کپسول
هر کپسول حاوی 150،100،75 یا 300 میلی گرم پرگابالین میباشد.
پرگابالین در درمان فیبرومیالژیا یا درد عصبی، ناشی از شرایط خاص (برای مثال: زونا، مشکلات عصبی دیابتی، آسیب نخاعی) همچنین در ترکیب با داروهای دیگر برای درمان انواع خاصی از تشنج استفاده می شود. این دارو ممکن است برای شرایط دیگری نیز استفاده شود که توسط پزشک شما تعیین می شود.
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز گردیده است. لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه به دیگران خودداری نمایید.
دسته دارویی
ضد درد عصبی – ضد تشنج
موارد مصرف
از پرگابالین برای کاهش دردهای عصبی ناشی از بیماریهای هرپسی استفاده می شود.
از این دارو برای کاهش دردهای عصبی ناشی از نوروپاتی محیطی در بیماران مبتلا به دیابت استفاده می گردد.
از پرگابالین به عنوان داروی کمکی در درمان صرع پارشیال در بزرگسالان استفاده می شود.
موارد منع مصرف
حساسیت به پرگابالین و یا هر یک از اجزاء دارو
اجزاء تشکیل دهنده دارو
پرگابالین، لاکتوز منوهیدرات، نشاسته و تالک
هشدارها و موارد احتیاط
نارسایی احتقانی قلب: در بیمارانی که دچار نارسایی احتقانی قلبی می باشند مصرف پرگابالین باید با احتیاط صورت پذیرد.
دیابت ملیتوس: از آنجائیکه پرگابالین باعث افزایش وزن می شود لذا ممکن است باعث افزایش ریسک فاکتورهای زخمهای پوستی ناشی از دیابت گردد.
نارسایی کلیوی: در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی کلیرانس پرگابالین متناسب با کلیرانس کراتینین تغییر می کند، لذا دوزاژ پرگابالین باید کاهش یابد.
عوارض جانبی
این عوارض جانبی نیاز به توجهات پزشکی دارند:
عوارض جانبی با شیوع کم:
تنگی نفس
عوارض جانبی نادر:
واکنش های آلرژیک، سندرم استیونس-جانسون
این عوارض جانبی در صورت ادامه دار بودن و یا اذیت نمودن بیمار نیاز به توجهات پزشکی دارند:
عوارض جانبی با شیوع بیشتر:
تغییرات غیر طبیعی در راه رفتن و گام برداشتن، افکار غیرطبیعی، آسیب و جراحات تصادفی، فراموشی و ضعف حافظه، آتاکسیا، تاری دید، گیجی، یبوست، دوبینی، خشکی دهان، ادم، سردرد، ناهماهنگی های حرکتی، افزایش اشتها، عفونت، نوروپاتی، ادم محیطی، خواب آلودگی، اشکال در سخن گفتن، لرزش و ترمور، افزایش وزن.
عوارض جانبی با شیوع کمتر:
دید غیر طبیعی، ضعف، درد پشت، برونشیت، درد قفسه سینه، سرخوشی، اختلالات چشمی، ادم صورت، نفخ، سندرم شبه آنفلوآنزا، افت قند خون، ضعف عضلانی، میوکلونوس، درد، بی قراری، نیستاگموس، پاراستزیا، انقباض سریع و گذاری عضلات اسکلتی، بی اختیاری ادراری، سرگیجه، کاهش دید، استفراغ.
تداخلات دارویی
داروهای کاهنده قند خون مانند تیازولیدنیدیون ها: تجویز همزمان این داروها با پرگابالین ممکن است باعث افزایش وزن و احتباس آب شود که این امر می تواند منجر به وقوع و یا وخیم تر شدن نارسایی قلبی شود.
الکل و یا داروهایی که باعث تضعیف سیستم اعصاب مرکزی می شوند: مصرف این داروها ممکن است بر سطح هوشیاری و عملکرد جسمی بیمار تاثیر بگذارد. تأثیر مصرف همزمان این داروها بر سیستم تنفسی به اثبات نرسیده است.
مصرف همزمان داروهای ضد صرع و ضد تشنج با پرگابالین، امکان تداخلات را افزایش می دهد.
مصرف در دوران بارداری
از نظر FDA این دارو جزء گروه C بوده، مطالعات کامل و کنترل شده در مورد اثر این دارو در زنان باردار انجام نشده است. از این دارو در دوران بارداری تنها زمانی که فواید دارو برای مادر بیش از مضرات آن برای جنین باشد میتوان استفاده کرد.
مصرف در دوران شیردهی
ترشح این دارو در شیر انسان مشخص نمی باشد. بسیاری از داروها به درون شیر انسان ترشح می شوند و از آنجائی که در مطالعات حیوانی پرگابالین اثرات توموروژنیک داشته است، لذا پزشک باید با توجه به اهمیت دارو برای مادر یا باید شیردهی را قطع نماید و یا اینکه مصرف دارو در مادر متوقف شود.
راهنمایی های عمومی
این دارو را می توان همراه با غذا و یا با معده خالی مصرف نمود.
در صورت فراموش نمودن یک دوز به محض یادآوری دارو را مصرف نمایید. اگر زمان مصرف دوز بعدی نزدیک است از مصرف دارو و همچنین دو برابر کردن دوز بعدی خودداری نمائید.
بیمار باید از نظر پروسه درمانی مرتباً توسط پزشک چک شود.
در صورت مشاهده زخمهای پوستی پزشک خود را در جریان قرار دهید.
این دارو ممکن است باعث دوبینی، تاری دید، گیجی، سرگیجه و خواب آلودگی شود لذا در طول درمان از رانندگی و کار کردن با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارند خودداری نمایید.
در صورت مصرف الکل و یا داروهای تضعیف کننده سیستم اعصاب مرکزی حتماً با پزشک خود مشورت نمایید.
قطع مصرف دارو باید تحت نظر پزشک و یا به تدریج در مدت زمان حداقل یک هفته انجام شود.
در صورت وقوع دردهای عضلانی، خستگی و یا ضعف مخصوصا اگر با بیقراری و تب همراه باشد فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر باردار هستید و یا اینکه قصد بارداری دارید حتما پزشک خود را در جریان قرار دهید.
در طول درمان آقایان، در صورت تمایل به بارداری همسر، باید با پزشک معالج در مورد اثرات احتمالی دارو بر روی جنین مشورت شود.
این دارو ممکن است باعث افزایش وزن و ادم گردد.
به بیمار باید درمورد احتمال وقوع اختلالات بینایی اطلاعات کافی ارائه گردد و در صورت تشخیص اختلالات بینایی بیمار باید به صورت دوره ای از نظر عملکرد چشمی معاینه شود.
در صورت قطع سریع دارو ممکن است بیمار دچار بی خوابی، تهوع، سردرد و اسهال شود.
قطع مصرف این دارو باید به تدریج و در مدت زمان بیش از یک هفته صورت پذیرد.
مانند سایر داروهای موثر بر سیستم اعصاب مرکزی این دارو ممکن است مورد سوء استفاده قرار بگیرد.
از کمتر یا بیشتر کردن مقدار دارویی که پزشک تجویز نموده، خودداری نمایید.
مقدار و نحوه مصرف
دوز معمول در بزرگسالان:
داروی کمکی در درمان صرع پارشیال: 150 تا 600 میلی گرم در روز به صورت خوراکی. این دارو باید به صورت منقسم و در 2 تا 3 نوبت در طول روز به بیمار خورانده شود (75 میلی گرم 2 بار در روز و یا 50 میلی گرم 3 بار در روز). با توجه به پاسخ و تحمل بیمار می توان دوز دارو را تا 600 میلی گرم در روز افزایش داد.
درمان دردهای عصبی ناشی از نوروپاتی محیطی دیابتی: در بیمارانی که کلیرانس کراتینین آنها حداقل 60 میلی لیتر در دقیقه می باشد 150 میلی گرم در روز به صورت خوراکی (50 میلی گرم3 بار در روز)، با توجه به اثربخشی و تحمل بیمار می توان دوز دارو را در عرض 1 هفته 300 میلی گرم در روز افزایش داد.
در درمان دردهای عصبی پس از هرپس: در بیمارانی که کلیرانس کراتینین آنها حداقل 60 میلی لیتر در دقیقه می باشد 15 تا 300 میلی گرم در روز به صورت خوراکی (75 تا 150 میلی گرم 2 بار در روز و یا 50 تا 100 میلی گرم 3 بار در روز). در آغاز درمان باید از حداقل دوز این دارو استفاده کرد و در ادامه با توجه به اثربخشی و تحمل بیمار می توان دوز دارو را در عرض یک هفته به 300 میلی گرم در روز افزایش داد. اگر میزان درد بعد از 2 تا 4 هفته از آغاز درمان با دوزاژ 300 میلی گرم در روز کاهش نیافت می توان دوزاژ را 600 میلی گرم در روز افزایش داد. (300 میلی گرم دو بار در روز و یا 200 میلی گرم 3 بار در روز)
در بیماران همودیالیزی تنظیم دوزاژ دارو باید انجام گردد.
در بیماران سالمند نیاز به تنظیم دوزاژ دارو باید مورد توجه قرار گیرد.
دوز معمول در اطفال:
سلامت و اثربخشی این دارو در کودکان به اثبات نرسیده است.
مسمومیت
درمان مسمومیت: برای درمان مسمومیت ناشی از پرگابالین آنتی دوت خاصی موجود نمی باشد. درمان علامتی و حمایتی است.
کاهش جذب: تخلیه معده به وسیله داروهای تهوع آور و یا لاواژ معده می تواند باعث کاهش جذب شود البته باید راه تنفسی بیمار کاملا باز نگاه داشته شود.
افزایش دفع: با توجه به علائم کلینیکی بیمار، همودیالیز انجام می شود.
مونیتورینگ: علایم حیاتی و وضعیت پزشکی بیمار باید مرتبا چک شود.
شرایط نگهداری
- دارو را درون جعبه، دور از نور، رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری نمایید.
- دارو را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
تهیه و تنظیم: زهرا صـانعی