقادیر قبلی، دیافراگم را بر روی f/5 تنظیم کنید.
در دوربین‌های عکاسی دیافراگم به تیغه‌هایی که درون لنز قرار گرفته و با باز و بسته شدنشان، میزان نور ورودی به درون لنز دوربین را تعیین می‌کنند، گفته می‌شود. هرچقدر ضریب دیافراگم (یعنی عددی که f بر آن تقسیم می شود( کوچکتر باشد نور بیشتر و هر چه این عدد بزرگتر باشد نوری کمتری وارد لنز می‌شود. در واقع دیافراگرم بزرگتر معادل شماره fکوچکتر و دهانه لنز بزرگتر است و بالعکس. بنابراین بهتر است که در مکان های تاریک از عدد دیافراگم پایین‌تر و در محیط های روشن از عدد دیافراگم بالاتر استفاده شود.
باید چندین عکس آزمایشی بگیرید تا به تنظیمات ایده آل و مناسب دوربین دست یابید. همه عکس های نشان داده شده در این آموزش در وضعیتی که دیافراگم بر روی f/7 و مقدار ISO روی 100 و مدت زمان نوردهی 30 ثانیه بوده، گرفته شده اند. بنابراین این مقادیر می تواند برای مبتدیان واقعا یک نقطه شروع عالی باشد تا بعدا با آزمون و خطا مقادیر مناسب دیگر را بیابند.
باید برای عکاسی از گشادترین لنزی (لنزی با عریض ترین زاویه دید) که در اختیار دارید، استفاده کنید. به هنگام کادربندی تصویر، خط افق را در پایین ترین مکان کادرتان قرار دهید. درواقع شما با اینکار توجه بیننده را به قسمت بالایی تصویر که در اینجا آسمان است معطوف می کنید. چرا که بسیاری از رعد و برق ها در آسمان اتفاق می افتند.
علاوه بر تنظیم دستی نوردهی، عمل فوکوس کردن نیز باید دستی انجام شود! (اینکار در برخی از دوربین ها از طریق چرخاندن کلید چرخشی و در برخی دیگر از طریق فشردن کلید فوکوس امکان پذیر است) فوکوس کردن به عمل جلو و عقب کشیدن لنز تا زمانیکه تصویر به واضح‌ترین حد خود برسد، گفته می‌شود بنابراین سوژه‌ای که در داخل کادر فوکوس قرار گیرد واضح‌تر از بقیه قسمت‌های عکس دیده خواهد شد. در حالتی که بر روی سوژه ای در فاصله ای خیلی دور فوکوس کرده اید چند عکس آزمایشی بگیرید و اینکار را تا زمانی ادامه دهید که به مقدار رضایت بخش آن دست یافته باشید.
ترجمه: رقیه آقایاری
