مولانا این فصل جلیل را در تبیین مطلب ابیات اخیر آورده است: روزی عایشه با تعجب به پیامبر (ص) می گوید: چگونه است که تو بی مُصَلّی (= محل اقامه نماز) در هر خانه و هر جا نماز می کنی. مثلا در خانه طفل نامُمیّز و زن مستحاضه و غیره. پیامبر(ص) در پاسخ او فرماید: خداوند برای بندگان برگزیده خود هر نجسی را طاهر می کند و سجدگاه ما را هم به کرم خویش پاک گردانید تا هفتم طبقِ آسمان.
|
عایشه روزی به پیغمبر بگفت یا رسول الله تو پیدا و نهفت |
روزی عایشه به پیامبر(ص) گفت: ای رسول خدا تو در عیان و نهان.
|
هر کجا یابی نمازی می کنی می دود در خانه ناپاک و دنی |
هر جایی را پیدا می کنی در آن نماز می گزاری، در حالی که آدم های نجس و ناپاک در خانه رفت و آمد می کنند.
|
مُستحاضه و طفل و آلوده پلید کرده مُستَعمَل به هر جا که رسید |
زنان مُستحاضه و کودکان و افراد آلوده و نجس به هر جا در آیند آنجا را نجس می کنند.
|
گفت پیغمبر که از بهر مِهان حق نجس را پاک گرداند بدان |
پیامبر(ص) فرمود: بدان که حق تعالی برای بزرگان و مردان الهی، هر پلیدی را پاک کرده است.
|
سجده گاهم را از آن رُو لطفِ حق پاک گردانید تا هفتم طَبَق |
از اینرو حق تعالی سجده گاه مرا تا طبقه هفتم زمین پاک کرده است.
|
هان و هان، ترکِ حسد کُن با شهان وَرنه، ابلیسی شوی اندر جهان |
بهوش باش و بهوش باش که با شاهان حقیقی (اولیاء الله) حسادت نورزی و الّا تو نیز در این دنیا به ابلیسی تبدیل خواهی شد.
| کو اگر زهری خورَد، شهدی شود تو اگر شهدی خوری، زهری بود |
زیرا اگر یکی از اولیاء الله زهر بخورد، آن زهر تبدیل به عسل می شود. در حالی که اگر تو عسل بخوری، آن عسل برای تو زهر می شود. [عارف اگر بهره ای از دنیا ببرد، دنیا روح او را تباه نمی سازد، در حالی که اهل دنیا در بهره های دنیوی غرق می شوند و خود را می بازند.]
|
کو بَدَل گشت و، بَدَل شد کارِ او لطف گشت و، نور شد هر نارِ او |
وضع و حال او دگرگون شد، او عین لطف شد و هر یک از آتش های نفس او به نور معرفت تبدیل گردید.
|
قوّتِ حق بود مر بابیل را ورنه مرغی چون کُشد مر پیل را؟ |
مثلا پرندگان ابابیل از نیروی الهی برخوردار بودند، و الّا یک مشت مرغ ضعیف چگونه می توانند فیل ها را از پا در آورند؟
|
لشکری را مرغکی چندی شکست تا بدانی کآن صَلابت از حق است |
مثلا لشکر نیرومندی را یک مشت مرغ درهم شکست تا این مطلب را دریابی که آن قدرت و صلابت از جانب حق تعالی است.
|
گر تو را وسواس آید زین قبیل رَو بخوان تو سوره اصحابِ فیل |
هرگاه چنین وسوسه هایی برای تو پدید می آید، برو سوره فیل را تلاوت کن.
|
ور کنی با او مِری و همسری کافرم دان گر تو ز ایشان سَر بَری |
و اگر با او یعنی با ولیِّ حق بستیزی و خود را با او برابر شماری، کافرم اگر بتوانی جان سالم بدر بری.
برگرفته از کتاب “شرح جامع مثنوی معنوی” تالیف: کریم زمانی، از انتشارات اطلاعات می باشد.
تهیه و تنظیم: میترا نامجو
نظر شما چیست؟