دسته داروئی: ضد آریتمی
شکل داروئی: آمپول تزریقی 100mg / 5ml
موارد مصرف
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است، لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری نمائید.
لیدوریتم در درمان نامنظمی حاد ضربانات بطنی (آریتمی)، ناشی از انفارکتوس میوکارد، مسمومیت از دیژیتال، جراحی قلب یا سونداژ (کاتتریزاسیون) قلبی، به عنوان داروی انتخابی است. این دارو معمولا در مواقع اورژانس مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین می تواند جایگزین داروهای ضد آریتمی دیگر از جمله آمیودارون، پروکایین آمید و سوتالول باشد.
برای درمان VPCs و PVCs که در اثر ایسکمی میوکارد یا اعمال جراحی قلبی یا کاتتر گذاری ایجاد شده است نیز استفاده می شود.
مکانیسم اثر:
لیدوریتم دپلاریزاسیون، خودکاری و تحریک پذیری بطن را در طول فاز دیاستولی، با تاثیر مستقیم بر روی بافت قلب، مخصوصا تاثیر بر روی شبکه پورکنژ، بدون دخالت در سیستم خودکار، کاهش می دهد و با انسداد کانال های سدیمی عمل می کند. لیدوریتم بی حس کننده موضعی نیز هست و به علت داشتن خاصیت لیپوفیل، به آسانی در غشاء نفوذ کرده، سرعت هدایت قلبی را کاهش داده، موجب کاهش تحریک پذیری و پاسخ دهی غشاء می شود. این دارو با دوز درمانی هیچ گونه تاثیری روی انقباض، فشار خون شریانی در حالت سیستولیک و سرعت هدایت دهلیزی بطنی ندارد.
فارماکوکینتیک:
توزیع دارو در تزریق وریدی در بدن سریع بوده و حجم توزیع، یک لیتر نسبت به هر کیلوگرم وزن بدن است. این مقدار در بیماران مبتلا به نارسائی قلبی کاهش می یابد. همچنین زمان بروز اثر در تزریق وریدی سریع بوده و 45 تا 90 ثانیه است مدت اثر دارو کوتاه و حدود 10 – 20 دقیقه است. غلظت پلاسمائی درمانی آن 1.5 – 5 میکروگرم در میلی لیتر است. غلظت های بالاتر از 5 میکروگرم در میلی لیتر، غلظت سمی در نظر گرفته می شود.
میزان پیوند پروتئینی آن با پروتئین های پلاسما حدود 60 تا 80 درصد است که بستگی به میزان غلظت دارو در خون دارد. حذف دارو 90 درصد از طریق متابولیزه شدن در کبد صورت می گیرد. تعدادی از متابولیت های آن اثر درمانی و سمی دارند، 10 درصد بقیه، به صورت تغییر نیافته از ادرار دفع می شود. دفع آن از طریق غشاء دیالیز بسیار کم است.
مقدار و نحوه مصرف:
برای درمان اولیه آریتمی ونتریکولار لیدوریتم به صورت یکجا و از طریق وریدی تزریق می شود.
مقدار دوز مصرفی معمول در بزرگسالان 50 تا 100 میلی گرم (0.7 – mg/kg 1.4) با سرعت 25 الی 50 میلی گرم در دقیقه است در صورت عدم بروز نتیجه مطلوب این مقدار 5 دقیقه بعد تکرار می شود. حداکثر دوز مصرفی نباید از 3mg/kg و یا 300 – 200 mg/1hour بیشتر باشد. انفوزیون مداوم وریدی لیدوریتم برای حفظ ریتم نرمال سینوسی قلبی، ممکن است لازم باشد، برای این منظور انفوزیون با سرعتµg/kg per min 20 – 50 یا (mg/min1- 4) انجام می گیرد.
توجه: ممکن است در افراد سالمند حساسیت نسبت به دوز معمولی بزرگسالان بروز کند.
کودکان: مقدار اولیه دوز مصرفی در کودکان 0.5 – 1 mg/kg است که به صورت یک جا و از طریق وریدی تزریق می شود در صورت عدم بروز نتیجه مطلوب این مقدار مصرف 5 دقیقه بعد تکرار می شود. حداکثر دوز مصرفی نباید از 3 – 5 mg/kg بیشتر باشد. انفوزیون مداوم وریدی لیدوریتم برای حفظ ریتم نرمال سینوسی قلبی ممکن است لازم باشد برای این منظور می بایست 10 – 50 µg/kg per min انفوزیون گردد.
در کودکان با وزن کمتر از 50 کیلوگرم توصیه نمی شود.
تداخل داروئی:
در صورت مصرف با سایر داروهای ضدد آریتمی اثر تشدید کننده دارد.
مصرف آن با داروهای ضد تشنج هیدانتوئینی، باعث اثر تجمعی کند کننده بر روی قلب می شود. ضد تشنج های هیدانتوئینی، با افزایش متابولیسم کبدی لیدوریتم، غلظت وریدی آن را کاهش می دهند.
داروهای بلوکه کننده بتا آدرنرژیک، در صورت مصرف سیستمیک یا در قطره های چشمی حاوی این مواد در صورت جذب سیستمیک، به علت کاهش میزان جریان خون کبدی موجب کاهش متابولیسم کبدی و خطر بروز سمیت لیدوریتم می شوند.
مصرف همزمان سایمتیدین با لیدوریتم، موجب کاهش کلیرانس کبدی آن می شود که تاخیر در حذف و افزایش غلظت آن را در خون، به دنبال دارد.
در صورتی که دوز مصرفی لیدوریتم بیش از mg/kg 5 باشد، امکان بروز تداخل با مواد بلوکه کننده عصبی عضلانی وجود دارد.
تداخل با داروهای زیر نیز گزارش شده است:
برخی داروهای مورد استفاده در عفونت های قارچی نظیر وُریکونازول بروموکریپتین، دیگوکسین، داروهای مورد استفاده در فشار خون، پروپرانولول، تیمولول، کینیدین، پروکائین آمید، فنی توئین، سوکسینیل کولین، سایمتیدین، توکائینید.
داروهای مورد استفاده در دپرسیون دماغی، اختلالات روانی و میگرن.
تداخل در نتایج آزمایشگاهی:
لیدوریتم با نتایج آزمون بنتیرومید تداخل کرده و موجب افزایش درصد اسید پارا آمینو بنزوئیک به طور کاذب می شود. لیدوکائین به آریل آمین ها هم متابولیزه می شود و درصد اسید پارا آمینو بنزوئیک بازیابی شده را افزایش می دهد بنابراین برای جلوگیری از تداخل آن در نتایج، قطع درمان با لیدوریتم 3 روز قبل از انجام آزمون، توصیه می شود.
نکات قابل توصیه به بیماران:
قبل از استفاده از دارو، در صورت داشتن آلرژی داروئی، سابقه ناراحتی قلبی، بیماری کبدی یا بیماری شدید ریوی، با پزشک خود مشورت نمائید.
در مورد کلیه داروهای مصرفی خود، از جمله مکمل های تغذیه ای و فراورده های گیاهی، پزشک معالج خود را مطلع نمائید، هم چنین در صورت مصرف زیاد نوشابه های کافئین دار، الکل یا کشیدن سیگار، با پزشک خود مشورت کنید.
تنها با نظر پزشک هر کدام از داروها را قطع و یا درمان را با آنها شروع کنید.
مصرف در حاملگی:
لیدوکائین از جفت عبور می کند ولی تاکنون بررسی کامل و کنترل شده ای در مورد تاثیر لیدوکائین در حاملگی صورت نگرفته است. بررسی به عمل آمده در مورد خوکچه هندی، با دوز 6.6 برابر حداکثر دوز مصرف شده توسط انسان، هیچ گونه اثر نامطلوب بر روی جنین را نشان نمی دهد. لیدوکائین باعث انقباض عروق رحم می شود که می تواند منجر به هیپوکسی کشنده شود. این اثر، با مواد بلوکه کننده آلفا آدرنرژیک، برگشت پذیر نیست. در صورت نیاز، با نظر پزشک معالج با در نظر گرفتن میزان احتمال خطر به فواید آن می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
استفاده در مادران شیرده:
دارو در شیر ترشح می شود ولی تاکنون گزارشی در مورد مشکلات احتمالی دریافت نشده است.
مطالعات در سنین مختلف:
مطالعات کافی در مورد کودکان صورت نگرفته و تاکنون گزارشی در این مورد دریافت نشده است. در بیماران بالای 65 سال، دوز مصرفی و سرعت تجویز دارو بر اساس احتیاجات و تحمل بیمار، تا حدود 1.5 برابر کاهش می یابد.
دوز بیش از حد:
در صورت مصرف دوز بیش از حد جهت کنترل مسمومیت با اورژانس تماس بگیرید علائم دوز بیش از حد شامل: صرع، کوتاه شدن تنفس و آهسته شدن ضربان قلب می باشد.
دوز فراموش شده: در صورت فراموش شدن دوز یا قطع تزریق سریعا با پزشک خود تماس بگیرید.
موارد عدم مصرف:
به غیر از موارد استثنائی، این دارو نباید در شرایط زیر مصرف شود:
سندرم آدام – استوکس، بلوک قلبی شدید مانند بلوک دهلیزی – بطنی، داخل بطنی یا سینوسی – دهلیزی (در صورت مصرف در این موارد ممکن است باعث بدتر شدن بلوک قلبی شود)
در صورت مصرف در شرایط زیر بایستی احتمال بروز خطر استفاده از آن نسبت به فواید مورد نظر، توسط پزشک، بررسی گردد:
نارسائی احتقانی قلب، اختلال عملکرد کبد، کاهش جریان خود کبد، اختلال عملکرد کلیه (در صورت مصرف دارو ممکن است تجمع دارو اتفاق بیفتد، در این صورت میزان مصرف آن را باید به نصف تقلیل داد)، کمبود حجم خون و شوک، بلوک ناکامل قلب، برادیکاردی سینوسی و حساسیت به لیدوریتم (لیدوکائین)
عوارض جانبی:
بر حسب موارد استفاده، عوارض جانبی ناشی از لیدوریتم متفاوت خواهد بود. البته عوارض به صورت کوتاه مدت و وابسته به دوز هستند.
عوارض زیر، در صورت مشاهده فورا با پزشک در میان گذاشته شود:
درد قفسه سینه که نامنظم شدن ضربان قلب را به دنبال داشته باشد، سردرد، صرع، تشنج، تورم در پا و ساق پا، لرزش، خستگی یا ضعف غیر عادی، راکسیون های آلژیک به دارو (کهیر – بثورات – خارش)، احساس سنگینی در قفسه سینه، اشکال در تنفس، احساس گرما یا سرما، سرگیجه، سردرد خفیف، اغتشاش شعور، صدای زنگ در گوش، تاری دید، انقباض عضلات، آهسته شدن ضربان قلب، استفراغ و غش.
این عوارض در صورت استمرار یا ایجاد ناراحتی با پزشک در میان گذاشته شود:
نگرانی و دلهره، عصبانیت، سرگیجه، خواب آلودگی، احساس گرما، سرما یا بی حسی و یا درد در محل تزریق و تهوع. در صورت بروز عارضه جانبی، باز نگه داشتن مجاری تنفسی بیمار ضروری است.
هشدار:
قبل از استفاده از دارو تاریخچه داروئی خود را به پزشک معالج خود بگوئید.
در صورت داشتن هر گونه آلرژی داروئی، ناراحتی قلبی، بیماری کبدی، مشکلات جدی ریوی، پزشک خود را مطلع سازید.
در صورت حاملگی و شیردهی با پزشک خود مشورت نمائید.
مصرف دارو را بدون نظر پزشک قطع نکنید.
در صورت استمرار هر گونه عارضه جانبی یا بدتر شدن آن با پزشک خود مشورت کنید.
شرایط نگهداری:
در دمای کمتر از 25 درجه سانتی گراد، دور از نور نگهداری و از یخ زدگی محافظت گردد.
تنظیم: سمیه مظفری